«Πείραμα Μνήμης»: Το αστυνομικό που θα σε κάνει να ξεχάσεις όλα τα υπόλοιπα

«... Πάντα μου άρεσε να διαβάζω. Και όπως όλοι όσοι τους αρέσει να διαβάζουν πολύ, μετά από κάθε βιβλίο αναρωτιόμουν αν θα μου ερχόταν κάποια στιγμή μια καλή ιδέα για μυθιστόρημα [...] Η σπίθα ήρθε το 2000, σε μια αίθουσα αναμονής ενός ορθοπεδικού, όπου περίμενα τη φίλη μου να ολοκληρώσει μια εξέταση. Μετά από περίπου 45 λεπτά, έθεσα στον εαυτό μου την κρίσιμη ερώτηση που με έκανε συγγραφέα: "Τι θα γίνει αν η φίλη μου δεν βγει από το ιατρείο; Αν όλοι μου πουν ότι δεν βρέθηκε ποτέ εκεί;"». Έτσι περιγράφει την αρχή της συγγραφικής του καριέρας ο άνθρωπος που ξεκίνησε φιλοδοξώντας να γίνει ροκ-σταρ, πέρασε τρεις μήνες από την Κτηνιατρική, δοκιμάστηκε στη δικηγορία και έφτασε να έχει παγκοσμίως περισσότερους από 12.000.000 αναγνώστες, αντίστοιχου μεγέθους fun club στα social media, βιβλία best-sellers μεταφρασμένα σε 24 γλώσσες και διασκευασμένα για το θέατρο και τον κινηματογράφο.

Ο ίδιος αντιμετωπίζει με πολύ χιούμορ την επιτυχία και τη δημοτικότητά του, μάλιστα δεν διστάζει να απαντήσει στις ερωτήσεις των αναγνωστών, βάζοντάς τους τη θέση του: «Το ερώτημα που μου απευθύνουν πιο συχνά οι αναγνώστες είναι το εξής: "Δεν χρειάζεται να είσαι λίγο περίεργος για να γράψεις κάτι τέτοιο;". Παλιότερα απαντούσα: "M' εσάς τι συμβαίνει όμως;". Στην τελική, με πληρώνετε για να μοιραστώ μαζί σας τους εφιάλτες μου». Και πράγματι, όπως ξεκίνησε, έτσι συνεχίζει να γράφει, παρακινημένος από δικές του εμπειρίες, αφού πιστεύει ότι αυτό που γράφει κανείς πρέπει να ιντριγκάρει πρώτα απ' όλα τον ίδιο.

Στα μυθιστορήματά του σχεδόν πάντα ο ήρωας παλεύει με οριακές καταστάσεις που αντιστρέφουν τους όρους της πραγματικότητας, δοκιμάζουν την πίστη στον εαυτό του και στη ζωή του όπως την ήξερε ως τότε. Η ερώτηση-κλειδί που κινητοποιεί την πλοκή στη «Θεραπεία», «είναι δυνατόν η απάντηση να υπάρχει στο αδιανόητο;», είναι ενδεικτική του τρόπου που ο Fitzek δομεί τις ιστορίες του.

Έτσι και στο «Πείραμα Μνήμης», το νέο ψυχολογικό θρίλερ του Γερμανού συγγραφέα, ο ήρωας, Μαρκ, ακούγεται κάποια στιγμή να λέει: «Αποδείξτε μου ότι υπάρχω». Πώς φτάνει όμως σε αυτό το σημείο; Συντετριμμένος από το δυστύχημα που στοίχισε τη ζωή στη σύζυγο και στο αγέννητο παιδί του, πιστεύει ότι το μόνο που μπορεί να τον λυτρώσει είναι να διαγράψει τη μνήμη του. Μέχρι τη βραδιά που, επιστρέφοντας σπίτι, διαπιστώνει ότι το κλειδί του δεν ταιριάζει στην κλειδαριά, η σύζυγός του είναι ζωντανή, υγιής και έγκυος – και δεν τον αναγνωρίζει. Τότε ο Μαρκ αρχίζει να βυθίζεται σε έναν εφιαλτικό κόσμο όπου είναι αδύνατον να ξεχωρίσει την πραγματικότητα από τη φαντασία: οδηγείται στην τρέλα ή πρόκειται για μια συνωμοσία που θα μπορούσε να του στοιχίσει τη μνήμη, τη λογική, ακόμα και την ίδια του τη ζωή;

Διαβάζοντάς το, ίσως αναρωτηθείς αν τελικά θα ήθελες να είναι εφικτή μια τεχνητή πρόκληση αμνησίας, αν θα ήθελες να υπάρχει ένα χάπι με το οποίο θα μπορούσες να διαγράψεις κάθε οδυνηρό βίωμα και να κρατήσεις μόνο τις ευχάριστες αναμνήσεις σου. Σαν να κάνεις format στον υπολογιστή σου, διώχνοντας όλους τους ιούς μια για πάντα και κρατώντας μόνο ό,τι είναι λειτουργικό. Στο γνώριμο πια ύφος του Fitzek, της γρήγορης και έντονης πλοκής, το «Πείραμα Μνήμης» βάζει τον αναγνώστη στη θέση του πρωταγωνιστή, προκαλώντας τον να αναθεωρεί όσα θεωρεί δεδομένα με την κάθε σελίδα που γυρίζει. Ο ρυθμός γίνεται εθιστικός, σε σημείο που θέλεις να γίνεις μέρος της ιστορίας και να βοηθήσεις τον πρωταγωνιστή, ψάχνοντας υπόπτους και φτιάχνοντας πιθανά σενάρια. Όλα αυτά μέχρι να φτάσεις στο τέλος, όπου, ό,τι κι αν έχεις σκεφτεί, ανατρέπεται για να συμπληρωθεί το παζλ της ιστορίας έτσι όπως την είχε ορίσει εξαρχής η ευφυής πάντα σύλληψη του συγγραφέα.

Μια πολύ ωραία πρόταση για τα Χριστούγεννα, με πολύ σασπένς και μυστήριο, από τον κυρίαρχο του ψυχολογικού θρίλερ, που δεν θα σε αφήνει να κλείσεις το βιβλίο πριν διαβάσεις και την τελευταία του λέξη.