Στέφανος Δασκαλάκης, Άνθρωποι

Τριάντα ένα πορτρέτα σε λάδι του Στέφανου Δασκαλάκη, τα περισσότερα μεγάλων διαστάσεων, από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 μέχρι σήμερα, παρουσιάζονται για πρώτη φορά συγκεντρωμένα στο Μουσείο Μπενάκη. Οι κατά πλειοψηφία ολόσωμες μορφές των έργων αυτών αποτελούν τη συνέχεια μιας ζωγραφικής πορείας που ξεκίνησε από τα εσωτερικά δωματίων της δεκαετίας του '80 και τις μεγάλες νεκρές φύσεις του '90, με κοινό άξονα πάντα τη ζωγραφική με μοντέλο, έμψυχο ή άψυχο, στον κλειστό χώρο του εργαστηρίου.

Τα πορτρέτα της έκθεσης αυτής φανερώνουν όχι την εμμονή με την πιστότητα της αναπαράστασης αλλά το πώς ο Δασκαλάκης συναντά μέσα από την απτή πραγματικότητα που έχει μπροστά του, μια άλλη, εσωτερική πραγματικότητα -τη δική του και του μοντέλου του. Μέσα από την αγάπη για την ίδια την ύλη της ζωγραφικής, η οποία έχει έντονη παρουσία σε πολλά από τα πορτρέτα αυτά με την παχιά πάστα λαδιού, οι ζωγραφισμένες μορφές γίνονται υπαρκτές σωματικές παρουσίες που αιωρούνται μεταξύ φυσικού και ζωγραφικού -ανάμεσά μας- θέτοντας έντονα ερωτήματα γύρω από τα ζητήματα της ομοιότητας, του ορατού, και του πνευματικού στην τέχνη.