Σπύρος Μπέης, Πέτρα και Σάρκα-συλλογικότητες και αντιστάσεις

Ένα ταξίδι στα Πυρηναία στάθηκε η αφορμή... Σ'εκείνα τα κακοτράχαλα βουνά εντυπωσιάστηκα από τα χωριά τα γαντζωμένα πάνω τους, από την θέλησή τους να ζήσουν σε αυτά τα αφιλόξενα τοπία.  Σκληροί τόποι τα περιέβαλαν.  Tα απειλούσαν; Μια συστάδα σπιτιών και κάπου στη μέση η εκκλησιά με το καμπαναριό. Ένα κοπάδι μαζεμένο γύρω από τον βοσκό του. Μια ομάδα. Μια συλλογικότητα απέναντι στις αντιξοότητες. Η δύναμη της ενότητας;

Κι άρχισα να αναπαράγω με εμμονή τα χωριά αυτά που είχα δει με τα ίδια μου τα μάτια. Κι άρχισα να ψάχνω εικόνες από παρόμοια χωριά. Κι ύστερα το μυαλό μου άρχισε να δημιουργεί τις δικές του παραστάσεις.  Και τα χωριά πλήθαιναν... Οι συλλογικότητες πλήθαιναν ... Οι αντιστάσεις πλήθαιναν... Άρχισαν να κυριεύουν τον κόσμο όλο.

Και τότε γεννήθηκε μια άλλη ανάγκη. Αυτά τα χωριά έδιναν το καθένα τον δικό του αγώνα, πάλευαν μόνα τους, απομονωμένα, κάτοικοι του πουθενά. Κι αν συνδέονταν μεταξύ τους; Αν συνεργάζονταν; Αν δικτυώνονταν; Αν έσπαγε το άπειρο της μοναχικότητας τους; Τα χωριά ενταγμένα σε μιαν ολότητα δημιουργούν έναν κόσμο διαφορετικό, ευκολότερα κατανοήσιμο, περισσότερο φιλόξενο. Η δύναμη της δικτύωσης;