The Gospel at Colonus, Ηρώδειο

Σάββατο βράδυ σε μια σεληνιασμένη Αθήνα. Αφήνω τους Ολλανδούς με τους Ρώσους να σφαχτούνε με την ησυχία τους στα γήπεδα της Ελβετίας και κατηφορίζω προς το Ηρώδειο. Ένας γάμος γίνεται στην Αγία Σοφία της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και ο πεζόδρομος είναι γεμάτος κόσμο. Καλοκαίρι και η πόλη αλλάζει τέμπο. Στο προαύλιο του Ωδείου ακούς πολλά αμερικάνικα και λίγα ελληνικά. Οιδίπους επί Κολωνώ σε γκόσπελ εκδοχή με τίτλο The Gospel at Colonus. Πού να το φανταζόταν ο Σοφοκλής! Σκηνοθεσία Lee Breuer και μουσική Bob Telson. Ό,τι ήξερα από γκόσπελ ήταν κάτι samples που χρησιμοποιεί συχνά πυκνά ο Moby και κάτι άλλα από «μαύρες» αμερικάνικες ταινίες. Από Οιδίποδα, αυτά που ξέρουν οι περισσότεροι. Πρησμένα πόδια, το οιδιπόδειο, η τιμωρία του και η λύτρωση στο τέλος. Οι ηθοποιοί-ψάλτες-αιδεσιμότατοι-ιεροκήρυκες μπαίνουν σιγά σιγά χαιρετώντας όλο τον κόσμο. Το Ηρώδειο μεταμορφώνεται σε Εκκλησία της Πεντηκοστής. Εμείς γινόμαστε κοινό-εκκλησιαζόμενοι και προσπαθούμε να πιάσουμε το μυστικό νόημα. Τραγωδία ή λειτουργία, ψαλμός ή soul μουσική; Φρενήρης ρυθμός και μια αλλόκοτη αόρατη χημεία μεταξύ των συντελεστών. Φαίνεται πως εκείνη την ώρα δεν προσπαθούν να κάνουν θέατρο αλλά να σου μεταδώσουν μια κρυφή δύναμη, την ανθρώπινη. Και το κατάφεραν! Το κοινό φώναζε, συμμετείχε, επικοινωνούσε μέσα σε μια τρελή ένταση που δημιουργούσαν η μουσική, ο χορός, οι ερμηνείες και πάνω απ’ όλα τα λόγια.

«Πολλά τα θαύματα του κόσμου, μα κανένα σαν τον άνθρωπο» λέει ο Σοφοκλής σε ένα στάσιμο. Πολλοί και εξαιρετικοί οι συντελεστές της παράστασης, μα κανένας σαν τους τρεις τυφλούς ηλικιωμένους που υποδύονταν τον Οιδίποδα (The Blind Boys of Alabama). Εκτός από τη φυσιολογική συγκίνηση που σου προξενούσε η αναπηρία τους, άλλη τόση σου έδινε ο τρόπος που τραγουδούσαν και το πάθος τους. Δεν είναι τυχαίο ότι το «ποίμνιό» τους χειροκρότησε μανιασμένα. Όλα μπορεί να τα υπερνικήσει ο άνθρωπος, εκτός «από τον ανελέητο άνεμο του θανάτου». Μετά από την παράσταση όμως καταλαβαίνεις ότι ίσως να μην μπορείς να κερδίσεις την αιωνιότητα, αλλά, σίγουρα, όπως και ο τυραννισμένος Οιδίποδας, μπορείς να φέρεις το θάνατο στα δικά σου μέτρα και σταθμά.