Ακούστε δύο τραγούδια από το νέο δίσκο του The Boy

Ο Boy, ο Αλέξανδρος Βούλγαρης δηλαδή, κυκλοφορεί το νέο του άλμπουμ την Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου από την Inner Ear. Θα έχει τίτλοι «Έτοιμοι Δύο» και ήδη έχουν κυκλοφορήσει 2 κομμάτια στο ΥouΤube για να πάρει κάποιος μια πρώτη γεύση. Είναι το 5ο επίσημο άλμπουμ του κατά σειρά. 

Θα κάνει όμως και live την Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου στο six d.o.g.s όπου θα παρουσιάσει ζωντανά όλο το νέο υλικό του καθώς και ήχους όπως γράφει το δελτίο τύπου «που ακόμα βυζαίνουν από κάποιο επόμενο άλμπουμ που ακόμα είναι μικρό και δεν μπορεί να πει τ’ όνομά του». 

Ένα από τα κομμάτια είναι η συνεργασία του με την Δεσποινίς Τρίχωμη στα φωνητικά και τον Κτίρια στη Νύχτα στην παραγωγή και έχει τίτλο «Γλυκιά Μου Αγάπη». Οι στίχοι λένε:

Νύχτα στην πόλη. Μούσκεμα όλοι. Βγήκαν οι ρόλοι.
Να με ζορίζεις πίσω απ' τα τρένα και να με βλέπουν.
Να μου φωνάζουν πως ήμουν κάποια.
Να 'μαι καθρέφτης που σπάει τη μέρα
και να σου λέω πως είμαι άδεια.
Γλυκιά μου αγάπη φέρε το κάτι το απαλό
να μου γεμίσει το αδειανό και να κυλάω.
Γλυκιά μου αγάπη φέρε το κάτι το απαλό
να μου γεμίσει το αδειανό και να κυλάω μόνη.
Η Αθήνα ξέρει να λιώνει.

Να μου φωνάζουν πως ήμουν κάποια
Να 'μαι καθρέφτης που σπάει τη μέρα
και να τους λέω με άγρια μάτια.
Η Αθήνα ρε, ξέρει να λιώνει.
Γλυκιά μου αγάπη φέρε το κάτι το απαλό
να μου γεμίσει το αδειανό και να κυλάω.
Γλυκιά μου αγάπη φέρε το κάτι το απαλό
να μου γεμίσει το αδειανό.
Δες με. Κυλάω.

Και το «Μπράιαν Λήθη» πάλι σε παραγωγή από τον Κτίρια τη Νύχτα με στίχους:

Πίσω από το μαστίγωμα της σάρκας στο πέτρινο δωμάτιο του Καρκίνου. 
Εκεί που όλοι φοράνε κουκούλες.
Τα παιδιά του Καρκίνου. Μπαίνει στο μυαλό μας. Όχι πια δικό μας.
Τι θα πει δικό μας. Σκέψου λίγο τι θα πει δικό μας.
Θα πει η γεύση του αίματος να μη σε θολώνει.
Θα πει η Νέα Σάρκα να μη σε σκοτώνει.

Απομονώθηκε πίσω από την λαμπερή λίμνη με τα καλώδια συντροφιά.
Έγινε Αλληγορική Μνήμη που δεν την θυμάται όμως κανείς. Και ας είναι επισήμως ο τελευταίος όλων μας . Ο Συγγενής που τα δώρα του τυλίγονται γύρω από τους λαιμούς των παιδιών μας.
Των απόγονών μας. Αυτό το τέλος δεν θα ναι το δικό μας.
Θεού θέλοντος θα ξαμοληθούν οι Μοίρες στον δρόμο.
Μαύρες μοτοσυκλέτες με τραγανές ρουκέτες.
Κάποιος να πει στον κλειδοκράτορα ότι ήρθε η ώρα.
Ο Συγγενής φέρνει τα πιο απαραίτητα δώρα.
Στόματα που προσκυνάνε το μπούκωμα και ο Αλέξης Ευθύνης.
Ένας πιστός υπηρέτης της Αλληγορικής Μνήμης.
Μπαίνει φθινόπωρο. Η εποχή που χαλαρώνουνε τα ήθη.
Και η υφή του δολώματος αλλάζει στο στόμα μας.
Τώρα η βοήθεια του πια δεν μας πείθει.
Ήρθε η ώρα να καλέσουμε τον Μπράιαν Λήθη.

Ποιος είναι ο Μπράιαν Λήθη; Να τος.
Λεν για τον Μπράιαν Λήθη. 
Θα πολεμήσει το φίδι. Μόνο ο Μπράιαν Λήθη. Ναι. Ο Μπράιαν Λήθη.

Απομονώθηκε. Έγινε ερημίτης μέσα σε χρεωκοπημένα μουνιά που δεν είχαν να πληρώσουν το ρεύμα. Δεν είχαν να πιουν νερό. 
Και είχαν έναν ολόκληρο λαβύρινθο να συντηρούν και ένα αιωνίως αγέννητο μωρό. Ο Συγγενής φτιάχνει αδελφότητα και ετοιμάζει πορεία μέσα στα σκονισμένα του μουνιού τοιχώματα που προκαλούν αμνησία. 
Κρύβει στην τσέπη του ένα κλειδί και τον Αλέξη Ευθύνη. 
Έναν πιστό υπηρέτη της Αλληγορικής Μνήμης. 
Θεού θέλοντος θα ξαμοληθούν οι αιχμές στον βυθό του. 
Ο Σύγγενης ότι θέλει το κάνει δικό του. 
Αγόρια που επιτελούν το απόσπασμα για την Τζοάννα Θυσία. 
Προσφέρει κάθε μέρα την παρθενιά της για μια πιο δίκαιη κοινωνία. 
Μπαίνει χειμώνας. Και η λύση του δράματος ποτέ δεν τους πείθει. 
Η υφή του ατυχήματος ανακατασκευάζει τα δόντια μας. 
Το ξαναλέω. Η λύση του δράματος δεν με πείθει. 
Ήρθε η ώρα να πιστέψω στον Μπράιαν Λήθη.