"Tα σχέδια του Πάνου Ραϋμόνδου"

Την Πέμπτη 23 Ιανουαρίου στις 8 το βράδυ η Μαρία Δημητριάδη θα παρουσιάσει στην Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης την έκθεση "Tα σχέδια του Πάνου Ραϋμόνδου" .

Η έκθεση παρουσιάζει είκοσι ένα σχέδια του αυτοδίδακτου γλύπτη Ραϋμόνδου. Τα περισσότερα από αυτά έγιναν την περίοδο που ο καλλιτέχνης ζούσε στο Παρίσι και είναι τα μοναδικά που σώζονται. Πρόκειται για δεκάδες αναπαραστάσεις αγγελικών μορφών σχεδιασμένες με στυλό σε φύλλα εφημερίδας. Από τα είκοσι ένα συνολικά, τα είκοσι αποτυπώνονται σε φύλλα της γαλλικής Le Monde και το ένα σε φύλλο της εφημερίδας Ακρόπολις. Τα σχέδια καλύπτουν περίπου μια δεκαετία: το πρώτο χρονολογείται στις 17 Οκτωβρίου του 1972 και το τελευταίο στις 2 Οκτωβρίου του 1981, όταν πια ο καλλιτέχνης έχει εγκατασταθεί μόνιμα στην Αθήνα.

Πώς διαβάζουμε σήμερα αυτά τα σχέδια; Ποια είναι η σχέση τους με το γλυπτικό έργο του Ραϋμόνδου; «Κάποιοι γίνονται γλύπτες γιατί τους αρέσει να χρησιμοποιούν τα χέρια τους», έλεγε ο Χένρι Μουρ στη γνωστή του διάλεξη για τη θέση του γλύπτη στην κοινωνία. Στην περίπτωση του Ραϋμόνδου η ανάγκη του καλλιτέχνη να χρησιμοποιεί τα χέρια του γίνεται μια μορφή καθημερινής προσευχής. Τα σχέδιά του δίνουν έμφαση στην κίνηση, στην πυκνότητα και στην αιώρηση των σωμάτων, ενώ κάθε αγγελική μορφή φέρει τα δικά της χαρακτηριστικά. Τα σχέδια του Ραϋμόνδου πλαισιώνονται από μια σειρά ξυλόγλυπτων –η αντιπαραβολή τους αποβλέπει στην καλύτερη κατανόηση του οράματος του καλλιτέχνη. Πρόκειται για ένα όραμα στο οποίο η παιδικότητα και η ανεπιτήδευτη απλότητα έχουν κυρίαρχη θέση. Έχοντας ως επίκεντρο τα σχέδια του Ραϋμόνδου, η έκθεση επιχειρεί μια νέα ανάγνωση του έργου του.

Ο Ραϋμόνδος (Παναγιώτης Ρεμούνδος) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1927. Αποφάσισε να ασχοληθεί με τη γλυπτική στα ζοφερά χρόνια του Μεταπολέμου. Όπως για πολλούς έλληνες καλλιτέχνες της γενιάς του, έτσι και γι' αυτόν η μετανάστευση αποδείχτηκε μονόδρομος. Ακολουθώντας τους παιδικούς του φίλους Τάκη (Βασιλάκη) και Μίνω Αργυράκη –μάλιστα ο τελευταίος τον σύστησε στο ελληνικό κοινό με εγκωμιαστικό άρθρο στην εφημερίδα Ελευθερία–, ο Ραϋμόνδος έκανε τα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα στο Παρίσι, όπου εγκαταστάθηκε για μία εικοσαετία (1959-1979). Το έργο του, παρ' ότι δεν είναι πρωτοποριακό με τη μοντερνιστική έννοια του όρου, έχει μια ιδιαίτερη πτυχή που το καθιστά ελκυστικό: σε όλη του τη ζωή ο γλύπτης σκάλιζε εμμονικά σε ξύλο γυναικείες μορφές αγγέλων. Ο ίδιος συνήθιζε να λέει ότι οι δημιουργίες του προορίζονταν για τις μελλοντικές γενιές. «Έφτιαχνα πάντα τη δικιά μου ιδέα: αγγέλους και σώματα με την πίστη ότι ο άνθρωπος πρέπει να φεύγει προς τα πάνω. Βλέπαμε ότι άρχιζε μια άλλη εποχή, ότι πρέπει ν' αλλάξει η μιζέρια, το σύστημα. Ο κόσμος προχωρούσε. Η σκέψη μου ήταν προς το διάστημα». Ο Ραϋμόνδος πέθανε στην Αθήνα το 1995.