Είδα την παράσταση «O Γιος» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου

Εφηβεία, οικογενειακές σχέσεις, ψυχική υγεία, κοινωνία, είναι μερικές από τις θεματικές που πραγματεύεται η θεατρική παράσταση O Γιος, η οποία παίζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.

Ο γιος στο ομώνυμο έργο του Φλοριάν Ζελέρ είναι ο 17χρονος Νικολά, καρπός του γάμου της Άνα και του Πιερ. Μετά το διαζύγιο των γονιών του περνά μια δύσκολη φάση. Η κατάθλιψη στην εφηβεία έχει σοβαρές επιπτώσεις στην προσωπική και κοινωνική ζωή. Αδιαφορεί, παρατά το σχολείο, αλλάζει συχνά διάθεση, κλείνεται στο δωμάτιό του, λέει συνειδητά ψέματα και αποφασίζει να μείνει με τον πατέρα του, ο οποίος ζει με τη νέα του σύντροφο και το μωρό που έχουν αποκτήσει.

Όμως, ούτε αυτή η επιλογή θα σταθεί ικανή να τον βοηθήσει. Το αδιέξοδο εξακολουθεί να κυριαρχεί στη ζωή του, ενώ η προοπτική της ψυχιατρικής βοήθειας πέφτει στο κενό. Για το οικογενειακό του περιβάλλον ο Νικολά παραμένει ένας άλυτος γρίφος. Η φροντίδα, η θαλπωρή, η τρυφερότητα και η αγάπη δεν είναι αρκετές για να τον βοηθήσουν.

«Η ζωή μού είναι βάρος» αναφωνεί ο έφηβος Νικολά στον πατέρα του. Το συγκεκριμένο έργο αγγίζει και αναδεικνύει τη σχέση πατέρα-γιου, σύμφωνα με το πρότυπο του κατ' εικόνα και ομοίωσιν. Κανείς δεν ακούει τον 17χρονο γιο, κανείς δεν τον καταλαβαίνει, κανείς δεν μπαίνει στη θέση του και κανείς δεν μπορεί τελικά να αναγνωρίσει το πρόβλημα που έχει.

Το θέατρο ήταν κατάμεστο. Τα σκηνικά, οι χαρακτήρες, οι φωτισμοί, οι παύσεις και η μουσική συνέθεταν μια εξαιρετική παράσταση και δημιουργούσαν μια καθηλωτική ατμόσφαιρα. Οφείλω να πω ότι ξεχώρισα την ερμηνεία του νεαρού Δημήτρη Κίτσου, ο οποίος υποδύεται τον 17χρονο Νικολά, καταφέρνοντας να αποδώσει με τον καλύτερο τρόπο έναν σκληρό και απαιτητικό ρόλο.

Ο Γιος είναι μια παράσταση δωματίου που σίγουρα στο τέλος της αφήνει τον θεατή με πολλά ερωτήματα, σκέψεις και συναισθήματα. Ένα έργο λιτό και ρεαλιστικό, με σπουδαίες ερμηνείες και υποδειγματική σκηνοθεσία, που σε καθηλώνει από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO