Keep Shelly in Athens
Οκτ26
 

Keep Shelly in Athens

Bios, Σάββατο 22/10/2011

Ο κόσμος που περίμενε να δει τους Keep Shelly in Athens στην πρώτη τους εμφάνιση στην Αθήνα (λίγο πριν ξεκινήσουν περιοδεία στην Αμερική) ήταν πολύ περισσότερος απ’ όσους χωρούσε το Bios. Οι πόρτες έκλεισαν και δεκάδες άνθρωποι έμειναν απ’ έξω - η λέξη κλειδί είναι «έμειναν». Ή μάλλον παρέμειναν, μια κι έξω απ’ τα τζάμια του Bios έβλεπα συνέχεια απογοητευμένα αγόρια και κορίτσια που κοιτούσαν προς τα μέσα, προσπαθώντας ν’ ακούσουν τη συναυλία και να δουν το γκρουπ. Τι θα είχαν δει, αν είχαν κατορθώσει να μπουν μέσα; Ένα κανονικό συγκρότημα, όπου, εκτός απ’ τη φωνή των Keep Shelly, είχαμε κιμπορντίστα, κιθαρίστα και -προς γενική κατάπληξη- έναν ντράμερ. Το γεγονός ότι υπήρχε ντράμερ έκανε τις εκτελέσεις των τραγουδιών να διαφέρουν κάπως απ’ τις αυθεντικές και ήταν ενδεικτικό της λάιβ εικόνας τους. Ακούσαμε όλα τα γνωστά τους κομμάτια, όπως το «Cremona Memories», το «Fokionos Negri Street» και το «A tear in my i», τα πιο καινούργια τους, όπως το καταπληκτικό «Lazy Noon» και το «Our own dream», κι ένα εξαίρετο ρεμίξ στο «California Birds» των Abadabad.

Αν και είναι γνωστοί για μαγευτικές, ονειρικές μελωδίες, συνήθως χαμηλών τόνων, στο Bios όλα ήταν πιο έντονα, πιο ζωηρά, πιο ρυθμικά. Υπήρχε μια μικρή, χαριτωμένη αμηχανία κάποιες στιγμές, λες κι όλα γίνονταν για πρώτη φορά - υπήρχαν, επίσης, όμορφα νέα τραγούδια που παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά. Με την (ελαφρώς ξενική, όταν μιλά ελληνικά) προφορά της η Sara P. ανακοίνωνε τον τίτλο του τραγουδιού κι έλεγε δυο λόγια γι’ αυτό, ενδεικτικό της επαφής της με το κοινό, που, ως επί το πλείστον, λικνιζόταν χαλαρά στο μπιτ κι έμοιαζε ικανοποιημένο. Ωραία πινελιά ήταν το ότι στ’ αριστερά της σκηνής ήταν οι φίλες της τραγουδίστριας κι εκείνη σεμνά και ντροπαλά πήγε μερικές φορές κοντά τους, χαμογελαστή. Όταν κάποια στιγμή τελείωσαν κι έφυγαν, τους ξαναφέραμε πίσω - για δυο κομμάτια. Τότε ξαναπρόσεξα τ’ αγόρια και τα κορίτσια πίσω απ’ τα τζάμια. Ήταν ακόμα στο πεζοδρόμιο της Πειραιώς. Έσκυβαν κολλώντας στα τζάμια τ’ αυτιά τους για ν’ ακούσουν και σηκώνονταν στις μύτες για να δουν.

 
 
 
 
I WAS THERE
Scroll to top icon