Η ιστορία του περίφημου «Time Machines» των Coil που θα παρουσιαστεί ολόκληρο στο Temple αυτό το Σάββατο
Μια αναδρομή στη δημιουργία του επιδραστικού μουσικού έργου, λίγο πριν τη συναυλία του Drew McDowall στο Temple
Το "Time Machines" κυκλοφόρησε το 1998, από το Βρετανικό πειραματικό σχήμα των Coil, χωρίς μάλιστα να αποτελεί επισήμως μέρος της δισκογραφίας τους (ήταν τάση του σχήματος εκ των πραγμάτων να μην πατεντάρει ως Coil albums, τα δημιουργήματα που παρέκλιναν από το χαρακτηριστικό τους στυλ), αλλά φέροντας μόνο το όνομα του project, ένεκα της διαφορετικότητας που το χαρακτήριζε από τον υπόλοιπο κατάλογό τους.
Η ευρεία αποδοχή του album, από το fanbase του συγκροτήματος (και πιθανά και η συνειδητοποίηση του πόσο πολύ του άξιζε, να αποτελεί μέρος του δυναμικού τους), οδήγησε τους Balance και Christopherson, δύο χρόνια αργότερα (το 2000 δηλαδή) να κυκλοφορήσουν το "Coil Presents Time Machines" που φυσικά δεν είναι το ίδιο album, αλλά μία ζωντανή εμφάνιση τους, τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς στο Cornucopia Festival του Λονδίνου.
H εμφάνιση αυτή έγινα μάλιστα χωρίς τον McDowall αλλά με τους Simon Norris (αργότερα μέλος των Current93) και τον keyboard-overlord Thighpaulsandra, που λίγα χρόνια νωρίτερα είχε ξεκινήσει μία πορεία στο space rock σχήμα των Spiritualized, που έμελε να κρατήσει περίπου 10 χρονία και να "γεννήσει" ισάριθμες δισκογραφικές κυκλοφορίες. Οι Coil είναι η χαρά του trivia και αυτή η πολύ μικρή τομή της 20ετούς-και-βάλε πορείας τους το αποδεικνύει περίτρανα.
Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι η συνεισφορά του Drew McDowall στο "Time Machines" ήταν καθοριστική, και μάλιστα πολύ μεγαλύτερη των δύο κεντρικών ιθυνόντων νοών Balance και Christopherson, οδηγώντας πολλούς να θεωρούν το album δημιούργημα του ιδίου, πολύ περισσότερο απ' ότι των Coil ως σύνολο, και μάλιστα το πιο ολοκληρωμένο, όχι μόνο της 10ετούς παρουσίας του στο συγκρότημα, αλλά ίσως και ολόκληρης της καριέρας του.
Αυτό εξηγεί με ευκολία και την προαναφερθείσα διαφοροποίηση του εν λόγω δημιουργήματος, από τις υπόλοιπες δουλειές του σχήματος. Ο ίδιος διετέλεσε μέλος των εμβληματικών Psychic TV, στα 80's, μαζί με την τότε γυναίκα του Rose McDowall. Εκτός από την άκρως παραγωγική solo πορεία του, ο Drew είναι αυτόν τον καιρό και μέλος των CSD και Compound Eye (μαζί με τον Tres Warren των Νεοϋορκέζων Psychic Ills).
Πλέον μόνιμος κάτοικος Νέας Υόρκης ο Drew υποστηρίζει ενεργά την πειραματική σκηνή της πόλης, ενώ η έλευσή του από το Temple της Αθήνας στις 29 Σεπτεμβρίου θα αποτελέσει το τρίτο συνολικά πέρασμά του από την ελληνική πρωτεύουσα, με πρώτο αυτό της Death Disco, τον Σεπτέμβριο του 2016, και δεύτερο τη συμμετοχή του στο Fraternity of Sound Festival της 3 Shades of Black, τον Οκτώβριο του 2017, μαζί με τους Thurston Moore (ex-Sonic Youth), Ben Frost, Zonal (aka Techno Animal) και τους δικούς μας Afformance.
Πολύ σημαντικό ως προς την ιστορική σημασία της προσεχούς συναυλίας, αποτελεί και το ότι χάρη στην έντονη συνεισφορά του στους Coil, μετά τον θάνατο των Balance (2004 - ημερομηνία παύσης του συγκροτήματος) και Christopherson (2010), ο Drew λογίζεται -όχι αδίκως- ως το μοναδικό εν ζωή full time μέλος τους.
Το "Time Machines" αποτελείται από τέσσερα κομμάτια, συνολικής διάρκειας 73 λεπτών, ηλεκτρονικού drone ήχου, βασισμένου πλειοψηφικά σε modular synthesizers.
Όπως οι τίτλοι των τραγουδιών μαρτυρούν (δείτε την επόμενη παράγραφο) προφανώς στόχο των Coil κατά τη δημιουργία του album αποτέλεσε η ηχητική απεικόνιση της επίδρασης συγκεκριμένων ψυχεδελικών ναρκωτικών, ενώ -όπως άλλωστε και ο ίδιος ο Balance έχει δηλώσει- η ακρόασή του δημιουργεί μία "αίσθηση διάσπασης του χρόνου", όπως είναι φυσιολογικό, μέσα από μία ιδιαίτερα ψυχεδελική σκοπιά, που άλλωστε διέπει κάθε δημιούργημα των Coil, και έρχεται τελικά να κορυφωθεί στο "Time Machines".
Είναι γεγονός πως οι Balance, Christopherson και McDowall πέτυχαν τον στόχο τους στο "Time Machines". Μην μένοντας πιστοί σε νόρμες που οι ίδιοι άλλωστε δόμησαν κατά την προηγηθείσα δισκογραφία τους, επανέρχονται το σωτήριο έτος 1998 με το ίσως πιο πειραματικό δημιούργημα όλης της ύπαρξής τους κι όχι μόνο δεν διχάζουν τους οπαδούς, αλλά καταφέρνουν να προσφέρουν σε αυτούς ένα ξεχωριστό μνημείο, που φέροντας διακριτικά (σχεδόν διαφανώς) την σφραγίδα των Coil (δες προαναφερθέντα trivia) καταφέρνει να θεωρηθεί ένας από τους σημαντικότερους σταθμούς της πορείας τους, να αγαπηθεί και τελικά να μνημονεύεται χρόνια μετά.
"Απλωμένα" drones από modular synthesizers, δημιουργούν, όχι soundscapes, αλλά μία ηχητική τελετουργία, από εκείνες που ακούγονται καλύτερα σε υψηλή ένταση. Με πότε ήπιες και πότε πιο έντονες συναισθηματικές εξάρσεις, αλλά και μία επικάλυψη Ανατολίτικης τελετουργικής μουσικής, το "Time Machines", αν ακουστεί στη σωστή συναισθηματική κατάσταση και με τον ακροατή απερίσπαστο από εξωτερικά ερεθίσματα, είναι σε θέση να κάνει αυτό που υπόσχεται: Να ανοίξει μια χωροχρονική τρύπα, να σταματήσει βίαια τον χρόνο και να ενθαρρύνει διαδικασίες εσωτερίκευσης που πολλές φορές ακόμη και τα αρχαίοτερα εσωτερικά συστήματα αδυνατούν να προκαλέσουν.
Εδώ δεν μιλάμε για ambient music, ούτε για ανούσιους βόμβους και ηχητικά χαλιά που αδυνατούν να πρωταγωνιστήσουν στον χώρο. Μιλάμε για μία ολοκληρωμένη δημιουργία που δεν ζητάει καμία ευκαιρία, αλλά απαιτεί από εσένα να είσαι ψυχικά προετοιμασμένος μπαίνοντας σε αυτήν, για να την βιώσεις στο όλον της και να την αφήσεις να σε πάει εκεί που θέλει. Ή ακόμη καλύτερα, εκεί που εσύ θες.
Info: Ο Drew McDowall παρουσιάζει το "Time Machines" των Coil το Σάββατο 29 Σεπεμβρίου στο Temple (Ιάκχου 17, Γκάζι, Αθήνα). Μαζί του θα εμφανιστούν ο Πάνος Αλεξιάδης και ο Γιώργος Καραμανωλάκης.
