Θαλής Παπακωνσταντίνος, «Προσωπική Ουτοπία»

Πρόκειται για σχέδια με μελάνι και λευκά ακρυλικά που φιλοτεχνήθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια και στα οποία διαφαίνεται το ιδιαίτερο εικαστικό ιδίωμα του καλλιτέχνη. Στην πλειονότητα των σχεδίων, πρόσωπα σε μεγάλη κλίμακα κυριαρχούν στη σύνθεση, έχοντας ως φόντο ένα φανταστικό «μη χώρο» που δεν μπορεί να προσδιοριστεί γεωγραφικά ή σε συγκεκριμένο ιστορικό χρόνο. Οι ανθρώπινες μορφές με το μελαγχολικό και άλλοτε αγωνιώδες βλέμμα τους επιβάλλονται στο ζωγραφικό χώρο, διαταράσσοντας τον φαινομενικά ιδανικό ή άλλοτε δυσ-τοπικό κόσμο που τις περιβάλλει. Με έμμεσο τρόπο ο καλλιτέχνης εκφράζει τη μεταφυσική προβληματική του, υπαινισσόμενος την ανεκπλήρωτη επιθυμία για ένα υπαρξιακό ταξίδι πέραν του έλλογου κόσμου, εικόνα της οποίας αποτελεί ο ίδιος ο ουτοπικός χώρος που δημιουργεί.