Vassilis H., Ο Ήρωας με τα Χίλια Πρόσωπα

Η Allouche Βenias Gallery εγκαινίασε φέτος το καλοκαίρι μια νέα αίθουσα τέχνης στο κέντρο της Αθήνας, στο σχεδιασμένο από τον Ερνέστο Τσίλλερ ιστορικό κτίριο του Μεγάρου Δεληγεώργη, όπου στεγαζόταν η παλιά Ταινιοθήκη της Ελλάδος.

Ο Γάλλος Eric Allouche, ιδιοκτήτης της Allouche Gallery που βρίσκεται στο Meatpacking District της Νέας Υόρκης, και ο ελληνικής καταγωγής στενός του συνεργάτης, George Benias, αποφάσισαν ότι η Αθήνα, που τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει μια ακμάζουσα καλλιτεχνική δραστηριότητα, είναι η πλέον κατάλληλη έδρα για το κοινό τους εγχείρημα.

Η γκαλερί έχει στόχο να δημιουργήσει ένα διευρυμένο δίκτυο, τόσο καταξιωμένων, όσο και ανερχόμενων καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο, το οποίο θα φέρει στο προσκήνιο τη σύγχρονη εικαστική δημιουργία. Παράλληλα, μια από τις βασικές επιδιώξεις της είναι η παρουσίαση μερικών από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες παγκοσμίως.

Ενώ συνεχίζεται η έκθεση «Allouche Benias Inaugural Show: Kenny Scharf Ross Bleckner Enoc Perez Donald Baechler» που παρουσιάζει το έργο τεσσάρων καταξιωμένων Αμερικανών καλλιτεχνών, παράλληλα η γκαλερί εγκαινίασε τη  νέα ατομική έκθεση του ανερχόμενου Έλληνα καλλιτέχνη Vassilis H., με τίτλο «Ο Ήρωας με τα Χίλια Πρόσωπα». 

Γράφει ο θεωρητικός και δημοσιογράφος Max Henry: «Η ψυχή του ευαίσθητου ανθρώπου γεννά όνειρα και οι αναμνήσεις αυτών των ονείρων κείτονται σε λήθαργο στα μύχια του νου του. Μέσω της επαγωγικής μεθόδου η συνειδητή βούληση ανασύρει στην επιφάνεια θύμησες από φανταστικά βασίλεια και πολυδιάστατες πραγματικότητες.

Εδώ διασχίζεις μία πύλη· η ομιχλώδης είσοδος είναι ένα πέρασμα σε μια πολυγλωσσία από εικόνες που ρέουν, άλλοτε εστιασμένες κι άλλοτε θολές. Οι πνευματικές οντότητες και η τέρψη των επίγειων απολαύσεων αφθονούν. Τα κατώτερα επίπεδα γνέφουν με λάγνους πειρασμούς και η αντικειμενική αντίληψη παραμερίζεται.

Αυτός είναι ο κόσμος του Vassili H., ένας κόσμος όπου ο ήρωας έχει χίλια πρόσωπα. Πρόσεξε! Η γένεσή τους είναι τα τελευταία στάδια ενός αεικίνητου πολιτισμού και μιλάει τη γλώσσα των πτηνών. Εδώ κυριαρχεί η σουρεαλιστική ιδιόλεκτος, στολισμένη με σύμβολα από τον Δυτικό κανόνα αντιμέτωπα με χίμαιρες που απελευθέρωσε η απατηλή επιστήμη κίβδηλων ιδεολόγων.

Στο έργο του Vassili H. η ευκρινής σύνθεση των Ιμαγιστών του Σικάγο, του Peter Saul, του αείμνηστου Guston, του R. Crumb και του Marc Chagall είναι ένας πλούσιος τάπητας με υποβλητικά χρώματα, πυρπολούμενα από το υψηλής τάσης δράμα της σύγχρονης Ελλάδας. 

Τα επιμέρους στοιχεία συνθέτουν ένα συνεκτικό όλον που μοιάζει εξίσου αυτοσχεδιαστικό με το αυτόματο σχέδιο. Τα χαρακτηρίζει μια αλλόκοτη αμεσότητα, μια προσωπική τροχιά όπου ο Hunter Thompson συναντά τη φαντασμαγορία του Walter Benjamin.

Μην θεωρήσετε ότι αυτοί οι χαοτικοί πίνακες είναι στοχασμοί εκ του προχείρου· όσο περισσότερο κοιτάζετε και καθηλώνετε το βλέμμα σε ένα σταθερό σημείο διευρύνοντας έπειτα την οπτική σας γωνία, θα εκτιμήσετε την αρραγή τους δομή. Πρώτο πλάνο και βάθος ρέουν το ένα μέσα στο άλλο με μια προοπτική εξίσου επίπεδη με την οθόνη του κινητού σας.

Διότι ζούμε στο μεταίχμιο δύο εποχών· της κορύφωσης της μακρόχρονης πτώσης του ανθρώπου από τη χάρη της Εδέμ και της μετάβασης σε μια απάνθρωπη, τεχνητή κοινωνία με κυβερνήτη την επιστήμη στις αρχές του 21^ου αιώνα. O κύβος ερρίφθη, δεν υπάρχει επιστροφή.»