Τα πρωινά της Κυριακής να είναι γιορτινά για τα παιδιά και για εμάς!

H Ευανθία Ρεμπούτσικα μιλάει στη LiFO για τις παιδικές συναυλίες της στον ΙΑΝΟ, τη νέα της δισκογραφική δουλειά που είναι βασισμένη στους Μύθους του Αισώπου αλλά και τη συνεργασία της με τα παιδιά, που είναι μία από τις ωραιότερες στιγμές της καριέρας της.

LIFOTEAM 14.2.2014 | 14:26

 


 

Πείτε μας δυο λόγια για τις παιδικές συναυλίες που φιλοξενούνται στον χώρο του ΙANOY κάθε Κυριακή και για όλο τον Φεβρουάριο. Τι ακριβώς θ' ακούσουμε και σε τι είδους κοινό απευθύνονται;

Η αλήθεια είναι ότι πρώτη φορά ασχολούμαι με το παιδικό κοινό. Ήταν μια μεγάλη μου επιθυμία εδώ και πολλά χρόνια και χαίρομαι που έγινε πραγματικότητα. Οι παιδικές αυτές συναυλίες γίνονται με αφορμή την κυκλοφορία της νέας μου δισκογραφικής δουλειάς με την Ελένη Ζιώγα «Τι λέει η Αλεπού;», που είναι βασισμένη στους Μύθους του Αισώπου. Αυτό το οποίο γίνεται κάθε Κυριακή είναι ένα ξεχωριστό πρωινό αυτοσχεδιασμού! Είμαστε ουσιαστικά μια παρέα μουσικών και παιδιών που παρουσιάζουμε αυτά τα παιδικά κομμάτια μέσα από ένα διαδραστικό «παιχνίδι» μουσικής, τραγουδιών, ιστοριών και χορού. Θέλουμε τα πρωινά της Κυριακής να είναι γιορτινά για τα παιδιά και για εμάς. Είναι ένα μουσικό πάρτι που είστε όλοι καλεσμένοι μας. Τίποτα το προβλέψιμο, τίποτα το προκαθορισμένο. Στιγμές ξεγνοιασιάς. Στιγμές μιας οικογενειακής γιορτής!

 

Tο εξώφυλλο της νέας σας δισκογραφικής δουλειάς φιλοτέχνησε ο Αλέκος Φασιανός. Μιλήστε μας λίγο γι' αυτό.

Ο Αλέκος Φασιανός είναι ένας σπουδαίος ζωγράφος και τον θαυμάζω ιδιαίτερα. Μέσα από αυτά τα παιδικά τραγούδια που έκανα μου ήρθε πολλές φορές στον νου ότι πρέπει να πάω να τον δω και να του μιλήσω γι' αυτήν τη δουλειά που κάνω τώρα. Έτσι κι έγινε. Πήγα και τον βρήκα, άκουσε κάποιες μουσικές, ζωντάνεψε με τη δική του πινελιά το εξώφυλλο κι έδωσε το χρώμα που χρειαζόταν αυτό το CD. Είναι πολύ μεγάλη τιμή για μας που μας έδωσε το δικό του σχέδιο, τη δική του «Αλεπού». Μου έδωσε απίστευτη χαρά και τον ευχαριστώ για τη γενναιοδωρία του.

 

Στις συναυλίες, εκτός από τους 5 σολίστες μουσικούς, συμμετέχει και μία παιδική χορωδία. Πώς είναι η συνεργασία μαζί τους και τι κερδίζετε από αυτή;

Τα παιδιά επιλέχτηκαν μέσα από μια ακρόαση που κάναμε σε συνεργασία με σχολεία και ωδεία και δεν προέρχονται από μια συγκεκριμένη χορωδία. Ήταν συνειδητή η απόφαση να μην επιλέξουμε χορωδία, γιατί αποζητούσα ό,τι ακριβώς που έδωσαν αυτά τα παιδιά στα τραγούδια: την οικογενειακή ατμόσφαιρα, το οικείο περιβάλλον, τη ζεστασιά! Το στούντιο γέμισε παιδικές φωνές και γέλια, κάτι που για μένα ήταν από τις ωραιότερες στιγμές που έχω ζήσει μέχρι αυτήν τη στιγμή.

 

Σκέφτεστε να καταπιαστείτε ξανά σε κάποια από τις μελλοντικές σας δουλειές με τους Μύθους του Αισώπου ή γενικότερα με τα παιδικά παραμύθια;

Σκέφτομαι γενικά να ασχοληθώ με τα παραμύθια, γιατί μου αρέσει πολύ αυτή η αρχή που κάνουμε με το «Τι λεει η Αλεπού;» και θέλω να κάνω και άλλες μουσικές για παιδιά! Και να μη σταματήσω εκεί. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου έχω σχέδια και το μέλλον θα δείξει!

 

Σε μια εποχή που η μουσική και γενικότερα η τέχνη δυσκολεύεται να βρει τον χώρο που χρειάζεται για να αναπνεύσει, πόσο εύκολο ή πόσο δύσκολο είναι για τους δημιουργούς να ρισκάρουν με νέες ιδέες και να επιμείνουν σ' αυτές;

Ζούμε, πράγματι, μια πολύ δύσκολη εποχή, αλλά στις δυσκολίες το μόνο πράγμα που ξέρω και μπορώ να κάνω είναι να δουλεύω όσο το δυνατόν περισσότερο, γιατί μέσα από τη δουλειά πολλές φορές νιώθω ότι δημιουργώ πράγματα που με κάνουν να αναπνέω πιο εύκολα. Αυτή η περίοδος για μένα είναι πολύ δημιουργική και μέσα απ' όλα αυτά που γράφω φαίνεται ότι ήθελα να ξαναβρώ στην παιδικότητά μου και να επικοινωνήσω με παιδιά. Φαίνεται ότι είχα ανάγκη το χαμόγελο, την αθωότητα, τη ζεστασιά και το αυθόρμητο γέλιο των παιδιών. Τι πιο ωραίο από το να παίρνεις το βιολί σου την Κυριακή το πρωί και να παίζεις μαζί τους;