Ζήσης Κοτιώνης - Ο Αναξίμανδρος στη Φουκουσίμα

Μέσα στις προσωκρατικές κοσμολογίες ανευρίσκεται ήδη εξασθενημένη η τεχνική σκέψη του δυτικού πολιτισμού. Οι επινοήσεις και τα εργαλεία της τεχνικής ταυτόχρονα οδηγούν στην καταστροφή του κόσμου, τον οποίο ερμηνεύουν αλλά και διασώζουν κάτι από την ποιητική της αρχικής σκέψης. Έτσι, η ανάγνωση των Προσωκρατικών καθίσταται ένα είδος περιπλάνησης στα ερείπια του τεχνικού πολιτισμού, συσσωρευμένα στο γήινο έδαφος, παρασυρμένα από την πλημμυρίδα του ωκεανού, οξειδωμένα από την καύση της απανταχού πρώτης ύλης. Ο λόγος του Αναξίμανδρου και των άλλων Προσωκρατικών ακολουθεί τον ταξιδιώτη σε μια ατέλειωτη περιπλάνηση και μια ανοικτή διαμονή χωρίς προορισμό. Ισχνά τεκμήρια αυτής της υπαίθριας περιπλάνησης, με φόντο την καταστροφή, σωρεύονται και αναδιατάσσονται σε ένα πρόχειρο αρχείο. Το μουσείο, με μια «πειραγμένη» χρήση του εκθεσιακού του μηχανισμού, παρουσιάζει ένα τυχαίο αρχείο των θραυσμάτων της τεχνικής και ταυτόχρονα γίνεται το ίδιο κομμάτι του τεχνικού πολιτισμού, μέσα στην ερείπωσή του.