Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών με τον Ντανιίλ Τρίφονοφ στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού

«Ανεβαίνει στη σκηνή με τον αέρα ενός βετεράνου: αυτού που πάντα καταφέρνει να υπνωτίσει το κοινό, που ανασύρει περισσότερα χρώματα σε ένα μέτρο από όσα βρίσκουν οι περισσότεροι πιανίστες σε ένα ολόκληρο έργο», έγραφαν με απροκάλυπτο ενθουσιασμό οι Times υμνώντας το απίστευτο ταλέντο, αλλά και τη μνημειώδη συγκέντρωση του 30χρονου βιρτουόζου πιανίστα Ντανιίλ Τρίφονοφ. Ο παγκοσμίως κορυφαίος μουσικός που δε σταματά να εφευρίσκει νέους τρόπους να μελετά, να εμβαθύνει, να διαπερνά τις παρτιτούρες… «Παίζει σα να ονειρεύεται».

Ας ονειρευτούμε μαζί του λοιπόν, στις 24 Ιουνίου (21.00 μ.μ.) στο Ηρώδειο όπου συμπράττει με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στο θυελλώδες Δεύτερο Κοντσέρτο για πιάνο και Ορχήστρα σε ντο ελάσσονα του Σεργκέι Ραχμάνινοφ, ο οποίος είναι ένας από τους αγαπημένους του συνθέτες. Η βραδιά ανοίγει με το Ισοκράτημα ενός παιδιού του Γιώργου Κουμεντάκη, ο οποίος πάνω στο βυζαντινό θεμελιώδες του ισοκρατήματος στήνει μια μεταφυσική γιορτή. Η συναυλία κλείνει με την Ενάτη Συμφωνία σε μι ύφεση μείζονα του Ντμίτρι Σοστακόβιτς. Ένα έργο με βαθύ λυρισμό, θλίψη αλλά και σαρδόνιο χιούμορ. Στο πόντιουμ ο καταξιωμένος Λουκάς Καρυτινός.

Συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου.

Ο Ντανιίλ Τρίφονοφ έχει πει:

Ξεκίνησα να μελετώ το Δεύτερο Κοντσέρτο για πιάνο του Ραχμάνινοφ μέσα σε μια πισίνα. Μπορεί να μην ακούγεται καθόλου πρακτική επιλογή κι όμως είναι. Με το να φαντάζεται κανείς τα πλήκτρα του πιάνου μέσα στην πισίνα και να κουνά τα χέρια του στο νερό, συνειδητοποιεί πολύ περισσότερο τις αποστάσεις ανάμεσα στις νότες – καταλαβαίνει πόση προσπάθεια χρειάζεται για να ταξιδέψεις από το ένα σημείο στο άλλο. Στο πιάνο είναι υπερβολικά εύκολο το να κινηθείς στην κλίμακα, χρειάζεται λιγότερη προσπάθεια και ως εκ τούτου μικρότερη επίγνωση.

Το πρόγραμμα με μια ματιά

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΜΕΝΤΑΚΗΣ (γεν. 1959)

Ισοκράτημα ενός παιδιού

ΣΕΡΓΚΕΪ ΡΑΧΜΑΝΙΝΟΦ (1873–1943)

Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ.2 σε ντο ελάσσονα, έργο 18

ΝΤΜΙΤΡΙ ΣΟΣΤΑΚΟΒΙΤΣ (1906-1975)

Συμφωνία αρ. 9 σε μι ύφεση μείζονα, έργο 70

ΣΟΛΙΣΤ

Ντανιίλ Τρίφονοφ, πιάνο

ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ

Λουκάς Καρυτινός

Πληροφορίες εισιτηρίων:

ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΖΩΝΗ 60€ • ΖΩΝΗ Α΄ 50€ | ΖΩΝΗ Β΄ 40€ | ΖΩΝΗ Γ΄ 30€ ΑΝΩ ΔΙΑΖΩΜΑ 25/20/15€ • ΦΟΙΤΗΤΙΚO / 65+ / ΚΑΛΛ. ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ 16/12€ ΑΜΕΑ / ΑΝΕΡΓΩΝ / ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚO ΚΑΛΛ. ΣΧΟΛΩΝ 5€
 

Για την ιστορία…

«Έχει τα πάντα και ακόμα περισσότερα! Ό,τι κάνει με τα χέρια του είναι τεχνικά αδιανόητο. Κι είναι και το άγγιγμά του στα πλήκτρα… έχει τρυφερότητα, αλλά και το δαιμονικό στοιχείο. Δεν έχω ακούσει τίποτα παρόμοιο μέχρι σήμερα». Αυτά δήλωνε η μεγάλη πιανίστρια Μάρτα Άργκεριχ (Martha Argerich) για τον τότε εικοσάχρονο ψιλόλιγνο Ντανιίλ Τρίφονοφ, ο οποίος είχε εντυπωσιάσει στον τελικό γύρο του Διεθνούς Διαγωνισμού Πιάνου «Σοπέν» της Βαρσοβίας το 2010, και στον οποίο είχε η ίδια δώσει την υψηλότερη δυνατή βαθμολογία. Την επόμενη χρονιά, ο νεαρός Ρώσος πιανίστας πήρε το πρώτο βραβείο στον Διαγωνισμό Ρουμπινστάιν στο Τελ Αβίβ και, λίγες μέρες μετά, στον Διαγωνισμό Τσαϊκόφσκι στη Μόσχα. Εντυπωσιακή από κάθε πλευρά η καριέρα του έκτοτε, με εμφανίσεις στις μεγαλύτερες αίθουσες και φεστιβάλ, συμπράξεις με τις πιο σημαντικές ορχήστρες και συνεχείς βραβεύσεις για τις δισκογραφικές του παραγωγές.

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών φιλοξενεί στην εμφάνισή της στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του 2021 τον Ντανιίλ Τρίφονοφ ως σολίστ στο Δεύτερο Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα, σε ντο ελάσσονα, έργο 18 (1901) του επίσης Ρώσου Σεργκέι Ραχμάνινοφ, από τα πιο δημοφιλή του ρεπερτορίου, θυελλώδες και εκστατικό, μεγαλειώδες αλλά και ευαίσθητο, μελωδικό μα και δυναμικό, χαρακτηριστικό της πονεμένης σλάβικης ψυχής, διαχρονικά αγαπημένο των μουσικών και του κοινού.

Στο πόντιουμ ο καλλιτεχνικός της διευθυντής της ΚΟΑ, Λουκάς Καρυτινός, παλιός γνώριμος και του Φεστιβάλ Αθηνών και του υποβλητικού χώρου του Ηρωδείου, που έχει προγραμματίσει για την αρχή της συναυλίας το έργο Ισοκράτημα ενός παιδιού του Γιώργου Κουμεντάκη. Όπως γράφει ο συνθέτης, «είναι το τρίτο μιας ομάδας έργων που ερευνούν το βυζαντινό ισοκράτημα (όρος της βυζαντινής μουσικής που σημαίνει τη μουσική συνοδεία της κύριας μελωδίας με το επίμονο “κράτημα” μίας και μόνο νότας), το καθηλωτικό ίσο, τη βάση που μας απογειώνει σε δρόμους μεταφυσικούς. Μια θεϊκή βάση, που πάνω της οικοδομεί ο άνθρωπος την πνευματική του υπόσταση. Η θεμέλιος νότα κάθε αρμονίας. Το εν αρχή δημιούργημα. Μια στέρεη βάση για τις επόμενες γενιές. Πάνω του θεμελιώνεται μια ζωντανή ελληνική γιορτή, που μοιάζει να κινείται επ’ άπειρον, σε περιβάλλον κοσμογονικό». Το έργο γράφτηκε ύστερα από ανάθεση του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, για τον εορτασμό των δέκα χρόνων λειτουργίας του, το 2010.

Το πρόγραμμα ολοκληρώνεται με την Ενάτη Συμφωνία σε μι ύφεση μείζονα, έργο 70 του Ντμίτρι Σοστακόβιτς, που γράφτηκε το 1945. Όλοι τότε περίμεναν από τον Ρώσο συνθέτη κάτι μεγαλειώδες, με χαρακτήρα ηρωικό, που να αντανακλά τη σημασία της νίκης των σοβιετικών στρατευμάτων επί των Ναζί, ανάλογο με την Ενάτη του Μπετόβεν, και ο ίδιος είχε αναγγείλει ότι θα είχε χορωδία, σολίστ τραγουδιστές… μια δημιουργία μεγάλης κλίμακας. Τελικά, ο συνθέτης παρουσίασε στις αρχές του Σεπτέμβρη, με τον Σβιατοσλάβ Ρίχτερ, σε εκδοχή για τέσσερα χέρια, ένα έργο εντελώς διαφορετικής συνθετικής γραμμής, απολύτως αναντίστοιχο με το κυρίαρχο πνεύμα στη συγκεκριμένη συγκυρία.

Λίγες εβδομάδες αργότερα, στις 3 Νοεμβρίου του 1945, η Ενάτη Συμφωνία άνοιξε την καλλιτεχνική περίοδο της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Λένινγκραντ, με τον Γεβγένι Μραβίνσκι να διευθύνει, και να δηλώνει, μετά την πρεμιέρα, για το έργο ότι «χλευάζει την αυταρέσκεια, την ψευτο-υπερηφάνεια, το πομπώδες, την επιθυμία να επαναπαυόμαστε στις δάφνες μας, όμως δεν είναι πάντα ειρωνική η διάθεσή του. Έχει αυθεντικό λυρισμό και βαθιά θλίψη». Τον τόνο δίνει, πάντως, το ιδιαίτερο χιούμορ του Σοστακόβιτς: ασεβές, «σουρεαλιστικό» και σαρδόνιο.