O αθόρυβος Θόδωρος Βασιλείου

Ο Θόδωρος Βασιλείου υπήρξε ένας από τους σημαντικούς καλλιτέχνες της εποχής μας, με λαμπρή σταδιοδρομία και παραγωγή, παρέμεινε όμως πάντα σιωπηλός κι αθόρυβος, προτιμώντας πάντα  την ειρηνική ατμόσφαιρα του εργαστηρίου του και τη γαλήνη της σιγής, κατάλληλη να ανθοφορήσει μηνύματα και στοχασμούς και καταφέρνοντας παρόλο τον έμφυτο και συνειδητό μοναχισμό του, με το πέρασμα του καιρού, η Τέχνη του να κατακτήσει τη βαθιά εκτίμηση και την αναγνώριση αξιόλογων μελετητών, ειδικών της Τέχνης και συλλεκτών του τόπου μας.

Η καλλιτεχνική πράξη του Βασιλείου υπήρξε πάντοτε ιδιότυπη, κάποτε ίσος και άναρχη χωρίς να υπόκειται σε στενή λογική αλληλουχία - τα δημιουργικά κίνητρα άρρητα και αδιόρατα - η παραδοχή όμως αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι ο δημιουργός πορεύτηκε αρχικά  με βαθιά πνευματική καλλιέργεια και στη συνέχεια με εκτεταμένη νησιώτικη ευαισθησία που ενωμένες  μπόρεσαν να καταξιωθούν σε υψηλή δημιουργία, καθώς η πρώτη βρισκόταν σε συνεχή εμβάθυνση και η ευαισθησία σε συνεχή εγρήγορση. 

Μια ακόμα από τις αρετές του καλλιτέχνη: Με την ίδια αγάπη και σεβασμό και αφοσίωση που ατένισε το μάρμαρο, ο Θόδωρος Βασιλείου ατένισε και τα άλλα υλικά με τα οποία πειραματίστηκε και δημιούργησε: τον πηλό, την πέτρα, τον μπρούντζο, το σίδερο, το ξύλο. Γι αυτό κι όλα του τα γλυπτά τα χαρακτηρίζει πάντα η άψογη, η νόμιμη χρησιμοποίηση κι επεξεργασία του υλικού.