Ο Στιβ Τουρέ είναι ο πιο ολοκληρωμένος τρομπονίστας της σύγχρονης τζαζ σκηνής διεθνώς. Και πέρα από του να είναι σπουδαίος μουσικός, συνθέτης και ενορχηστρωτής είναι και μοναδικός στο να παίζει κοχύλια! Αυτή του η μοναδικότητα και η ικανότητά του να βγάζει από τα κοχύλια έναν εκπληκτικό ήχο τον ξεχωρίζει σαν popular image και τον τοποθετεί στην πρώτη γραμμή. Αυτή του η ξεχωριστή ιδιότητα είναι που εκλαμβάνεται σαν ιδιαίτερο gimmick και σαν «επικοινωνιακός» καταλύτης. Από μόνο του αυτό το γεγονός πουλάει σαν ατραξιόν! Όμως ο Steve Turre έχει μια ολόκληρη ιστορία πίσω του.
Ο Steve Turre ήταν από την αρχή ένας δραστήριος τζάζμαν. Το 1973 συνεργαζόταν με τους Jazz Messengers του ντράμερ Art Blakey και με την ορχήστρα των Thad Jones και Mel Lewis. Στο διάστημα 1974-76 έπαιζε τρομπόνι και ηλεκτρικό μπάσο στο γκρουπ του Chico Hamilton. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον τρομπετίστα Woody Shaw και ξανά με τον Rahsaan Roland Kirk. Ο τελευταίος ήταν που του έβαλε την ιδέα να παίζει με εξωτικά κοχύλια και ο Steve Turre ανέπτυξε έναν εντυπωσιακά εκπληκτικό ήχο μ' αυτά.
Συνέχισε να συνεργάζεται με μεγάλα ονόματα όπως με τον McCoy Tyner, τον Dexter Gordon, τον Slide Hampton, τον Poncho Sanchez, τον Hilton Ruiz και τον Tito Puente – αποκτώντας και μια μεγάλη συνάφεια και πείρα στην λάτιν τζαζ σκηνή.
Το 1987 μπήκε στην United Nation's Orchestra του Dizzy Gillespie – και μέσα από αυτή του τη συνεργασία έγινε ευρύτερα γνωστός κι εδώ, στη χώρα μας. Φυσικά, η συμμετοχή του σε ορχήστρες πνευστών (όπως η Brass Fantasy του τρομπετίστα Lester Bowie) ήταν αυτονόητη – όπως και η παρουσία του σε σούπερ γκρουπ όπως οι Leaders και οι Timeless All-Stars.
Το πρώτο πραγματικά δικό του γκρουπ όμως, μέσω του οποίου ήταν σε θέση να δίνει μια πλήρη άποψη της μουσικής του, ήταν το σχήμα Sanctified Shells: πέντε τρομπονίστες (Steve Turre, Robin Eubanks, Reynaldo Jorge, Douglas Purviance – με τους τρεις πρώτους να παίζουν και κοχύλια), τρομπέτες και κρουστά κυρίως, που έδιναν μια τζαζ με πνευματικό και διεθνικό υπόβαθρο, με συνθέσεις και ενορχηστρώσεις που τόνιζαν την προικισμένη δημιουργική προσωπικότητα του Turre σε επίπεδο ευρύτερο του εκτελεστικού.
Το άλμπουμ "Sanctified Shells" του 1993 είναι ένας πραγματικός καθρέφτης της ολοκληρωμένης καλλιτεχνικής προσωπικότητας του Steve Turre που ξεπερνάει φυσικά ακόμα και αυτή τη «νεωτερικότητα» του να επικεντρώνεται η μουσική στα κοχύλια. Στο άλμπουμ αυτό διακεκριμένος guest είναι ο Dizzy Gillespie. Από εκεί και μετά, ο Steve Turre είναι το Νο 1 τόσο στο τρομπόνι όσο και στα miscellaneous instruments. Πρακτικά, όλα του τα επόμενα άλμπουμ στην Antilles ή στην Verve είχαν να επιδείξουν μουσική υψηλής στάθμης – αλλά και ιδιαίτερα γοητευτικής φύσης.
Στα άλμπουμ "Right There" και "Rhythm Within" συναντάμε μουσικούς όπως τον Herbie Hancock και τον Pharoah Sanders, ενώ το "Steve Turre" είναι μια υπέροχη σύμπραξη καθαρής τζαζ, αφροκουβανέζικων ρυθμών και βραζιλιάνικης ηχητικής – με Cassandra Wilson, Randy Brecker, Mongo Santamaria, J.J. Johnson κ.ά.
Το 1999 το άλμπουμ "Lotus Flower" (Verve) δίνει μια ευρύτερη οπτική της μουσικής του Steve Turre – καθώς περιλαμβάνει original συνθέσεις και στάνταρντς, με σεξτέτο και σύνολο εγχόρδων και με την παρουσία της Regina Carter. Είναι μια άλλη όψη της τζαζικής παράδοσης – είναι όμως και το τελευταίο του άλμπουμ του στην Verve. Το καλοκαίρι του 2000 βγαίνει το "In the Spur of the Moment" στην Telarc, με τρία διαφορετικά κουαρτέτα – και με τρεις διαφορετικούς πιανίστες: τον Ray Charles (στην πρώτη του τζαζίστικη ηχογράφηση μετά από τρεις δεκαετίες), τον Chucho Valdes και τον Stephen Scott.
Μέχρι σήμερα ο Steve Turre δεν έχει σταματήσει να εξελίσσεται και να αναπτύσσεται μουσικά και να διευρύνει συνεχώς την καλλιτεχνική του υπόσταση – βασισμένος γερά στην παράδοση αλλά βλέποντας συνεχώς προς το μέλλον. Μια μοναδική μουσική στιγμή και ένας μοναδικός τζαζ καλλιτέχνης. Ο Στιβ Τουρέ παίζει τα ιερά κοχύλια και βγάζει μαγικούς ήχους. Μια ξεχωριστή εμπειρία.
