Γάτες, Στολισμοί Κεφαλής, Mulatu

12^Η ΚΑΙ 13^Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ
ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑΣ ΓΑΤΑΣ
Τεχνόπολη.Σάββατο, 17 Απριλίου

Όποιος έχει γάτα καταλαβαίνει απολύτως τον εφιάλτη της τρίχας που περνάμε εμείς οι ιδιοκτήτες και από αυτές μάλλον είχε μπόλικες η Έκθεση Γάτας στο Γκάζι. Όλων των ειδών οι γάτες, ακόμη και αυτές οι σπανές, που είναι τελείως άτριχες δηλαδή, έδωσαν το «παρών» για να διαγωνιστούν στα γατοκαλλιστεία. Τα οποία δεν κατάλαβα ακριβώς πώς γίνονταν, μιας και τα συμπαθή τετράποδα δεν έκαναν πασαρέλα, απλώς ήταν κλειδωμένα σε κάτι τεράστια κλουβιά σαν πουλιά (για να μην το σκάσουν ή για να μη γίνει της γατοκακομοίρας εκεί μέσα!) και περνούσαν οι κριτές και τα μέτραγαν κυριολεκτικά από την κορφή μέχρι τα νύχια. Εύλογη απορία της ημέρας ήταν γιατί όλες οι διαγωνιζόμενες είχαν μέγεθος ελέφαντα, σε σχέση με τη γατίσια κορμοστασιά πάντα, δηλαδή πάνω από 50 κιλά η καθεμία!

Γενικά, θα έπρεπε να είχε πλάκα η έκθεση στην κατάμεστη αίθουσα της Τεχνόπολης, αλλά δεν είχε και τόσο πολύ τελικά, μιας και οι άνθρωποι, παρέα με τα ζωντανά, που τα περισσότερα ήταν μισολιπόθυμα στα κλουβιά τους, ψηνόντουσαν από την υπερβολική ζέστη που έκανε. Όση χαριτωμενιά και αν προσπάθησαν να δώσουν τα καλλιστεία στο Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, δυστυχώς δεν τα κατάφεραν ακριβώς. Καλύτερη οργάνωση next time, please!

Ειδική μνεία σε μια περίεργη γατόφιλη, που είχε ντυθεί ακριβώς για την περίσταση, με αυτιά γάτας και όλα τα συναφή αξεσουάρ, σαν να πρωταγωνιστούσε σε manga, τύφλα να 'χει η Sailor Moon.

Μαρία Παππά

Στολισμοί Κεφαλής
Μουσείο Μπενάκη
Δευτέρα 19 Απριλίου

Στο κεντρικό κτίριο του ωραιότερου μουσείου της πόλης ξεκίνησε μια έκθεση γεμάτη ιστορία, χρώμα, εικόνες από άλλες χώρες, παραμύθι και πολλές ιδέες για όλους όσοι ασχολούνται με την τέχνη και θέλουν να δουν αναφορές καινούργιες, πράγματα που δεν έχουν ξαναδεί. Η συλλέκτρια, και απ' ό,τι καταλαβαίνω δεινή ταξιτεύτρια Ιωάννα Κουτσουδάκη, κράτησε ενθύμιο από τα ταξίδια της από τη Μεσόγειο μέχρι τον Ειρηνικό Ωκεανό τα παραδοσιακά καπέλα που φορούν οι κάτοικοι: Αίγυπτος, Παλαιστίνη, Υεμένη, Ομάν, Ιράν, Τουρκία, Κεντρική Ασία, Ινδία, Πακιστάν, Θιβέτ, Κίνα, Μιανμάρ (Βιρμανία), Βιετνάμ, Λάος, Καμπότζη, Ταϊλάνδη και Ινδονησία. Διαβάζω πως «στην έκθεση που ξεκίνησε στις 14 Απριλίου παρουσιάζονται 100 περίπου μοναδικά καπέλα, κεφαλόδεσμοι, φέσια, ψάθες, παιδικοί σκούφοι, στέφανα γάμου, διαδήματα, καρφίτσες και άλλα καλύμματα και στολισμοί του κεφαλιού, βασικά εξαρτήματα της παραδοσιακής ένδυσης που μαρτυρούν τα εθνοτικά χαρακτηριστικά και φανερώνουν την ιστορία, τις αντιλήψεις, τα έθιμα και τις αισθητικές προτιμήσεις των ανθρώπων που τα χρησιμοποιούν». Όποιος επισκεφτεί αυτή την έκθεση αποκλείεται να μη θαυμάσει το μεράκι των λαών να διακοσμούν το κεφάλι τους με αυτό τον τρόπο. Είναι να απορείς πώς αυτή η εξαιρετική συνήθεια -να φοράς π.χ ένα απίστευτο λοφίο με κέρατα και δέρμα πύθωνα- έχει ατονήσει τόσο στη Δύση. Κάθε έκθεμα αυτής της συλλογής είναι ένα πανηγύρι χρωμάτων, μαστορικά φτιαγμένο, με λεπτομέρεια που κάνει τους μόδιστρους υψηλής ραπτικής να κοκκινίζουν από ντροπή. Παραθέτω τα αγαπημένα μου: το καπέλο φύλαρχου από περιοχή στη Βόρεια Ινδία, απόδειξη πως υπάρχουν παντού Ρομπέν των Δασών, τα παιδικά καπέλα από τη νότια Κίνα - παιχνίδια πολύχρωμα με κεντήματα που κόβουν την αναπνοή, οι στολισμοί κεφαλής πολεμιστών των Naga, κεντημένοι με λάφυρα από το κυνήγι (δόντια, κοχύλια, δέρματα), αλλά και αυτά που χρησιμοποιούνται σε μυητικές τελετές νέων στη Μιανμάρ, και φυσικά οι παιδικοί σκούφοι με τις κατακόκκινες φούντες από την Ταϊλάνδη. Μπράβο στο Μουσείο Μπενάκη που κάνει ένα άνοιγμα στον χώρο του ενδύματος με δύο εκθέσεις που θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν άνετα σε μουσεία του εξωτερικού.

Μιχάλης Μιχαήλ

Mulatu Astatke
Fuzz.Σάββατο, 17 Απριλίου

Έφτασα με μικρή καθυστέρηση στον χώρο που θα γινόταν η συναυλία του Mulatu Astatke, ανύποπτη για τον κόσμο που πλημμύριζε το στενάκι λίγο πιο κάτω από τη Χαμοστέρνας όπου στεγάζεται το νέο Fuzz. Neo-hippies, έθνικ κορίτσια με αέρινα καφτάνια, γνωστοί άγνωστοι «συναυλιάκηδες», κουλτουριάρηδες, όλοι ενώθηκαν στην είσοδο του νέου συναυλιακού χώρου που ήδη παρουσιάζει ένα πολύ active πρόγραμμα live.

Για όσους δεν τον ξέρουν, ο Μulatu Astatke θεωρείται ο πατέρας της ethio-jazz, της μουσικής που προκύπτει από τη μείξη jazz, latin και παραδοσιακής αιθιοπικής μουσικής. Έγινε γνωστός στο ευρύτερο κοινό όταν συνέθεσε το σάουντρακ της ταινίας Broken Flowers του Τζιμ Τζάρμους. Στην Ελλάδα τον απολαύσαμε για πρώτη φορά στο Synch Festival 2009.

Στη σκηνή ανέβηκε φωτεινός σαν ήλιος ο Μulatu με την οκταμελή phych-jazz κολλεκτίβα, τους Helliocentricks. Το live που ξεκίνησε ήταν ένα από τα καλύτερα που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό. Οι αυτοσχεδιασμοί και τα σόλο των μουσικών ήταν εκρηκτικά, ενώ οι μελωδίες σε παρέσερναν να χορέψεις ή τουλάχιστον να κουνιέσαι ρυθμικά. Αξίζει να σημειώσω ότι κάθε κομμάτι ξεκινούσε με μια μικρή παρουσίαση από τον Μulatu. Επίσης, κάπου στη μέση της συναυλίας, μια χαριτωμένη μελαχρινή χορεύτρια λικνίστηκε κατά μήκος της σκηνής και μας αποχαιρέτησε διακριτικά, φιλώντας τον τρυφερά στο μάγουλο. Το ανκόρ έγινε αποδεκτό με ενθουσιασμένες κραυγές που συνέχισαν, καθώς ο ιδιαίτερος αυτός τζαζίστας και οι μουσικοί του αποχαιρετούσαν τη σκηνή ιδρωμένοι και χαμογελαστοί.

Μαρκέλλα Ανδρικάκη