Νέοι Δημιουργοί και Αναδημιουργοί (ΙΙ)

Ο 27χρονος συνθέτης Αντώνης Ρουβέλας και το νέο έργο του Autopsy-Syntax-Mechanism καθώς και ο μόλις 21 έτους, ήδη όμως διακεκριμένος κλαρινετίστας Ζαχαρίας Φώτης, ως σολίστ στο, μοναδικής ομορφιάς, Κοντσέρτο για Κλαρινέτο του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, είναι τα δύο πρόσωπα που επιχειρεί να «φωτίσει» η δεύτερη συναυλία του θεματικού κύκλου «Νέοι Δημιουργοί και Αναδημιουργοί» της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών. Το πρόγραμμα της συναυλίας που θα πραγματοποιηθεί υπό την μουσική διεύθυνση του δυναμικού αρχιμουσικού και καλλιτεχνικού διευθυντή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Μύρωνος Μιχαηλίδη, την Παρασκευή 14 Μαρτίου, στις 20.30, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ολοκληρώνεται με την πληθωρική Τρίτη Συμφωνία του Σεργκέι Ραχμάνινοφ. Ο, γεννημένος στη Λακωνία το 1987, Αντώνης Ρουβέλας είναι απόφοιτος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και σήμερα μεταπτυχιακός φοιτητής στην Κατεύθυνση της Σύνθεσης στο Πανεπιστήμιο Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών του Γκρατς, με καθηγητή τον Μπέατ Φούρερ.

Το έργο του Autopsy-Syntax-Mechanism που γράφτηκε κατά παραγγελία της Κ.Ο.Α. είναι όπως επισημαίνει ο ίδιος «μια μουσική αναπαράσταση της διαδικασίας εξερεύνησης ενός μηχανισμού, με άγνωστη λειτουργία και χρήση» και τελικό στόχο «τη δημιουργία μιας μουσικής με πολλαπλές διαστάσεις συγχρόνως, οι οποίες θα σχηματίζουν έναν ακουστικό χώρο στον οποίο ο ακροατής θα αποφεύγει τη γραμμική παρακολούθηση των μουσικών συμβάντων». Για το αριστουργηματικό Κοντσέρτο του Μότσαρτ που ειδικά στο δεύτερο, αργό -και μάλλον διασημότερο- μέρος του αναδεικνύει με απαράμιλλη ομορφιά τη μελωδικότητα του κλαρινέτου, επιστρατεύεται ως σολιστ ο Ζαχαρίας Φώτης, σήμερα φοιτητής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και παράλληλα σπουδαστής στην Μουσική Ακαδημία της Ρώμης. Το Κοντσέρτο για Κλαρινέτο γράφτηκε από τον Μότσαρτ το 1791 για τον διάσημο δεξιοτέχνη κλαρινετίστα Άντον Στάντλερ, με τον οποίο τον συνέδεε στενή φιλία. Απαύγασμα ωριμότητας του συνθέτη του, αποτελεί ένα από τα κορυφαία κοντσέρτα του Μότσαρτ και φανερώνει βαθιά κατανόηση των ποικίλων δυνατοτήτων και ηχητικών ιδιαιτεροτήτων του οργάνου. Λάμψη, μελωδικότητα και ενορχηστρωτικός πλούτος, χωρίς τίποτε το εξεζητημένο ή το υπερβολικό, χαρακτηρίζουν την Τρίτη Συμφωνία του Σεργκέι Ραχμάνινοφ. Καθοριστικό ρόλο στην απόφασή του να την γράψει, έπαιξε η στενή σχέση και συνεργασία του με την Ορχήστρα της Φιλαδέλφειας και τον διευθυντή της, Λέοπολντ Στοκόφσκι, που πραγματοποίησαν και την πρεμιέρα της Συμφωνίας τον Νοέμβριο του 1936.