Επτά νέοι καλλιτέχνες συναντώνται και «συνδιαλέγονται» χρησιμοποιώντας διάφορα εκφραστικά μέσα για να παρουσιάσουν ανθρωποκεντρικά θέματα και σύγχρονους προβληματισμούς. Οι ήρωες του Γ. Αβλάμη προτιμούν την ασφάλεια από την ευτυχία ελπίζοντας όμως να υπερβούν κάποτε τις διαχωριστικές, ασφυκτικές γραμμές μαρτυρώντας την απώτερη ανάγκη τους για ζωή. Η ίδια ανάγκη για επικοινωνία και απελευθέρωση συναντάται στα έργα της Ε. Παπαδημητρίου και του Β. Σούλη. Η Παπαδημητρίου ορθώνει αφαιρετικούς χώρους με κατοίκους ανθρώπους που φέρουν ανησυχίες και καταπιεσμένα συναισθήματα, ενώ οι μοναχικοί άνθρωποι του Σούλη αντιδρούν μάταια και παθητικά στις εξωτερικές και εσωτερικές πιέσεις που τους κυκλώνουν. Ο Α. Λάριος δημιουργεί αβαθείς και εμβληματικούς χώρους και σκηνοθετεί με σχεδιαστική και άκαμπτη ακρίβεια τη φαινομενολογία της δεισιδαιμονίας και του παραισθησιακού. Στα ασφυκτικά όρια ενός «κολλάζ» νευρώσεων συνομιλούν το ιερό με το ανίερο, η μητρότητα με το φόνο. Οι ανθρώπινες φιγούρες του Σ. Βέη αναδεικνύονται μέσα από ανοίκεια οπτική, παρασύρονται από την ταχύτατη τεχνολογική εξέλιξη και αποκαλύπτουν τους κινδύνους που εγκυμονεί αυτή η φρενήρης σχέση, ενώ η Β. Φερεντίνου παρουσίαζει υπό το προσωπικό πρίσμα της θέματα σχετικά με τη λαϊκή κουλτούρα, τον κόσμο των μέσων μαζικής επικοινωνίας και τη σχέση του ανθρώπου με την καθημερινότητα. Τέλος, η Στ.Παγώνη στην εικαστική ενότητα της με τίτλο «φωτιές» εφορμάται από αρχετυπικές μορφές ελληνικών μύθων αλλά και μεταγενέστερες ερμηνείες τους.
| ΠΟΤΕ | 24/06/2008 - 26/07/2008 |
