8 χρόνια bios, My Wet Calvin

8 χρόνια bios
bios,
Παρασκευή 17/09
και Σάββατο 18/09

Από τότε που ανακοινώθηκαν τα όγδοα γενέθλια του bios ήταν ένα από τα events που περίμενα με αγωνία. Η παρουσία των Moderat στο Primavera, οι θρυλικοί Autechre, η εμβληματική μορφή του απόλυτου hipster ειδώλου που ακούει στο όνομα Gonjasufi και φυσικά (κλισέ) ο αγαπημένος του ελληνικού κοινού και πετυχημένο στοίχημα του bios, Gaslamp Killer. Το line up από μόνο του, κατά την ταπεινή μου γνώμη, αποτελεί ένα μεγάλο πολιτιστικό γεγονός. Φρέσκα ονόματα, μοντέρνα μουσική (που λένε και οι γέροι) που αυτήν τη στιγμή σκίζει στο εξωτερικό. Μπορεί να μην ανήκει στα παραδοσιακά γεγονότα που λατρεύει ο αστικός Τύπος αλλά πιθανότατα, βλέποντάς το μετά από χρόνια, να αναφωνήσουμε «κοίτα, ρε συ, ποιοι είχαν έρθει τότε!». Τα παραπάνω ανήκουν στη σφαίρα του φανταστκού και της υστεροφημίας. Στην πραγματικότητα το event της περασμένης εβδομάδας άφησε μια γλυκό- πικρη γεύση στο κοινό. Από τη μία όντως το line up έδειξε την αξία του. Οι Βερολινέζοι Moderat ήταν, κατ' εμέ, εξαιρετικοί την Παρασκευή. Έχουν ενώσει όλον αυτό τον βιομηχανικό ήχο με τη χορευτική μουσική, φτιάχνοντας ένα νέο μουσικό κράμα που δεν προβληματίζει αλλά ευχαριστεί. Μετά ήρθαν ο Rob Hall και οι Autechre που ναι μεν είναι αυθεντίες στον χώρο τους, αλλά ο τρόπος που περνάνε από τον έναν ήχο στον άλλο χρειάζεται απαιτητικά αυτιά και όχι απαίδευτα σαν τα δικά μου. Το Σάββατο, ο βασιλιάς της βραδιάς ήταν ο Gonja, πρίγκιπας ο Gaslamp και μετά οι υπόλοιποι (Onra & Buddy Sativa, Ikonika ) ήταν διακοσμητικοί, όχι εξαιτίας της αξίας τους αλλά εξαιτίας του κοινού. Ο φρενήρης ρυθμός των δύο υψηλών προσκεκλημένων ξε- περνούσε το μουσικό κομμάτι. Ο Gonja τραγούδησε ως mc του Gaslamp σχεδόν όλο το άλμπουμ («A sufi and a killer») και μετά ο τελευταίος έμεινε για λίγο μόνος του, παρουσιάζοντας τα πιο καινούργια κομμάτια από L.A. Χορός, χοροπηδητό, η νέα έκφραση μιας άλλης ραπ που δημιουργεί ένα ιδιαίτερο πανηγύρι. Το δίδυμο είναι δεδομένο πως είναι σίγουρα λεφτά στην τράπεζα για οποιονδήποτε εγχώριο διοργανωτή. Το ελληνικό κοινό τούς ανήκει. Ο Gonja μοίρασε και τα μπλουζάκια του, όλοι έφυγαν ευχαριστημένοι, ιδρωμένοι, και η ikonika έμεινε να παίζει σε λιγοστό κόσμο.
Στα συν (εκτός από το line up) είναι ο καταπληκτικός ήχος (πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα) του bios και η προσιτή τιμή για το διήμερο. Στα πλην τα λάθη στην οργάνωση: χρειάζεται καλύτερος εξα- ερισμός. Επίσης, δεν γίνεται να βάζεις και να βγάζεις τόσο κόσμο από μια πορτούλα που παραπέμπει στο λαϊκό άσμα «καμαρούλα μια σταλιά». Μυαλό έχουν όλοι και περιμένουμε τα καλύτερα: Simian Mobile Disco, Jeff Mils, Ninja Tune έρχονται.

Σταύρος Διοσκουρίδης

Γύρισμα βιντεοκλίπ για το «Bess McNeal» των My Wet Calvin,
Χαϊδάρι,
Παρασκευή 10/09

Παρασκευή βράδυ στο σπίτι του Άρη. Το concept ενδιαφέρον, ζευγάρια που θα ανταλλάξουν χαστούκια και ένα φιλί μπροστά στην κάμερα, και η Bess McNeal (η ηρωίδα του κομματιού) θα πάρει έτσι σάρκα και οστά... τα δικά μας. Και ο πιο ασφαλής τρόπος να συγκεντρώσεις τον κόσμο που θέλεις είναι ένα πάρτι, ή και αντίστροφα, η πιο έξυπνη αφορμή για να κάνεις ένα πάρτι είναι τα γυρίσματα ενός κλιπ.

Μετά από πρόβα, φτάνουμε 4 από τις 5 ζέβρες (η μία περιφέρεται κάπου μεταξύ Γουατεμάλας και Σαν Ντιέγκο) στον χώρο του πάρτι. Όργανα στημένα και, αντί για DJ, τις μουσικές ανάγκες θα ικανοποιήσουν οι Tango With Lions, όπως είχε ανακοινωθεί στους καλεσμένους. Στη συνέχεια, βέβαια, ακολούθησαν και άλλοι (τι στο διάολο, τόσοι μουσικοί μαζεμένοι), γεγονός μη προγραμματισμένο μεν, απόλυτα αναμενόμενο δε. My Wet Calvin, Zebra Tracks, Nalyssa Green καταλαμβάνουν τη «σκηνή» και στα διαλείμματα ο Άρης καλεί άτομα να χαστουκηθούν και να φιληθούν στον επάνω όροφο-χώρο γυρισμάτων.

Η όλη κατάσταση έχει πλάκα, δεν ξέρεις με ποιoν θα κληρωθείς, εκτός αν έχεις πάει «ζευγαρωμένος» ή «ζευγάρωσες» εκεί. Η μουσική κάτω συνεχίζει και επάνω άγνωστοι φιλιούνται και χαστουκίζονται. Άτομα που ίσως να μην αντάλλασσαν ποτέ φιλί, πόσο μάλλον χαστούκι. «Πιο δυνατά, δεν πείθεις...», «Μα τώρα τη γνώρισα, πώς να τη χτυπήσω;». Άλλοι βγαίνουν με κατακόκκινα μάγουλα, άλλοι αγκαλιασμένοι και συνεχίζουν το φιλί και off camera. Ξημερώματα στην ταράτσα, το ρεπερτόριο έχει διευρυνθεί και στην ερώτηση αν τελικά δημιουργήθηκε «κάτι» σήμερα, δεν υπάρχει σαφής απάντηση... αλλά ούτε χρειάζεται... Και το κλιπ να σκαλώσει στο post production, όσοι βρεθήκαμε εκεί έχουμε τα behind the scenes.

Σημείωση: Το «Να μ' αγαπάς» δεν παίχτηκε, ούτε το «Hotel California». Υπάρχει κατάρα... τενοντίτιδας και ακαριαία απώλεια μουσικών δυνατοτήτων για όσους παίζουν τα κομμάτια αυτά σε παρέες μεγαλύτερες των 2 ατόμων.

Ζήσης  Ανδριόπουλος