ADD 2019: η Αθήνα χόρεψε στο μεγάλο φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής

Οι προσδοκίες ήταν ιδιαίτερα υψηλές – και ευτυχώς επαληθεύτηκαν όλες. Ήταν ένα πολυδιαφημισμένο μουσικό φεστιβάλ, τα εχέγγυα είχαν δοθεί (σε πολύ μικρότερη, βέβαια, κλίμακα) στο περσινό ντεμπούτο του στην Πειραιώς 260, σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών, και το φετινό ADD του six d.o.g.s το περιμέναμε πώς και πώς, εδώ και μήνες. Η μετακίνηση στο παλιό Αεροδρόμιο Ελληνικού και η συνεργασία με τη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση ήταν οι δύο παράγοντες που συνέτειναν στην ανυπομονησία. Μοναδική τροχοπέδη η ημερομηνία που συνέπιπτε με τις εκλογές, προκαλώντας άπειρη γκρίνια σε όσους έπρεπε να ταξιδέψουν εκτός Αττικής για να ψηφίσουν και αναγκάστηκαν να το χάσουν – και ήταν πολλοί.

Όμως εκείνοι που βρέθηκαν στα 4 stages της διοργάνωσης ήταν περισσότεροι. Μιλάμε για 16 ώρες ασταμάτητης μουσικής, ένα line-up που ευνοούσε συνεχείς μετακινήσεις γιατί δεν ήξερες τι να πρωτοεπιλέξεις και 8.000 άτομα που συνέρρευσαν σε ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά events των τελευταίων ετών. Ένα σκρολάρισμα στα social media (ξεκάθαρο βαρόμετρο, πλέον, για την επιτυχία μιας διοργάνωσης) που κατακλύστηκαν από stories και αναφορές το πιστοποιούσε: η Αθήνα χόρεψε με μανία στο ADD 2019 από το απόγευμα του Σαββάτου μέχρι (αργά) το πρωί της Κυριακής.

Προσωπικό highlight το εκπληκτικό afterhours set του Ben Klock που αποζημίωσε όσους (πολλούς) παρέμειναν μέχρι πολύ αργά και συγκεντρώθηκαν στο Photon Showcase. Ο Γερμανός resident DJ του Berghain και ιδρυτής της Klockworks ήταν το ιδανικό κλείσιμο της βραδιάς, παίζοντας από τις 07:00 έως τις 11:00. 

Έφτασα περίπου στη μέση του line-up, κατά τις 2 μετά τα μεσάνυχτα, γιατί ήθελα να κρατήσω αντοχές για τα ονόματα που θα έβγαιναν τις μικρές ώρες. Έτσι έχασα μια σειρά από ενδιαφέροντα acts που εκτυλίχθηκαν νωρίτερα και για τα οποία δεν έχω εικόνα. Όπως για παράδειγμα για τα live του Outdoor Corner, του πιο μικρού, dark, λιγότερο crowded και «θορυβώδους» stage. Δεν σταμάτησα όμως να μετακινούμαι ανάμεσα στα υπόλοιπα τρία, όπου εκτός από τις εναλλαγές μεταξύ διαφορετικών ειδών του φάσματος της ηλεκτρονικής μουσικής, υπήρχε και μια πολύ ενδιαφέρουσα διαβάθμιση στη θερμοκρασία: από τη δροσιά του mega Outdoor Stage, εισερχόσουν στη θερμοκρασία «δωματίου» του Photon Showcase και μετά στην κόλαση της σάουνας του Warehouse Stage.

(Miss) Kittin. Φωτο: Mike Tsolis

Αφού κατάφερα να χαρτογραφήσω τον δαιδαλώδη χώρο, ξεκίνησα φυσικά με (Miss) Kittin, μία από τους μεγάλους κράχτες του φεστιβάλ που μόλις είχε ανέβει στο Warehouse. Η Γαλλίδα γατούλα είχε κέφια – καμία σχέση με πρόσφατες, βαρετές εμφανίσεις της στην Ελλάδα. Και μόνο το γεγονός ότι έφτυσε live τα vocals τεράστιων επιτυχιών της όπως τα Frank Sinatra και Silver Screen Shower Scene, αρκούσε για να προκαλέσει ρίγη συγκίνησης στους αμέτρητους θαυμαστές της παλαίμαχου καλλιτέχνιδος. Οι Âme ανέλαβαν τη σκυτάλη συνεχίζοντας με ατμοσφαιρική house, για να παραδώσουν στους υπέροχους Mind Against, που ενώ έπαιζαν στο peak slot 05:00-07:00, κονταροχτυπήθηκαν στα ίσα με το μεγάλο όνομα της βραδιάς.

Εν τω μεταξύ, στο παραδιπλανό Photon Showcase, γινόταν σφαγή. Η τεράστια χωρητικότητα του γεμάτου χώρου δεν άφηνε περιθώρια αμφιβολίας για την επιτυχία της διοργάνωσης και ο συνδυασμός της techno στην οποία είχε εστιάσει το line-up της συγκεκριμένης σκηνής με το μοναδικό visual show που γινόταν εκεί είχε ως αποτέλεσμα μια σχεδόν παραισθησιογόνα εμπειρία. Προσωπικό highlight το εκπληκτικό afterhours set του Ben Klock που αποζημίωσε όσους (πολλούς) παρέμειναν μέχρι πολύ αργά και συγκεντρώθηκαν στο συγκεκριμένο stage. Ο Γερμανός resident DJ του Berghain και ιδρυτής της Klockworks ήταν το ιδανικό κλείσιμο της βραδιάς, παίζοντας από τις 07:00 έως τις 11:00.

Warehouse Stage. Φωτο: Mike Tsolis

Βέβαια, είχαν προηγηθεί στο Outdoor Stage η Ουκρανή Nastia που δικαιολόγησε το hype που περιβάλλει το όνομά της (πόσο ωραίο να βλέπεις γυναίκες DJs να κατακτούν τόσο μεγάλη φήμη σε ένα αδίκως ανδροκρατούμενο επάγγελμα) και φυσικά ένας από τους λόγους που έσυρε πολλούς από τους θεατές στο ADD 2019: Οι Deep Dish είναι από τα λίγα ονόματα στην ιστορία της ηλεκτρονικής μουσικής που απολαμβάνουν όχι απλά αποδοχή αλλά μια ιδιότυπη λατρεία ακόμα και από ανθρώπους που δεν πολυασχολούνται –ή, ορθότερα, έχουν σταματήσει πια να ασχολούνται– με το είδος. Το να βλέπεις μαζί τους δύο Αμερικανούς, ιρανικής καταγωγής παραγωγούς, τον Sharam και τον Dubfire, που για πολλά χρόνια τράβηξαν χωριστούς δρόμους, έχοντας προλάβει να επηρεάσουν καθοριστικά τον χώρο της house με τις παραγωγές και τα remixes τους (ποιος δεν έχει λιώσει εκείνο το αριστουργηματικό compilation τους για την Global Underground), ήταν τουλάχιστον συγκινητικό. Τελικά ήταν ορθότατη η επιλογή τους να παίξουν στην εξωτερική σκηνή με φόντο την ανατολή του ήλιου, προσδίδοντας μια μυσταγωγία στην όλη εμπειρία – αν και προσωπικά θα προτιμούσα να τους δω μέσα, κι ας θυσιαζόταν η ατμόσφαιρα για χάρη του ήχου. Το καταδιασκέδασαν και οι ίδιοι εξάλλου, κι αυτό φάνηκε από το extension περίπου μισής ώρας που έδωσαν στο set τους – πράγμα διόλου αυτονόητο στα αυστηρά προκαθορισμένα συμβόλαια των σχετικών διοργανώσεων.

Ο κόσμος από κάτω παραληρούσε, νέες φάτσες συνέχιζαν να καταφθάνουν ακόμα και μετά τις 07:00 το πρωί (μα, πού ήσασταν τόσες ώρες;) και το μόνο ντεφό που μπορώ να θυμηθώ στην κατά τα λοιπά άψογη διοργάνωση ήταν η κάπως στενή (για τα δεδομένα του crowd) πόρτα που οδηγούσε στο Warehouse και σε στιγμές είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται κάποιες κλειστοφοβικές ουρές.

Προετοιμαζόμαστε ήδη για το επόμενο!

Photon Showcase. Φωτο: Γιώργος Κολλιδάς

Sharam και Dubfire. Φωτο: Mike Tsolis