«Χωρίς όνομα»: Ένα θρίλερ που παίζει με το μυαλό σου
Μετά το «13», ο Steve Cavanagh επέστρεψε με το πιο ανατρεπτικό ψυχολογικό θρίλερ από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Ακόμα κι αν δεν έχεις διαβάσει άλλο βιβλίο του Steve Cavanagh, βλέποντας την προειδοποίηση στον υπότιτλο του «Χωρίς όνομα», «ποτέ μην αφήνεις έναν φόνο να χαλάσει μια καλή ιστορία», υποψιάζεσαι, αν μη τι άλλο, πως ό,τι θα ακολουθήσει θα είναι τουλάχιστον αντισυμβατικό.
Σε μια συνέντευξή του ο συγγραφέας εξήγησε πώς προέκυψε η ιδέα γι' αυτό, από μια συζήτηση που είχε με τη γυναίκα του: «Μιλούσαμε για την έννοια της ταυτότητας και για τους ανθρώπους που κρύβουν την ταυτότητά τους και αναφερθήκαμε στον γνωστό street artist Banksy. Λοιπόν, τι θα συνέβαινε αν πέθαινε; Πώς θα γνωρίζουν οι άνθρωποι ότι ήταν αυτός; Έτσι, προέκυψε ο πυρήνας του νέου μου βιβλίου».
Πράγματι, στο «Χωρίς όνομα» κανείς δεν γνωρίζει ποιος είναι ο ύποπτος ή oποιοδήποτε στοιχείο για την ταυτότητά του. Όπως ο μυστηριώδης street artist επικοινωνεί με το κοινό μέσω των έργων που δημιουργεί σε δημόσιους χώρους, χωρίς να αποκαλύπτει τίποτα για τον ίδιο, έτσι και ο ύποπτος απευθύνεται στον αναγνώστη μέσω της δράσης του, που τελικά τον εμπλέκει στο παιχνίδι της εξιχνίασης της υπόθεσης. Τα μόνα στοιχεία που του δίνει, απευθυνόμενος σε αυτόν ευθέως, είναι τα εξής: α) η αστυνομία προσπαθεί να με κατηγορήσει για φόνο, β) κανείς δεν ξέρει ποιος είμαι ή πώς τον έκανα, γ) αν πιστεύεις ότι με έχεις βρει, είσαι το επόμενο θύμα.
Μέσω του μπλογκ του ο Cavanagh δίνει συμβουλές περί δημιουργικής γραφής σε επίδοξους συγγραφείς αυτού του είδους, προσανατολίζοντας την προσπάθειά τους σε αυτό που θα κινητοποιήσει τον αναγνώστη περισσότερο και όχι τον χαρακτήρα. Ακολουθώντας την τακτική του πολυβραβευμένου best seller «13», όπου η προσοχή και κατ' επέκταση η ενοχή σταδιακά στρέφεται από το εδώλιο του κατηγορουμένου στους ενόρκους, η αποκάλυψη του ενόχου και εδώ ανατίθεται με έναν πολύ φυσικό τρόπο στον αναγνώστη. Μόνο που αυτήν τη φορά η αποστολή του είναι πιο δύσκολη, γιατί, πολύ απλά, φτάνοντας στο τέλος, καταλαβαίνει πως η αλήθεια είναι πολύ πιο ανατρεπτική απ' όσο περίμενε. Όντας ο ίδιος δικηγόρος, ο συγγραφέας έχει ακριβή γνώση του πώς εξελίσσεται η εκδίκαση μιας υπόθεσης στην αίθουσα ενός δικαστηρίου, ποιο είναι ο ρόλος όσων βρίσκονται σε αυτή, ποιοι είναι οι περιορισμοί αλλά και πώς αυτοί μπορούν να ξεπεραστούν ‒ το κυριότερο, πώς μπορούν οι όροι του παιχνιδιού να ανατραπούν.
Η υπόθεση ξεκινάει με έναν σταθερό ρυθμό, αλλά, προτού το καταλάβεις, τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο τόσο καταιγιστικά που όχι μόνο σου κόβουν την ανάσα, αλλά δημιουργούν και μια εθιστική ατμόσφαιρα. Σύνθετοι χαρακτήρες, αινίγματα, ψέματα και ένας επικίνδυνος κόσμος φτιάχνουν μια πλοκή με έντονη συναισθηματική φόρτιση.
Προσεκτικά και μελετημένα, ο συγγραφέας κρύβει πληροφορίες που κρατούν τον αναγνώστη σε μια μόνιμη αμφιβολία για όσα έχει διαβάσει, με την αίσθηση ότι όσα στοιχεία και να συλλέξει, η αλήθεια συνεχώς του ξεγλιστρά.
Ένα απολαυστικό θρίλερ, με θαυμάσια πλοκή, καταιγιστικό ρυθμό και ευφυές τέλος, που κατάφερε να αποσπάσει εξαιρετικά σχόλια ακόμα και από συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας, όπως ο Ian Rankin.
