Παναγιώτης Αυγερινός: Η μουσική πρέπει να αφουγκράζεται την εποχή

ADVERTORIAL

Από τότε μέχρι σήμερα, η μουσική δεν τον άφησε ποτέ και δεν την άφησε ούτε εκείνος. Εκείνο που άφησε ήταν μάλλον οτιδήποτε εκτός μουσικής, όπως τις σπουδές του στο «Φυσικό», τις οποίες εγκατέλειψε όντας τελειόφοιτος προκείμενου να ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό που αγαπάει.

Ακολούθησαν σημαντικές στιγμές, όπως η συνύπαρξη με τον Πέτρο Ζούλια συνθέτοντας μουσική για θεατρικές παραστάσεις, η παρουσία επί σκηνής με πολύ σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες και σχήματα καθώς και η συνεργασία με την Καμεράτα και τον Νίκο Πλατύραχο για το Beatles Tribute concert στο Μέγαρο Μουσικής.

Τον Μάρτιο του 2015 κυκλοφόρησε την πρώτη προσωπική δισκογραφική του δουλειά με τίτλο «Παιδί Ανυπόμονο» και μετά από δύο χρόνια παρουσιάζει τον νέο του δίσκο με τίτλο «Παίρνω τη Σκυτάλη» από την εταιρία Αυλός.

Μια δουλειά με πολύπλευρη μουσική υπόσταση, άμεση στιχουργικά με καθαρές, δυναμικές ενορχηστρώσεις που εκτός των άλλων αποκαλύπτει μια αίσθηση σεβασμού στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι.

Στο «Παίρνω τη Σκυτάλη» συμμετέχουν με τον μοναδικό τους τρόπο σημαντικά ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής όπως ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Λάκης Παπαδόπουλος και ο Δημήτρης Πουλικάκος, δημιουργώντας μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που κάνει αυτόν τον δίσκο να ξεχωρίζει.

Ο Παναγιώτης Αυγερινός θα εμφανιστεί στις 25 Απριλίου στη σκηνή του Σταυρού του Νότου με αφορμή τα είκοσι χρόνια του ιστορικού χώρου της Αθήνας για να παρουσιάσει τη νέα του δουλειά μαζί με τους αγαπημένους του συνεργάτες.

Λίγο πριν από αυτή την εμφάνιση μίλησε στη LiFO για τον νέο του δίσκο, τους συνεργάτες του, αλλά και την επερχόμενη εμφάνισή του.

—Παναγιώτη πριν από δυο χρόνια κυκλοφόρησες την πρώτη σου δουλειά με τίτλο «Παιδί ανυπόμονο». Πόσο ανυπομονούσες να πάρεις στα χέρια σου τον πρώτο σου δίσκο; Και τελικά αυτή είναι μια εξέλιξη που ονειρευόσουν ως 6χρονο αγόρι που έπαιζε κιθάρα;

Ο πρώτος μου δίσκος είχε να κάνει με τραγούδια τα οποία είχα χρόνια στο «συρτάρι». Δεν ήξερα τι να κάνω και σε τι νερά μπαίνω για να κολυμπήσω, ένας δίσκος στις μέρες μας δυστυχώς δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με το καλλιτεχνικό κομμάτι.

Ανυπομονούσα να ακούσω τα τραγούδια ενορχηστρωμένα, ανυπομονούσα να τα ακούσω με όμορφο ήχο, ανυπομονούσα να συγκινήσω έστω και έναν ακροατή, δεν ανυπομονούσα να πάρω τον δίσκο μου στα χέρια μου.

Το να γράφεις τραγούδια είναι ανάγκη, εξελίσσεσαι όσο περνάει ο καιρός αλλά δεν πάει να πει πως όποιος μαθαίνει μουσική έχει αυτήν την ανάγκη. Υπάρχουν σπουδαίοι μουσικοί που ποτέ δεν συνέθεσαν ένα κομμάτι και κακοί μουσικοί που έγραψαν αριστουργήματα.

—Στον νέο σου δίσκο παρουσιάζεις οκτώ κομμάτια σε μουσική, στίχους και ερμηνεία δική σου. Από τους διαφορετικούς αυτούς ρόλους ποιος σε χαρακτηρίζει περισσότερο και ποιος σε ενθουσιάζει πιο πολύ από τους άλλους;

Είμαι μουσικός, δεν είμαι τραγουδιστής, δεν είμαι στιχουργός. Ούτε ο Λοΐζος ήταν τραγουδιστής παρ' όλα αυτά, τα τραγούδια του τα έλεγε καλύτερα από όλους. Με ενθουσιάζει η διαδικασία της δημιουργίας ενός τραγουδιού και όλο το ταξίδι που έπεται...

—Στο «Παίρνω τη Σκυτάλη» συνεργάζεσαι με κάποια σημαντικά ονόματα της ελληνικής δισκογραφίας που όμως ξεχωρίζουν και για το ιδιαίτερο στιλ τόσο της μουσικής όσο και της προσωπικότητάς τους. Ο Λάκης Παπαδόπουλος, ο Γιάννης Ζουγανέλης και ο Δημήτρης Πουλικάκος σε συνοδεύουν σε κάποια κομμάτια και για κάποιο λόγο φαίνεται να έχετε δέσει απόλυτα μεταξύ σας. Πως προέκυψαν αυτές οι συνεργασίες;

Δεν θα επεκταθώ στο πώς γνώρισα τον καθένα από τους τρεις. Σίγουρα είναι και οι τρεις σπουδαίες προσωπικότητες και ο καθένας έχει αφήσει το στίγμα του στην ελληνική μουσική. Είχα στο μυαλό μου περίπου 20 τραγούδια, κατέληξα σε αυτά τα οχτώ με την βοήθεια του Γιάννη Ζουγανέλη.

Ήξερα που πάω να δώσω τι, δεν είναι τυχαία η επιλογή των ανθρώπων και των τραγουδιών, ίσως γι' αυτό να σας φαίνεται αυτή η αρτιότητα στο αποτέλεσμα.

Με τον Λάκη και τον Γιάννη συνεργάζομαι στενά τα δυο τελευταία χρόνια και έχω την πεποίθηση ότι καταλαβαινόμαστε! Πραγματικά τους θαυμάζω όλους και τους ευχαριστώ για τη συμμετοχή!

—Ο στίχος σου δεν είναι μόνο ερωτικός αλλά και κοινωνικός. Πιστεύεις ότι η εποχή μας γυρίζει πίσω στα τραγούδια που θέλουν όχι μόνο να συγκινήσουν αλλά και να αφυπνίσουν;

Κάθε εποχή το χρειάζεται αυτό. Όσο πιο κοντά βρίσκεσαι στην κοινωνία και όσο καλύτερα την αφουγκράζεσαι τόσο καλύτερα γράφεις πάνω στα θέματα που την απασχολούν.

Πάντα μου άρεσε ο κοινωνικός στίχος και ο πολιτικός, δεν είναι τυχαίο που βαδίζουμε εκεί που βαδίζουμε με τα τραγούδια που βαδίζουμε... Δεν θα ήθελα να επεκταθώ πολιτικά.

—Με αφορμή τα είκοσί του χρόνια ο Σταυρός του Νότου φιλοξενεί παλιούς αλλά και νέους φίλους που θα γιορτάσουν μαζί του επί σκηνής αυτά τα γενέθλια. Θα σε δούμε εκεί στις 25 Απριλίου. Τι σημαίνει για σένα αυτή η εμφάνιση;

Έχω παίξει στον «Σταυρό» ως μουσικός αρκετές φορές με πολλούς καλλιτέχνες, ποτέ όμως δεν έχω παρουσιάσει δίκη μου δουλειά.. Είναι ίσως η ιστορικότερη μουσική σκηνή της Αθήνας μαζί με το Κύτταρο.

Έχουμε φτιάξει ένα πολύ ωραίο μουσικό σύνολο, θα παίξουμε εκτός από τα δικά μου τραγούδια μια σειρά από παλιότερα αγαπημένα. Θα έχω τη χαρά εκτός από τους συμμετέχοντες στον δίσκο μου, να συνυπάρξω μετά από 6 χρόνια επί σκηνής με τον Χρήστο Δάντη τον οποίο θεωρώ έναν από τους σπουδαιότερους τραγουδιστές στην Ελλάδα. Σας προσκαλώ όλους να έρθετε!

Περισσότερα μπορείτε να δείτε στο Facebook page του Παναγιώτη Αυγερινού.