Νίκος Ναυρίδης, When you sing

Στην καινούρια του θεματική ενότητα με τίτλο: «When you sing», ο Ναυρίδης συνεχίζει να δουλεύει με αφορμή το θεατρικό και λογοτεχνικό έργο του Samuel Beckett, επιλέγοντας αποσπάσματα από τα κείμενα του συγγραφέα που λειτουργούν νοηματικά αυτόνομα και ανεξάρτητα.

Τα έργα, μεγάλες επιχρυσωμένες επιφάνειες, γίνονται το υπόστρωμα όπου προβάλλονται οι φωτεινές φράσεις των κειμένων τονίζοντας την αμφίσημη σημασία του χρυσού  που αποκτάει στις μέρες μας μια απόλυτα επίκαιρη διάσταση.

Οι φράσεις του Μπέκετ  που επιλέγονται  σαν «χαικού» η  «σπαράγματα-χαικού»,  διαχρονικές, διαπολιτισμικές αντιπροσωπεύουν αυτό που συνέβαινε και συμβαίνει, συλλαμβάνουν τη στιγμή και τη διατηρούν αιώνια, ακόμα κι αν δεν μιλάνε για τα πάντα, τουλάχιστον καταλαβαίνουν τα πάντα.

Αντιμετωπίζουν με το πιο λιτό και ακραίο χιούμορ τα σοβαρότερα θέματα, με την πλέον αριστοκρατική σοβαρότητα τις πιο αστείες καταστάσεις. Αποκομμένες οι φράσεις του από το κείμενο, γίνονται «εντολές δύσκολης παρηγορίας», «οδηγίες σκηνικής απόδρασης», «ασκήσεις ισορροπίας»  γίνονται εντέλει, ένα σύνολο λέξεων όπου κάθε ήχος, κίνηση, ρυθμός, ανάσα και σιωπή έρχονται  σε απόλυτη ένωση.

Οι επιχρυσωμένες επιφάνειες του «When you sing» αποτελούν στην πραγματικότητα μία ελάχιστη, υπό κλίμακα λεπτομέρεια ενός τεράστιου θραύσματος. Μια υπέρ- μεγεθυμένη επιφάνεια που συγκρατεί σπασμένα μέρη, κολλημένα  μεταξύ τους με χρυσό, όπως τα γιαπωνέζικα Kintsugi*. Ένα μέρος από το τεράστιο πάζλ που διαλυμένο μας κατακλύζει.

Στο Φεστιβάλ «Αισχύλεια 2013»  στην Ελευσίνα, η φράση του Beckett «…fail again, fail better» φώτιζε με led τον καλυμμένο από στάχια που μεταφυτεύτηκαν υπαίθριο χώρο του παλιού ελαιουργείου.

Το έργο ήταν μια μεταφορά, που συνέδεε το δύσκολο ιστορικό παρελθόν της Ελευσίνας και την οικονομική  κρίση του 2013 με τον λόγο του Μπέκετ  που καταλάβαινε κάθε αποτυχία και συνέχιζε ελπίζοντας να προσπαθεί αδιαφορώντας για το αποτέλεσμα.

Στο When you Sing τα χρυσά στάχυα μετατρέπονται σε φύλλα χρυσού  και  απλώνονται πέρα από το Θριάσιο Πεδίο. Οι επιφάνειες φωτίζονται, το χρυσό αντανακλά τις λέξεις, το κείμενο-φώς  διαχέεται στο περιβάλλον και επιστρέφει μέσα από τους θεατές του.

Οι «χρυσές επιφάνειες» με τα λόγια του Μπέκετ είναι πόρτες που δεν οδηγούν πουθενά. Είναι χτισμένα ανοίγματα χωρίς διαφυγή. Μιλάνε για μια απειλή εξωτερική που προέρχεται από μέσα και οδηγεί βαθιά πίσω. «Θα ήθελα τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση να υπονομεύουν  τη σχέση ανάμεσα στον χρόνο και τα γεγονότα και όπως τα χαικού να διαβάζονται με μια αναπνοή.»- Νίκος Ναυρίδης Σεπτέμβριος 2018

*Mε τη μέθοδο Kintsugi οι Ιάπωνες από τον 15ο αιώνα επισκευάζουν τα σπασμένα κεραμικά κομμάτια καλύπτοντας με λεπτή σκόνη χρυσού την επιφάνεια της κόλλας, τονίζουν τη ζημιά παρά την καλύπτουν.

Με το Kintsugi τα κατεστραμμένα ή γερασμένα κεραμικά αντικείμενα επιδεικνύουν τις ατέλειες και την ιστορία τους, τονίζουν τις ουλές που έχουν προέλθει από την τη χρήση και την εμπειρία της ζωής τους. Η λεπτή επιφάνεια του χρυσού καλύπτει και αναδεικνύει το τραύμα, την ομορφιά της ατέλειας και την αξία της απώλειας.