Αγγελική Ιωαννάτου – Κατερίνα Φωτεινάκη «Κι αν το δέντρο καίγεται…»
Δευτέρα 16 Ιουνίου, ώρα 9:00 μ.μ, στον κήπο του Μεγάρου
Στην καρδιά του Ιουνίου, στο κέντρο της πόλης, ο Κήπος του Μεγάρου ανοίγει ολόφωτος, για να υποδεχτεί δυο Ελληνίδες της διασποράς, δυο μοναδικές φωνές, δυο μελωδικές κιθάρες: την Αγγελική Ιωαννάτου και την Κατερίνα Φωτεινάκη, σε μια εμφάνιση γεμάτη λυρισμό αλλά και δύναμη.
«Πρέσβειρες» της Ελλάδας των ποιητών, της ομορφιάς και του λόγου, αναδεικνύουν το μεγαλείο της ποίησης και της μουσικής, απάντηση στον εκφυλισμό και τη χυδαιότητα των καιρών μας.
Την Αγγελική Ιωαννάτου και την Κατερίνα Φωτεινάκη τις συνδέει η αγάπη για τη μητρική τους γλώσσα, τους ποιητές της Ελλάδας και το πάθος για την κιθάρα. Οι φωνές τους αναμιγνύονται δεξιοτεχνικά, μέσα στην αντίθεσή τους: βαθιά και ζεστή της Αγγελικής Ιωαννάτου, κρυστάλλινη και λεπτή της Κατερίνας Φωτεινάκη. Η «γλώσσα» τους είναι κώδικας πανανθρώπινος, που απελευθερώνει την ποίηση κοινωνώντας την σε ένα κοινό με άλλη κουλτούρα, διαφορετικά βιώματα...
Οι συνθέσεις τους για κιθάρα, δικές τους ή αγαπημένων ελλήνων συνθετών, γίνονται ένας ιδιότυπος καμβάς που προβάλλει σαν θέμα τον ήχο της ποίησης και το συναίσθημα της μουσικής.
«Κι αν το δέντρο καίγεται...», ο Κήπος πλημμυρίζει λυρισμό, πάθος, και ρυθμό, σε μια μοναδική σύζευξη ποίησης και μουσικής.
Θα ακουστούν τα τραγούδια
Σε μουσική της Αγγελικής Ιωαννάτου:
Ο ήλιος ο ηλιάτορας (Οδ. Ελύτη, από τη συλλογή Ο ήλιος ο ηλιάτορας)
Το τρελοβάπορο (Οδ. Ελύτη, από τη συλλογή Ο ήλιος ο ηλιάτορας)
Αρχή του κόσμου (Οδ. Ελύτη, από τη συλλογή Τα Ρω του Έρωτα )
Νεφέλη (Οδ. Ελύτη, από τη συλλογή Μαρία Νεφέλη)
Συνήθειες (Γ. Ρίτσου)
Ανατολή (Κ. Παλαμά)
Αγαπάτε Αλλήλους (Δημήτρη Μορτόγια)
Περσεφόνη (Διονύση Καψάλη)
Σε μουσική της Κατερίνας Φωτεινάκη:
Το θαλασσινό τριφύλλι (Οδ. Ελύτη, από τη συλλογή Τα Ρω του Έρωτα)
Τα τζιτζίκια (Οδ. Ελύτη, από τη συλλογή Τα Ρω του Έρωτα)
Ευρώπη (Κ. Παλαμά)
Μάνου Χατζιδάκι:
Νάνι το γαρούφαλλό μου (από τον Ματωμένο γάμο του Φ. Γκ. Λόρκα, μετ. Ν. Γκάτσου)
Μίκη Θεοδωράκη:
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ (από το Άξιον Εστί του Οδ. Ελύτη)