Dead Kennedys

Οι Dead Kennedys φέρουν τον αδιαμφισβήτητο τίτλο ενός εκ των δημοφιλέστερων, μεγαλυτέρων και σημαντικότερων Αμερικανικών punk hardcore συγκροτημάτων των late '70s και early '80s και όχι αδίκως.

Φροντίζοντας από τα πρώτα βήματά τους, με όπλο τους το καυστικό χιούμορ να ασκήσουν κριτική σε ζητήματα που "έκαιγαν" όπως η κυβέρνηση Jerry Brown, οι yuppies, η οικολογική καταστροφή, ακόμη και η θρησκεία, σε μια εποχή που καυστικές και προβοκατόρικες συμπεριφορές τέτοιου τύπου αποτελούσαν κόκκινο πανί στις συντηρητικές Αμερικανές κοινωνίες, και με τον χαρακτηριστικό σκοτεινό τους ήχο που τρόπον τινά γεφύρωνε τη Βρετανική punk των Sex Pistols με το surf rock των The Ventures, δεν άργησαν να βρεθούν στο προσκήνιο κερδίζοντας πολυάριθμους οπαδούς, αλλά και αρκετούς πολέμιους.

Η εκκεντρική τους συμπεριφορά όμως δεν σταματούσε εκεί, με τον τότε frontman του σχήματος, Jello Biafra, να θέτει το 1979 υποψηφιότητα για δήμαρχος του San Francisco, κάτι που ξεκίνησε ως φάρσα και τελικά κατέληξε να τραβάει τα βλέμματα της δημοσιότητας, με τον ίδιο να καταλαμβάνει την τέταρτη θέση και τελικά με ακροδεξιές πολιτικοθρησκευτικές οργανώσεις να εναντιώνονται στην ύπαρξή του σχήματος και με τη μπάντα να αποκτά διαταραγμένες σχέσεις με τις αρχές, καταλήγοντας -μεταξύ άλλων- να έχουν αυστηρή αστυνομική επίβλεψη σε κάθε συναυλία τους.

Από την πολυτάραχη πορεία των Dead Kennedys δεν έλειψαν όμως και οι εμπορικές επιτυχίες, με τα "California Über Alles" και "Holiday In Cambodia" να καθίστανται διαχρονικοί punk ύμνοι, το "Too Drunk To Fuck" να μπαίνει στα Βρετανικά Top 40 singles το 1981 και το ντεμπούτο "Fresh Fruit For Rotting Vegetables" να γίνεται χρυσό στη Βρετανία!

Η κυκλοφορία του τρίτου σε σειρά album τους με τίτλο "Frankenchrist" το 1985 αποτέλεσε και την πιο προβοκατόρικη και αμφιλεγόμενη στιγμή του συγκροτήματος, χάρη στο poster που συνόδευε την κυκλοφορία, το "Penis Landscape" του διάσημου Ελβετού καλλιτέχνη H.R. Giger, που επιδεικνύοντας μία σειρά από γεννητικά όργανα να επιτελούν σεξουαλική πράξη, οδήγησε το σχήμα σε πολυάριθμες δικαστικές διαμάχες και τελικά στη διάλυσή τους, με το "Bedtime For Democracy" album να αποτελεί το κύκνειο άσμα τους, αλλά και μία από τις πιο "συμπαγείς" δισκογραφικές τους στιγμές.

Φημισμένοι για τις ζωντανές τους εμφανίσεις που συνδύαζαν το χάος με τη θεατρικότητα (βοηθούσε σε αυτό και η μουσική τους που βάδιζε σε αυτό το μοτίβο), οι Dead Kennedys στην ολιγοετή αυτή πορεία τους κατά την πρώτη περίοδο ύπαρξής τους, κυρίευσαν σκηνές σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου με Η.Π.Α., Καναδά, Ευρώπη και Αυστραλία να υποκλίνονται σε αυτό που από την αρχή φαινόταν πως θα αποτελούσε αξία διαχρονική για τον punk -και όχι μόνο- ήχο. 

Πλέον με την αρχική σύνθεση της μπάντας κατά τα 3/4 (East Bay Ray, Klaus Flouride και D.H. Peligro -ο οποίος πέρασε και από τις τάξεις των Red Hot Chili Peppers και ήταν αυτός που τους έφερε σε επαφή με τον κιθαρίστα John Frusciante), πλην του τραγουδιστή Jello Biafra, όπου έχει αντικατασταθεί από τον Ron "Skip" Greer (Επίσης μέλος των The Wynona Riders και τραγουδιστής του σχήματος από το 2008 που ως χρονιά σηματοδοτεί και τη νέα, πιο ενεργή συναυλιακά περίοδό τους), οι Dead Kennedys εφορμούν και πάλι στα Ευρωπαϊκά εδάφη, με την Θεσσαλονίκη και την Αθήνα να παίρνουν σειρά στις 30 Ιουνίου 2018 και 1 Ιουλίου 2018 αντίστοιχα.

Μαζί τους οι Panx Romana.