«Συνέργειες: Τέχνη και πολιτική την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου»: Μια συζήτηση με αφορμή το βιβλίο της Αρετής Αδαμοπούλου

Πώς οι εκθέσεις τέχνης υπηρέτησαν ιδεολογικά και πολιτικά συμφέροντα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο; Σε ποιες περιόδους του παρελθόντος και σε ποια έργα τέχνης ανατέθηκαν «διπλωματικές αποστολές» στα χαρακώματα του σκληρού ψυχροπολεμικού ανταγωνισμού; Πώς η Ελλάδα συνδέθηκε με τον μεταπολεμικό δυτικό πολιτισμό; Τι είδους εκθέσεις έβλεπε και πώς τις προσλάμβανε το αθηναϊκό κοινό; Πώς διαμορφώθηκαν οι μεταπολεμικές εθνικές πολιτιστικές ταυτότητες στην Ευρώπη;

Αυτά είναι μερικά από τα καίρια ερωτήματα που θέτει το βιβλίο της Αρετής Αδαμοπούλου «Τέχνη & ψυχροπολεμική διπλωματία. Διεθνείς εικαστικές εκθέσεις στην Αθήνα (1950-1967)» το οποίο θα αποτελέσει τη βάση και την αφετηρία για τη διαδικτυακή εκδήλωση με γενικό τίτλο «Συνέργειες: Τέχνη και πολιτική την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου» που διοργανώνουν από κοινού το MOMus-Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Μακεδονικό Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης, Αρχιτεκτονικής και Βιομηχανικού Σχεδιασμού και ο Εκδοτικός Οίκος University Studio Press, την Πέμπτη 20 Μαΐου στις 19:00, με ανοιχτή συμμετοχή για το κοινό. (μετάδοση live streaming: facebook @MOMusContemporary, @Εκδόσεις UniversityStudioPress

youtube @MOMus Museums)

Η εκδήλωση εντάσσεται στο πρόγραμμα δράσεων για τη φετινή Διεθνή Ημέρα Μουσείων με γενικό θέμα «Το Μέλλον των Μουσείων. Αναστοχασμός και Επανεκκίνηση».

Στο βιβλίο εξετάζονται, για πρώτη φορά σε έκταση, μεγάλης κλίμακας διεθνείς εικαστικές εκθέσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα στη διάρκεια των δεκαετιών 1950 και 1960. Μέσα από πέντε σημαντικές εκθέσεις αναδεικνύονται οι πολιτικοί, ιδεολογικοί και θεσμικοί δεσμοί που απέκτησε η Ελλάδα με τη Δυτική Ευρώπη. Συγκεκριμένα παρουσιάζονται: η φωτογραφική έκθεση με τίτλο «Η Οικογένεια του Ανθρώπου» (1958), η έκθεση της συλλογής Σταύρου Νιάρχου (1958), η ζωγραφική έκθεση «Ο Caravaggio και οι συνεχιστές του» (1962), η ιστορικής σημασίας έκθεση «Βυζαντινή Τέχνη – Τέχνη Ευρωπαϊκή» (1964) και τα εντελώς πρωτότυπα «Παναθήναια γλυπτικής» (1965). Με την αναλυτική παρουσίαση των συγκεκριμένων περιπτώσεων διερευνάται πώς έδρασαν σε ελληνικό έδαφος οι διεθνείς πολιτικές για τη δημιουργία ενός κοινού πολιτιστικού χώρου στη Δυτική Ευρώπη, και αντίστροφα, πώς οι Έλληνες αντιλήφθηκαν και ερμήνευσαν τη θέση τους στον δυτικό κόσμο.

Το βιβλίο στοχεύει στη σκιαγράφηση των προτύπων που προβλήθηκαν και καλλιεργήθηκαν, καθώς και των τρόπων με τους οποίους το ελληνικό κοινό προσανατολίστηκε σε νέες πολιτιστικές αξίες στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου.

Ομιλητές (σε αλφαβητική σειρά)

Αρετή Αδαμοπούλου, Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης, Τμήμα Εικαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Αντώνης Κωτίδης, Ομότιμος Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης, ΑΠΘ, Μέλος Δ.Σ. ΜΚΣΤ

Ευγένιος Δ. Ματθιόπουλος, Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης, ΙΜΣ-ΙΤΕ

Ματούλα Σκαλτσά, Ιστορικός της Τέχνης, Μουσειολόγος, Ομότιμη Καθηγήτρια ΑΠΘ, ΔΠΜΣ «Μουσειολογία-Διαχείριση Πολιτισμού», Μέλος Δ.Σ. ΜΚΣΤ, ΜΜΣΤ και ΜΟΜus

Συραγώ Τσιάρα, Ιστορικός της Τέχνης, Αν. Διευθύντρια MOMus-Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης-Συλλογές Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης

Βιογραφικό σημείωμα

H Αρετή Αδαμοπούλου είναι Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης στο Τμήμα Εικαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Σπούδασε Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Πτυχίο και Διδακτορικό Δίπλωμα) και στο University of Essex (μεταπτυχιακό δίπλωμα). Από το 2000 διδάσκει ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Επίσης, έχει διδάξει στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Εργάστηκε ως ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια στην Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων Μακεδονίας-Θράκης, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης.

Στην εκδοτική της δραστηριότητα περιλαμβάνονται δύο μονογραφίες: Τέχνη και ψυχροπολεμική διπλωματία. Διεθνείς εικαστικές εκθέσεις στην Αθήνα, 1950-1967, Θεσσαλονίκη, University Studio Press, 2019 και Ελληνική μεταπολεμική τέχνη. Εικαστικές παρεμβάσεις στο χώρο, Θεσσαλονίκη, University Studio Press, 2000. Επίσης, επιμελήθηκε συλλογικούς επιστημονικούς τόμους για την ιστορία και τη θεωρία της τέχνης. Δημοσιεύει εκτενώς, στα ελληνικά και σε άλλες γλώσσες, σε συλλογικούς τόμους και επιστημονικά περιοδικά ιστορίας της τέχνης. Είναι ιδρυτικό μέλος της ΕΕΙΤ, μέλος της AICA-Hellas και του ICOM.

Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στην ιστορία της μοντέρνας και σύγχρονης ευρωπαϊκής τέχνης, τη σχέση τέχνης και εθνικής ταυτότητας, την ιστορία των εκθέσεων και την ιστορία της ιστορίας της τέχνης.