Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης ζωγραφίζει την «Οκτάνα» του Ανδρέα Εμπειρίκου

Τα πρωτότυπα ζωγραφικά έργα και τα βιβλίο θα παρουσιαστούν στη Γκαλερί Ζουμπουλάκη

Κορίνα Φαρμακόρη, 20.3.2018 | 13:34

Την Τρίτη 27 Μαρτίου στις 19:30 στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη, ο Γιάννης Ψυχοπαίδης παρουσιάζει το νέο του βιβλίο, «Στον βυθό των ονείρων – Εικόνες από την Οκτάνα του Ανδρέα Εμπειρίκου», και εγκαινιάζει την έκθεση με τα πρωτότυπα ζωγραφικά έργα.

«Οκτάνα θα πη αληθινή ελευθερία και όχι εκείνη η φοβερά ειρωνεία, να λέγεται ελευθερία ό,τι χωρεί ή ό,τι εναπομένει στα ελάχιστα περιθώρια που αφήνουν στους ανθρώπους οι απάνθρωποι νόμοι των περιδεών και των τυφλών ή ηλιθίων», γράφει ο Ανδρέας Εμπειρίκος.

Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης εμπνέεται από την «Οκτάνα», ενός εκ των κορυφαίων έργων της ελληνικής λογοτεχνίας, και δημιουργεί έναν τόμο με 39 έργα ζωγραφικής και αποσπάσματα του έργου που έχει επιλέξει ο ίδιος.

Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης ζωγραφίζει την «Οκτάνα» του Ανδρέα Εμπειρίκου

Όπως γράφει ο ζωγράφος στον πρόλογο του βιβλίου: «Μόνο δονούμενος ως χορδή εις έπακρον τεταµένη, µόνο εν εξάρσει και με λυγμούς-αλαλαγµούς, μόνο πλήρης πάθους και σφίζων πόθους μπορεί να διαβεί κάποιος οδοιπόρος αυτόν τον δρόμο των εικόνων της ποίησης, τον δρόµο της πληθωρικής λαγνείας των λέξεων, τον δρόμο του έκθαμβου παιδιού εν καμίνω, του Ανδρέα της απελεύθερης εμπειρίας, του Εµπειρίκου, του µεγάλου ψαλμωδού των οργασμών της γης και των θαυµάτων του εντός και του εκτός εαυτού.

Εκτός εαυτού και ο εικαστικός καλλιτέχνης καλείται να γρηγορεί για να ξεχάσει όσα ήξερε και να ξαναθυμηθεί αυτό που δεν ξέρει. Να κλείσει τα µάτια για µια στιγµή και να τα ανοίξει απότομα, ανοίγοντας διάπλατα και την ψυχή του.

Το μεγάλο ζητούμενο κάθε δημιουργίας είναι να εκπέμψει –εν όψει όλων των καιρών– έναν οίστρο ζωής, και όπως για τον ποιητή οι λέξεις μοιάζουν με πηλό από τον οποίο ο ερημίτης του λόγου πλάθει νέες λέξεις, έτσι και για τον ζωγράφο ο πηλός είναι οι γραμμές και τα χρώματα, η γραμματική και το συντακτικό μιας νέας γλώσσας που ζητά να κάνει δυνατό το αδύνατο, να αναπαραστήσει έναν κόσμο όχι όπως είναι αλλά μονάχα όπως θα μπορούσε να είναι.»