Ποιος είναι ο Δημήτρης Φέσσας που γράφει την μουσική για την πολυαναμενόμενη ταινία «Tο Λάθος»

O Δημήτρης Φέσσας ξεκίνησε να γράφει το κομμάτι «The Architect» λίγο αφότου επέστρεψε από τις σπουδές του στην Αμερική. 

Με στίχους για τον ήλιο και για όμορφες εικόνες και ένα feelgood άκουσμα που συνδύαζε ποπ και ροκ στοιχεία, το κομμάτι θα γινόταν το πρώτο single με το οποίο συστήθηκε στο ελληνικό κοινό, την περασμένη άνοιξη. 

Λίγο αργότερα, το κάπως νοσταλγικό, με πιο «προφορικό» στίχο City Lights έβαλε μια δεύτερη ψηφίδα στο μουσικό σύμπαν του, χτίζοντας το προφίλ ενός φρέσκου urban ήχου του σήμερα. 

Όταν όμως ανακοινώθηκε ότι ο Δημήτρης Φέσσας ανέλαβε να γράψει τη μουσική για την πολυαναμενόμενη κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος «Το Λάθος» του Αντώνη Σαμαράκη, η πορεία που είχε παρακολουθήσει ως τότε το κοινό, πήρε μια νέα, ενδιαφέρουσα τροπή. 

«Η συνεργασία αυτή προέκυψε με έναν τρόπο που έχει μέσα του κάτι σχεδόν μοιραίο. Η κυρία Σαμαράκη, που παραχώρησε τα δικαιώματα για τη μεταφορά του μυθιστορήματος στον Θεόφιλο Παπαστυλιανό, είχε ακούσει τη μουσική μου. Φαίνεται πως ένιωσε ότι το ύφος και η ατμόσφαιρα που δημιουργώ θα μπορούσαν να ταιριάξουν στον κόσμο του «Λάθους» και πρότεινε στον σκηνοθέτη να με ακούσει. Ήρθαμε σε επαφή, μιλήσαμε, και τελικά αποφασίσαμε να συνεργαστούμε. Είναι μεγάλη τιμή για μένα να συμμετέχω σε ένα τόσο σημαντικό κινηματογραφικό εγχείρημα, βασισμένο σε ένα έργο-ορόσημο της ελληνικής λογοτεχνίας», εξηγεί ο ίδιος. 

Αν και δεν είναι η πρώτη φορά που γράφει μουσική για την οθόνη -έχει «ντύσει» μουσικά δύο ντοκιμαντέρ – ο κινηματογράφος, και μάλιστα με τη μορφή μιας ταινίας με διεθνές casting και της μεταφοράς ενός τόσο σημαντικού πολιτικού μυθιστορήματος, ήταν για τον ίδιο μια ιδιαίτερη συνθήκη από πολλές απόψεις. «Για μένα, η πιο ουσιαστική πτυχή της διαδικασίας είναι η κατανόηση της ταινίας ή του ντοκιμαντέρ σε βάθος—των ιδεών που θέλει να μεταδώσει, των συναισθημάτων που γεννά, της ατμόσφαιρας που δημιουργεί. Ξεκινάω πάντα από εκεί. Στη συνέχεια, αφιερώνω πολλές ώρες βλέποντας ξανά και ξανά συγκεκριμένες σκηνές, συνήθως με την κιθάρα ή το συνθεσάιζερ στα χέρια. Παίζω αυθόρμητα, αναζητώντας εκείνες τις μελωδίες ή ηχοτοπία που δεν θα συνοδεύουν απλώς τις εικόνες, αλλά θα τις ενισχύουν, θα τους δίνουν μεγαλύτερο βάθος. Είναι ένας συνδυασμός ενστικτώδους αντίδρασης στις εικόνες και τεχνικής κατάρτισης. Η κιθάρα είναι το όργανο με το οποίο έχω τη μεγαλύτερη εξοικείωση, αλλά σε κάθε project προσπαθώ να εξερευνώ και νέες ηχητικές διαδρομές, να χρησιμοποιώ διαφορετικά όργανα και τεχνικές, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι μοναδικό και να υπηρετεί απόλυτα το όραμα της ταινίας», λέει για τη δημιουργική διαδικασία, βάζοντάς μας στο «εργαστήρι του καλλιτέχνη». 

Κι ενώ «Το Λάθος» αναμένεται να βγει στις αίθουσες μέσα στο 2025, ο ίδιος μόλις κυκλοφόρησε το καινούριο του single «Κάποτε». Αρκετά διαφορετικό από τις προηγούμενες δουλειές του, πιο σκοτεινό, ποιητικό και ατμοσφαιρικό, περιγράφεται από τον ίδιο σαν μια «ποιητική μπαλάντα για το πέρασμα του χρόνου και την αιωνιότητα της αγάπης». 

Με μια σύνθεση λιτή αλλά επιβλητική, που αφήνει χώρο στους εξομολογητικούς, συναισθηματικά φορτισμένους στίχους να αιωρηθούν, βάζοντας σε σκέψεις τον ακροατή, το Κάποτε αποκαλύπτει μια ακόμη πλευρά του μουσικού του σύμπαντος. «Μου αρέσει να δημιουργώ μουσική που αντικατοπτρίζει τις πολλές πλευρές του εαυτού μου και των συναισθημάτων μου», υποστηρίζει άλλωστε. 

Σίγουρα, ο ίδιος δεν θέλει να τον χαρακτηρίζει ένα στιλ ή είδος μουσικής, και ο δίσκος του, που θα κυκλοφορήσει επίσης στη διάρκεια της χρονιάς θα έχει πιο πολυσυλλεκτικό χαρακτήρα. «Αγαπώ τη διαδικασία της εξερεύνησης, της δοκιμής διαφορετικών ήχων και τεχνικών. Το «Κάποτε» είναι μια πιο εσωστρεφής στιγμή μου, αλλά δεν σημαίνει πως όλος ο δίσκος θα έχει αυτή την αισθητική. Αντίθετα, νομίζω πως το ενδιαφέρον βρίσκεται ακριβώς στην ποικιλομορφία των συνθέσεων». 

Οι ετερόκλητες συνθέσεις του, άλλωστε, αντικατοπτρίζουν τις εμπειρίες του αλλά και τις πηγές έμπνευσής του. Τα ταξίδια σε άλλες χώρες, οι εκδρομές στη φύση, οι συζητήσεις με ανθρώπους, η επαφή με διαφορετικές απόψεις αλλά και όσα ανακαλύπτει στο διαδίκτυο αποτελούν σταθερές πηγές έμπνευσής του, αλλά, όπως συχνά συμβαίνει, μια εμπειρία που άλλαξε την οπτική του για τη ζωή ήρθε από τα χρόνια που έζησε στην Αμερική. «Εκεί είχα τη ευκαιρία να γνωρίσω μια εργατική κουλτούρα που έχει όρεξη να θέσει στόχους και να τους επιδιώξει, που δε φοβάται να αποτύχει, που κουβαλά μια αισιοδοξία. Ότι μπορεί το αύριο να είναι καλύτερο από το σήμερα. Αυτή η εμπειρία έχει επηρεάσει και τη μουσική μου. Με έκανε πιο ανοιχτό σε πειραματισμούς, πιο τολμηρό στο να εξερευνώ νέους ήχους και να μην περιορίζομαι σε μία συγκεκριμένη ταυτότητα». 

Ακολουθήστε τον Δημήτρη Φέσσα στο Instagram