The Boy - Διασκευάζει τα κλασικά

Κάθε κοινωνία έχει τον ποιητή της, αυτόν που βρίσκει τη γλώσσα να εκφράσει την αλήθεια της, αυτή την αλήθεια που και η ίδια η κοινωνία που τη βιώνει δεν μπορεί να τη συλλάβει ακόμη. Για τη σημερινή Αθήνα αυτός ο ποιητής δεν είναι άλλος από τον The Boy (aka Αλέξανδρο Βούλγαρη). Δύσκολο να μην έχει δει κάποιος λάιβ του, καθώς παίζει συχνά-πυκνά σε γνωστά μέρη της Αθήνας. Στη σόλο πορεία του εμφανίζεται ως άνθρωπος-ορχήστρα, αφού παίζει πλήκτρα, μπότα, πιατίνια και τραγουδάει ταυτόχρονα, και το αποτέλεσμα είναι κάτι ανάμεσα σε εικαστική περφόρμανς και χριστιανική λειτουργία.

Την περασμένη Πέμπτη στο Six d.o.g.s έκανε έναν μαραθώνιο διασκευών αγαπημένων του κομματιών. Ακούσαμε «ξένα», γνωστά κομμάτια, ιδωμένα μέσα από το φίλτρο του «βουλγαρικού» σύμπαντος. Θα ορκιζόμουν ότι κάποια στιγμή τον είδα να κολλάει ένα πλήκτρο στο vintage Αntonelli keyboard του, ν’ αρπάζει αυτό τον ήχο με την Korg κονσόλα και στη συνέχεια να παίζει, πάνω σε αυτό το χαλί, με τα Yamaha πλήκτρα και τα ντραμς! Ο The Boy έχει το χάρισμα ό,τι αγγίζει να το ντύνει με γοητεία και σαγήνη, κάτι που λίγοι καλλιτέχνες έχουν (ο Μπάουι, ας πούμε, του οποίου το «Modern Love» διασκεύασε). Συγκινητική η διασκευή του «I’ m on fire», του «Nothing compares to you», του «Wicked Games», του «Kiss», του «Video games/Born to die», του «Hey», του «Angel of Death» και πολλών άλλων.

Ίσως παραήταν πολλά κιόλας, αλλά σ’ έναν καλλιτέχνη τόσο παθιασμένο και τίμιο, που αγαπάει τόσο να πάιζει λάιβ, συγχωρείται και μια έλλειψη της αίσθησης του μέτρου. Για να μην πω, επιβάλλεται κιόλας. Βλέποντάς τον να παίζει και παρότι εκείνη τη βραδιά έδειχνε κουρασμένος, σκεφτόμουν ότι ο Αλέξανδρος Βούλγαρης κρατάει το μυστικό της ομορφιάς.

Τρεις μέρες πριν από αυτό που αποκαλούνταν η-πιο-σημαντική-εκλογική-αναμέτρηση-από- την-εποχή-της-μεταπολίτευσης, η πολιτική λύση δόθηκε στο Six d.o.g.s. Αλλά η κοινωνία ποτέ δεν είναι έτοιμη για τους ποιητές της.

Έλικα (athenianrhapsody.com)