Μαχαιροβγάλτης, Dr. Maybe Darling

Μαχαιροβγάλτης,
Αττικόν Cinemax,
Τετάρτη 20/10

Την ταινία την ήξερα, την είχα δει ένα πρωινό μες στο κατακαλόκαιρο σε βιντεοπροβολή στα γραφεία της εταιρείας παραγωγής Αργοναύτες. Αλλά να βλέπεις τις εικόνες του Οικονομίδη στη γιγάντια οθόνη του Αττικόν ήταν μια κινηματογραφική εμπειρία αξεπέραστη. Σκεφτόμουν ότι ο αυτός ο τρομερά ενδιαφέρων σκηνοθέτης, που τόσο συνειδητά άφησε πίσω του εμμονές και τάσεις μιμητισμού για να αναζητήσει και να διερευνήσει μια δική του γλώσσα πιο ειλικρινή και πιο ρεαλιστική, με τον Μαχαιροβγάλτη επιστρέφει στα μεγαλειώδη πλάνα που κάποτε ονειρεύτηκε. Τώρα πια, με την πείρα και τη ματιά ενός Έλληνα κινηματογραφιστή που καταγράφει όλη τη σαβούρα που περιβάλλει την ελληνική ζωή, τη σκηνογραφία του τόπου. Όσο για τις ανθρώπινες συμπεριφορές, άλλο ένα καρκίνωμα, που ενώ δεν είναι ο πρώτος που τις αναπαρήγαγε είναι αυτός που τις απέδωσε μέχρι τώρα με τέτοια ακρίβεια και με το μέγεθός της χυδαιότητας και της δολιότητας που κουβαλάνε. Εξαιρετικά και υψηλής αισθητικής τα πλάνα στην Πτολεμαΐδα, η βαρεμάρα και η μαυρίλα της σύγχρονης επαρχίας, χωρίς ο ήρωας να τη βιώνει αρνητικά, αλλά, αντιθέτως, όπως το γουρούνι κυλιέται στα λασπόνερα, έτσι κι αυτός είναι μέρος τους, η μόλυνσης της πόλης έχει φτάσει στα σωθικά του. Αργότερα, στην Αθήνα των προαστίων μια άλλη μουντίλα, αλλά πιο ανοικτή και με προοπτικές. Και οι ερωτικές σκηνές πόσο βρόμικες, πόσο ζωώδεις, χωρίς καμία ωραιοποίηση, κανέναν αισθησιασμό, ωμή βιολογική ανάγκη. Το κοινό της πρεμιέρας του Μαχαιροβγάλτη στο πλαίσιο του 23^ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου ήταν κατά κύριο λόγο άνθρωποι του κινηματογράφου, ηθοποιοί, δημοσιογράφοι. Η αποδοχή στο τέλος της προβολής ήταν θριαμβευτική. Νομίζω ότι οι περισσότεροι βγήκαν συντετριμμένοι αλλά και εκστασιασμένοι. Ο Γιάννης Οικονομίδης δεν τους είχε διαψεύσει. Απέδειξε ότι δεν είναι ο πολλά υποσχόμενος σκηνοθέτης που με μια ή δύο ταινίες εξαντλήθηκε. Αντιθέτως προχωράει, και μάλιστα ωριμάζοντας και καταθέτοντας ακόμα πιο σημαντικό έργο. Ο συγγραφέας Σωτήρης Δημητρίου, ένας άνθρωπός που ξέρει πιο πολύ από τον καθένα να αναγνωρίζει τα ανθρώπινα «σκουπίδια», αγκάλιασε τον σκηνοθέτη με δάκρυα χαράς για το επικού εκτοπίσματος επίτευγμά του. Παρόντες και οι ηθοποιοί Μαρία Καλλιμάνη και Βαγγέλης Μουρίκης. Ο πρωταγωνιστής Στάθης Σταμουλακάτος απών, έτρεχε κάπου μεταξύ θεάτρου και delivery ως hard working class actor, όπως μας πληροφόρησε ο σκηνοθέτης του...

Χρήστος Παρίδης

Περφόρμανς Dr. Maybe Darling,
Μουσείο Μπενάκη,
Σάββατο 23/10

Kάτω από μία λευκή τέντα, στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη (στην Πειραιώς), η Τζένη Αργυρίου παρουσιάζει την πρωτότυπη, με πολύ ενδιαφέρον θέμα και ευφάνταστη εκτέλεση περφόρμανς, Dr. Maybe Darling. Ο τίτλος αναφέρεται στον ρόλο που η ίδια ερμηνεύει, μια ερευνήτρια του εγκεφάλου που προσπαθεί να καταλάβει πώς η συμπεριφορά μας εξαρτάται από τη μηχανική του εγκεφάλου και τη βιοχημεία. Η ίδια γίνεται πειραματόζωο της έρευνάς της και με τη χρήση της τεχνολογίας μας οδηγεί στα μέρη του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνα για την κίνηση, την ομιλία ή τη μνήμη. Τέσσερα λευκά μπαλόνια που παραμένουν με βαρίδια στο επιθυμητό ύψος γίνονται σημεία προβολής βιντεοσκοπημένων συνεντεύξεων ειδικών επιστημόνων, του νευροφυσιολόγου Ηλία Κούβελα, του καθηγητή της Φιλοσοφίας των Επιστημών Αριστείδη Μπαλτά και του ψυχιάτρου και ψυχαναλυτή Θανάση Τζαβάρα. Με τρόπο που ανακαλεί ευθέως τα εξαιρετικά βιντεο-έργα του Tony Oursler (με τις σφαίρες που ζωντανεύουν από προβολές ανθρώπινων μορφών ή μερών του προσώπου), η Αργυρίου θέτει στους ειδικούς ζητήματα για τα οποία απαντήσεις δεν υπάρχουν, όταν δηλαδή η λειτουργία του εγκεφάλου συνδεθεί με ζητήματα ηθικής τάξης. Και ναι, νομίζουμε ότι επιλέγουμε ελεύθερα, αλλά η ελεύθερη βούληση είναι άλλη μία κατασκευασμένη από θρησκείες και φιλοσοφικά συστήματα έννοια. Στο μεγαλύτερο μέρος της περφόρμανς η δυσαρμονική κίνηση δηλώνει την ανισόρροπη ζωή της Dr. Darling, όπου η διανοητική ζωή έχει εξαφανίσει τη φυσική. Προς το τέλος, όμως, η Τζένη Αργυρίου θα στερεώσει μπαλόνια στα μαλλιά της και με τη βοήθεια της τεχνολογίας θα μετατρέψει το λευκό, παγωμένο εργαστήριο της Dr. Darling σ' έναν φωτεινό γαλαζοπράσινο βυθό, όπου η ίδια θα χορεύει με τη φυσική χάρη ενός πρωτογενούς πλάσματος, μιας πανέμορφης μέδουσας που τίποτε δεν ψάχνει και τίποτε δεν θέλει να εξηγήσει, αλλά ολοκληρώνει τη φύση της κάθε στιγμή. Έως τις 31 Οκτωβρίου.

Ματίνα Καλτάκη