Το Σκισμένο Τούλι: Το νέο μυθιστόρημα της Έλενας Ακρίτα από τις εκδόσεις Διόπτρα

Σε μια πρώτη ματιά, εύλογα κάποιος θα αναρωτιόταν τι καινούργιο έχει να πει ένα ακόμα βιβλίο για την αναζήτηση, την έλλειψη ή την απώλεια του έρωτα, για την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων εν γένει. Ωστόσο, όπως συμβαίνει σχεδόν με όλα, το μυστικό βρίσκεται στο πώς και όχι στο τι, και όταν την ευθύνη γι' αυτό έχει ένας άνθρωπος με τα διαπιστευτήρια της Έλενας Ακρίτα, τότε η απάντηση έρχεται εύκολα.

Με την ευαισθησία της έμπειρης δημοσιογράφου, που επί χρόνια γράφει παρατηρώντας εύστοχα το κοινωνικό γίγνεσθαι αλλά και τις ιστορικές συγκυρίες, η Ακρίτα χτίζει τα μυθιστορήματά της προσεγγίζοντας την αλήθεια όσων περιγράφει με μια αμεσότητα που χρόνια τώρα κερδίζει το αναγνωστικό κοινό. Είτε αστυνομικά («Φόνος 5 Αστέρων», «Το μυστικό της Μπλε Πολυκατοικίας»), είτε κοινωνικά («Τα τάπερ της Αλίκης»), τα μυθιστορήματά της κερδίζουν πάντα χάρη στην ατμόσφαιρα που δημιουργούν και την ειλικρίνεια με την οποία χτίζονται οι σχέσεις και οι χαρακτήρες.

Όλα αυτά τα στοιχεία τα συναντάμε και στο νέο της βιβλίο, το «Σκισμένο Τούλι», χαρακτηρισμός που περιγράφει τις «λάθος νύφες, σε λάθος γάμο», δηλαδή γυναίκες που συνθηκολόγησαν και ανέλαβαν το βάρος του συζυγικού βίου επειδή έτσι έπρεπε, επειδή η κοινωνία αυτό περίμενε από εκείνες, επειδή αρκεί τα πράγματα να φαίνονται καλά ‒ λίγο ενδιαφέρει τι συμβαίνει όταν η πόρτα κλείνει και ανοίγει η αθέατη πλευρά της συγκαταβατικότητας ή, ακόμα χειρότερα, της κακοποίησης.

Η Ακρίτα επιλέγει να πει με χιούμορ και συγκίνηση την ιστορία πέντε γυναικών που προχωρούν πιασμένες χέρι-χέρι, αδιαφορώντας για ηλικίες, τάξεις και γενιές. Πέντε γυναίκες διεκδικούν τη ζωή τους από την αρχή, προσπαθώντας να κερδίσουν το αυτονόητο, την αξιοπρέπεια της αυτονομίας, το δικαίωμα στην επιλογή και την πληρότητα του «μαζί». Σε μια εποχή που ακόμα μοιάζει αφύσικο να ζεις διαφορετικά από τη νόρμα επειδή αυτό που είσαι κι αυτό που νιώθεις απλώς δεν συμφωνούν με το κοινώς αποδεκτό, αυτό το μυθιστόρημα έρχεται να σταθεί απέναντι στο πρόβλημα και να θυμίσει πως όλοι και όλα είναι αποδεκτά, αρκεί να έχουν ψυχή.

Στο προηγούμενο μυθιστόρημά της, τα «Τάπερ της Αλίκης», η συγγραφέας καλούσε σε μια ανανέωση, στην απελευθέρωση των συναισθημάτων. Στο «Σκισμένο Τούλι» αλλάζει οπτική, διευρύνοντάς τη, και παραδίδει στους αναγνώστες ένα βιβλίο-αφορμή να πάρουν θέση σε ένα από τα σημαντικότερα θέματα της εποχής, δίνοντας φωνή σε όσους η καταπίεση έχει αφήσει στο περιθώριο, σε όσους υπομένουν καταστάσεις επειδή φοβούνται τον κοινωνικό αποκλεισμό και την κριτική, σε όσους ζουν ξένες ζωές επειδή άγραφοι κανόνες τους το επιβάλλουν.