Νίκος Κόνιαρης, «Ψ»

Στην ατομική έκθεση του ζωγράφου Νίκου Κόνιαρη, με τίτλο «Ψ», ο άνθρωπος γίνεται αντικείμενο παρατήρησης, μόνος, σαν να αποτελεί είδος υπό εξαφάνιση. Μοναδικός και συνάμα ένα ακόμα απρόσωπο δείγμα μιας απέραντης λίστας δειγμάτων προς μελέτη. «Γυμνός» και απροστάτευτος στήνεται σε μια γωνία, πάνω σε ένα κρεβάτι, καθισμένος σε μια καρέκλα ή όρθιος μπροστά από έναν τοίχο.

Ο ζωγράφος ως αόρατος παρατηρητής - ερευνητής της ανθρώπινης φύσης απομονώνει τη φιγούρα και τη μελετά. Κάθε αντικείμενο στο χώρο, κάθε φτιασίδι, είναι περιττό. Δεν πρόκειται για μια αναπαράσταση της ανατομίας του ανθρώπου, ούτε για το πορτρέτο ενός «συγκεκριμένου» προσώπου, αλλά για τη ψυχογραφία κάθε ανθρώπου που ο αόρατος παρατηρητής στριμώχνει σε μια γωνιά ενός άδειου δωματίου.

Υπό το βλέμμα του ζωγράφου το σώμα γίνεται εικόνα της ψυχής. Ένα σώμα που τοποθετείται μόνο του, γυμνό, ως αντικείμενο, αλλά και που πάλεται, αναπνέει και διαπερνάται από ένταση. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου αλλοιώνονται. Η σάρκα του αποκτά όγκο, καταλαμβάνει χώρο και ταυτόχρονα μορφοποιείται μέσω της ψυχής του που πάσχει. Οι κινήσεις του καλλιτέχνη γίνονται πιο έντονες και η πάστα του χρώματος πιο παχιά και τραχιά καθώς σχηματίζεται το σώμα. Καλλιτέχνης και ψυχή ως ενιαίοι δημιουργοί πλάθουν το κορμί, στρευλώνουν τα άκρα, ριτιδιάζουν τη σάρκα, ενώ την ίδια στιγμή το άψυχο περιβάλλον μένει ατάραχο, λείο και λεπτοδουλεμένο, απομακρυσμένο και σε αντίθεση όχι μόνο με το σώμα που απεικονίζεται αλλά και με τον ίδιο τον καλλιτέχνη.