Η σαγηνευτική άβυσσος των Still Corners

Λίγο μετά τις δέκα το βράδυ της Τετάρτης, οι Still Corners ανέβηκαν στη σκηνή του Gagarin για αυτό που οι ίδιοι ονόμασαν ως «τη μεγαλύτερη sold out συναυλία» που έχουν δώσει. Είχε προηγηθεί ένα ακόμα sold out στο Βουκουρέστι μόλις το προηγούμενο βράδυ και είχαν περάσει πέντε χρόνια από την τελευταία συναυλία τους στην Ελλάδα.

To λονδρέζικο ντουέτο περιοδεύει σε ΗΠΑ, Καναδά και Ευρώπη από τον Σεπτέμβριο, συστήνει την πρόσφατη δισκογραφική του δουλειά και ανοίγεται σε νέα διευρυμένα ακροατήρια.

Η μουσική τους να έχει σταματήσει να είναι υπόθεση μειοψηφίας.

Θα μπορούσε να εκληφθεί ως προειδοποίηση το ρεφραίν του Black Lagoon, του κομματιού που επέλεξαν για να ξεκινήσουν την βραδιά. «Can't get away», τραγουδούσε η Tessa Murray ανοίγοντας τον δρόμο προς τη σαγηνευτική άβυσσο των Still Corners.

Κεντρικό πρόσωπο η ίδια, που οχυρωμένη πίσω από τα πλήκτρα της κοίταζε μέσα από την ξανθιά της φράντζα το γεμάτο Gagarin, ενώ στα δεξιά της, ο κιθαρίστας Greg Hughes ρύθμιζε τα εφέ της κιθάρας του πατώντας τα πετάλια του με τα καλογυαλισμένα του παπούτσια. Στα αριστερά της, ο εκδηλωτικός σέσιον ντράμερ Josh Halpern, συμπλήρωνε το σχήμα.

Το σετ χαρακτηρίστηκε από τα συνεχή πισωγυρίσματα ανάμεσα στο σήμερα και το χθες της δισκογραφίας των Still Corners που ήταν στο επίκεντρο. Αξιοσημείωτο είναι πως το σχήμα διασκεύασε και το The Calvary Cross, των Linda and Richard Thompson. Ήταν μια από τις δυο διασκευές της βραδιάς.

Τα οπτικά εφέ ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της συναυλιακής εμπειρίας. Δρόμοι, διυλισμένο από πυκνές φυλλωσιές φως, το διάστημα, χορευτές σε επαναληπτικές κινήσεις, κύματα σε παραλίες, κυκλικά πολύχρωμα σχήματα και ανθρώπινες μορφές συμπρωταγωνιστούσαν στο πανί μαζί με τη μπάντα.

To φλερτ με την ψυχεδέλεια και την αισθητική του atomic age ενίσχυε τα κομμάτια και παρότι οι προβολές δεν ήταν συγχρονισμένες με τον ρυθμό της μουσικής, κάτι τέτοιο δεν χρειαζόταν άλλωστε, φαινόταν να συμβαδίζουν αρμονικά μαζί της.

Αλληλεπιδράσεις νέας εποχής, το σχήμα φωτογραφίζεται με το κοινό του

Όσο συνεχιζόταν η συναυλία, οι Still Corners ξεδίπλωναν στη σκηνή κάτι που γίνεται αντιληπτό από την δισκογραφική τους εξέλιξη. Το σχήμα, χρησιμοποιεί ως βάση την dream pop παράδοση και εμβαθύνει χωρίς να αποκόπτεται, παρά τις επιρροές από τον ηλεκτρονικό ήχο και τα σκληρά κιθαριστικά μοτίβα στα οποία καταφεύγει.

Υπό αυτή την οπτική ήταν χρήσιμο που από το Don't fall in love, το υπνωτικό σινγκλ των Still Corners που κυκλοφόρησε το 2010, το σχήμα μεταπήδησε μέσα σε δυο τραγούδια στο φετινό The Message.

Ο χρόνος που τα χωρίζει αποκαλύπτει τόσο τα στοιχεία που έμειναν αναλλοίωτα, όσο και την διαδρομή που το σχήμα κάλυψε για να φτάσει στη σημερινή, ώριμη φάση του.

Το κανονικό σετ ολοκληρώθηκε με το The Trip πριν έρθει η σειρά του ενκόρ, από το οποίο ξεχώρισε η διασκευή στο Still Life των The Horrors, που Murray και Hughes ερμήνευσαν μαζί.

View this post on Instagram

Thank you Athens for the most amazing time! Special thank you to everyone who helped put the show on and promote it. Tonight we’re at Hafen 2 in Offenbach, joined by the fabulous @suzankoecher. Doors at 7, Suzan at 8, us at 9 #stillcorners #slowairtour #athens #offenbach

A post shared by Still Corners (@stillcorners) on Nov 22, 2018 at 8:36am PST

Η θέρμη που υποδέχθηκε το κοινό τους Still Corners, η αιθέρια παρουσία της Murray που μετά τη συναυλία συνομίλησε με τον κόσμο και υπέγραψε αναρίθμητα αυτόγραφα και το δυνατό σετλιστ δεν μπόρεσαν να βγάλουν από το κάδρο την αδύναμη ποιότητα του ήχου αλλά και τη σχετικά μικρή διάρκεια της συναυλίας.

Όλα τα παραπάνω μπορούν να αποτελέσουν μια αφορμή για τη συντομότερη επιστροφή τους στην Ελλάδα την επόμενη φορά. They can't get away, can they?