Lifo Nights @ Bios, 10-11.10.08

Καταρχάς, δύσκολα αλλάζεις τις συνήθειες των Αθηναίων. Παρόλες τις ανακοινώσεις ότι το πρόγραμμα θα άρχιζε ακριβώς στις 9, μέχρι τις 9.30 είχαν εμφανιστεί ελάχιστοι. Κατά έναν παράξενο τρόπο, όταν ο Taki Tsan ανέβηκε στη σκηνή στις 10.15 με τον Φάνη Αφανή, ο χώρος είχε γεμίσει! Η βραδιά ξεκίνησε δυναμικά και συνεχίστηκε εκρηκτικά με τους Cast-a-Blast να κάνουν μια εξαιρετική εμφάνιση. Η νύχτα είχε urban sound με αντιπροσωπευτικά δείγματα από κάθε «αστικό» αθηναϊκό ήχο: από old school hip hop, space soul, funk, rhythm & blues μέχρι dubstep. Στο υπόγειο, το αδιαχώρητο. Η ατμόσφαιρα θερμή, κι όχι μόνο από την αποπνικτική ζέστη και τον ιδρώτα. Ο Ekelon δημιουργεί κοφτά beat, ζωντανά, και ξεσηκώνει. Ο Appleblim που τον διαδέχεται αποδεικνύει γιατί είναι από τα πιο «πολύτιμα» ονόματα που διαθέτει αυτήν τη στιγμή η σκηνή παγκοσμίως. Μπορεί να μην υπήρχαν πολλά περιθώρια για χορό λόγω στενότητας χώρου, όσοι παρακολούθησαν το σετ του όμως έχουν να πουν μόνο τα καλύτερα. Ο κόσμος μπαινοβγαίνει, γεμίζει τον πεζόδρομο, κάνει chill-out στην ταράτσα. Κι επιστροφή στο υπόγειο. Ο Pinch ήταν εντελώς διαφορετικός από την προηγούμενη εμφάνισή του, λιγότερο χορευτικός, αλλά το ίδιο «μπροστά», με κομμάτια συναρπαστικά που θα κυκλοφορήσουν μετά από μήνες. Η έκπληξη της βραδιάς ήταν το σετ του Distance, μιάμιση ώρα με το μπάσο να σε μαστιγώνει αλύπητα και δείγματα από το επερχόμενο άλμπουμ του. Το «Headstrung» με το ριφ της κιθάρας απογειώνει το set του και αναγκάζει άπαντες να χορεύουν μέχρι τις 5 το πρωί. Απλά απίστευτος.

Σάββατο βράδυ. Η Monika βγαίνει ακριβώς στις 9.30 σε ένα Bios ασφυκτικά γεμάτο, ξεδιπλώνοντας τις εύθραυστες μελωδίες της. Η σκηνική της παρουσία έχει βελτιωθεί αισθητά, έχει δικό της κοινό που τραγουδάει τα κομμάτια της. Η εμφάνισή της ήταν μια από τις καλύτερες που έχει κάνει ποτέ. Ο Matt Elliott έχει ενθουσιαστεί από το πλήθος (ένα από τα μεγαλύτερα που έχει παίξει ποτέ) και βγαίνει στη σκηνή με αμηχανία. Φοβάται μην τον προδώσουν τα χέρια του, η φωνή του. Παρ’ όλα αυτά, καταφέρνει να μαγέψει. Δεν τον ενοχλούν ούτε η οχλοβοή, ούτε ο κόσμος που μπαινοβγαίνει, θυμάται τις εποχές των Third Eye Foundation, παίζει ακόμα και drum n’ bass. Κάτω ο Miho Cod κάνει την πρώτη του εμφάνιση με σαμπλαρισμένους ήχους από soundtrack. Λίγοι πήραν είδηση τι ακριβώς κάνει, αλλά το μέλλον του ανήκει. Ο απίθανος Larry Gus έκανε άλλη μια μοναδική (κυριολεκτικά) εμφάνιση, θυμίζοντας κάτι μεταξύ Jamie Lidell και Prince με κραυγές και σκληρά beat, ενώ η βραδιά έκλεισε ιδανικά, με τον John Maus να αφήνει άφωνους όλους όσοι άντεξαν μέχρι πρωίας. Ίσως η πιο συναρπαστική εμφάνιση του διημέρου. Και του χρόνου καλύτερα!