Η συνάντηση Ντίκενς - Ντοστογέφσκι δεν έγινε ποτέ
Η Κλερ Τόμαλιν θεωρείται μια σοβαρή συγγραφέας. Εχει γράψει τις βιογραφίες των Τόμας Χάρντι και Τζέιν Οστεν και πρόσφατα τη βιογραφία του Καρόλου Ντίκενς.
Κάρολος Ντίκενς
Στη βιογραφία του Ντίκενς περιγράφει με λεπτομέρειες, πως, το 1862, ένας 41χρονος Ρώσος, επικεφαλής στο περιοδικό "Χρόνος", συναντούσε στην οδό Ουέλιγκτον του Λονδίνου, τον πενηντάχρονο Αγγλο διευθυντή του περιοδικού "All the year round". Ο ένας είχε διαβάσει και θαυμάσει τα βιβλία του άλλου και μάλιστα ο επισκέπτης τα είχε διαβάσει στη φυλακή. Πρόκειται για τη συνάντηση δυο τεράτων της λογοτεχνίας του Καρόλου Ντίκενς και του Φιοντόρ Ντοστογέφσκι.
Μετά την περιγραφή της συνάντησης, η βιογράφος παραθέτει και τους διαλόγους ανάμεσα στους δυο συγγραφείς. Που δεν είναι απλοί διάλογοι, αλλά μια μεγάλη εξομολόγηση. Να όμως, τι αποκαλύπτεται τώρα. Στην Αγγλία υπάρχει ένας συγγραφέας, δε θα το έλεγα συμπαθής, που χρησιμοποιεί πολλά ονόματα. Με αυτά υπογράφει τα βιβλία του αλλά γράφει και διάφορες ιστορικές έρευνες.
Αν Τόμαλιν
Το όνομά του (το πραγματικό) είναι Aρνολντ Χάρβεϊ. Αυτός, λοιπόν, ο τύπος -όπως αποκαλύφθηκε αυτές τις ημέρες- επινόησε τη συνάντηση των Ντίκενς - Ντοστογέφσκι για να εκδικηθεί κατά κάποιο τρόπο την λογοτεχνική κοινότητα που δε τον αποδέχτηκε ποτέ. Σέρβιρε λοιπόν το ωραίο του παραμύθι γι' αυτή την αναπάντεχη συνάντηση, το 2002, στο "Dickensian" υπογράφοντας ως Στέφανι Χάρβεϊ. Αυτό το παραμύθι γρήγορα εξελίχθηκε σε πραγματικότητα. Οι βιογράφοι του Ντίκενς (μεταξύ αυτών και η Τόμαλιν) το χρησιμοποίησαν ως στοιχείο χωρίς να το πολυεξετάσουν.
Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι
Η ανακάλυψη ξεκίνησε όταν oι New York Times θέλησαν να γράψουν κριτική για το βιβλίο. Ενας αμερικανός πανεπιστημιακός ειδικός στην ρωσική λογοτεχνία αναρωτήθηκε το απολύτως αυτονόητο: "Σε ποια γλώσσα άραγε μίλησαν οι δυο συγγραφείς στην συνάντηση τους;".
Ετσι άρχισε να ξηλώνεται η κάλτσα. Λίγο αργότερα ο Ερικ Νάιμαν, καθηγητής στο Μπέρκλεϊ άρχισε να ψάχνει την ιστορία μιας παρέας ερευνητών που έχει παρουσιαστεί τα τελευταία χρόνια κι η οποία έπεφτε συνεχώς σε σφάλματα. Τότε ανακάλυψε ότι έκαναν λάθη γιατί πολύ απλά δεν υπήρχαν. Ηταν όλοι δημιουργήματα του Χάρβει και όχι αληθινά πρόσωπα.
Αυτός είχε δημιουργήσει ήρωες με τα παρακάτω ονόματα Stephanie Harvey, but Graham Headley, Trevor McGovern, John Schellenberger, Leo Bellingham, Michael Lindsay και Ludovico Parra. Στην ουσία ο Χάρβεϊ είχε πλάσει μια κοινότητα φανταστικών προσώπων που αλλλογραφούσαν και αντάλλασαν απόψεις μόνο και μόνο για να στηρίζει ο ένας το παραμύθι του άλλου.
Aρνολντ Χάρβεϊ
Δηλαδή: Αυτός ο τύπος, ο Aρνολντ Χάρβεϊ, ένας ευφυής ημιπαράφρων στην ουσία, έφτιαξε μια παρέα διανοούμενων κι ερευνητών που με τις δημοσιεύσεις τους υποστήριζε ο ένας το ψέμα του άλλου.
Πρόκειται για διαβολικό μυαλό. Πρόκειται για το διασυρμό της πανεπιστημιακής κοινότητας. Δείχνει πόσο ασόβαροι και επιπόλαιοι μπορεί να είναι οι ερευνητές. Και με αυτό τον τρόπο τιμωρεί το ακαδημαΐκό σύστημα, που τον αδίκησε κατάφωρα και δεν τον αναγνώρισε ποτέ.
Φοβερός τύπος.
Μόνο που κι αυτός έκανε ένα λάθος: δεν είναι η ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά η αστυνομική λογοτεχνία που τον αδίκησε περισσότερο...
*****
