Μια αξέχαστη βραδιά με τον Σταύρο Ξαρχάκο στο Θέατρο του Λυκαβηττού

Ο ήλιος έδυε και ομόρφαινε την ατμόσφαιρα. Το κλίμα ήταν πανηγυρικό. Οι προβολείς είχαν ήδη ανάψει. Κάποιοι προτίμησαν αργότερα να ανέβουν από τα μονοπάτια, χρησιμοποιώντας τους φακούς των κινητών τηλεφώνων. Εικόνες που θύμιζαν Πάσχα στο χωριό. Όλοι είχαμε τον ίδιο προορισμό. Μετά από 15 χρόνια «σιωπής» ανεβαίναμε ξανά στο θέατρο του Λυκαβηττού για να συμμετάσχουμε στη μεγάλη γιορτή, απολαμβάνοντας τη συναυλία η οποία ήταν αφιερωμένη στο έργο του σπουδαίου Σταύρου Ξαρχάκου.

Παρέες θυμήθηκαν τα παλιά, φίλοι εξιστορούσαν στιγμές από μουσικά γεγονότα του παρελθόντος και όλοι διαρκώς έκαναν την ίδια ερώτηση: «Ποια είναι η συναυλία που σου έχει μείνει αξέχαστη από το θέατρο του Λυκαβηττού;».

Αρχικά, οι Αθηναίοι που είχαν κατακλύσει από νωρίς το θέατρο σχολίαζαν την ανακαινισμένη όψη του ενώ η νοσταλγία διαχέονταν παντού σε έναν τόπο απ' όπου όλοι μας έχουμε να θυμηθούμε μοναδικές νύχτες και εμπειρίες.

Ένα από τα αγαπημένα τοπόσημα της πρωτεύουσας αναβίωσε ξανά. Φωτ.: Βασίλης Λαμπίρης

Οι αλλαγές ήταν εμφανείς στο πλήρως ανακατασκευασμένο θέατρο, συγκριτικά με τις εικόνες που γνωρίζαμε όταν έκλεισε αιφνιδίως το 2008 για λόγους ασφαλείας. Τα 3.850 πλαστικά καθίσματα αντικαταστάθηκαν με ξύλινους πάγκους 3.950 θέσεων ενώ η νέα μεταλλική κατασκευή αντικατέστησε τα φθαρμένα από τον χρόνο τμήματα, ανακαινίζοντας τον διάφανο σκελετό του κοίλου, με τα υποστυλώματα να ενισχύονται εσωτερικά, ώστε να διατηρηθεί στο ακέραιο η αυθεντική, αρχική όψη του, χαρακτηρισμένου ως διατηρητέου, μνημείου-θεάτρου, όπως τη σχεδίασε το 1965 ο πρωτοπόρος αρχιτέκτονας Τάκης Ζενέτος. 

Η ώρα είχε φτάσει εννέα και μισή όταν τα φώτα χαμήλωσαν και στη σκηνή έκαναν την εμφάνιση τους ο Μανώλης Μητσιάς, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Ηρώ Σαΐα και ο Ζαχαρίας Καρούνης. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα η είσοδος του Σταύρου Ξαρχάκου συνοδεύτηκε από παρατεταμένο χειροκρότημα. Η έναρξη της συναυλίας έγινε με το υπέροχο τραγούδι «Μάνα μου Ελλάς» σε στίχους του Νίκου Γκάτσου, το οποίο ερμήνευσε ο Ζαχαρίας Καρούνης. Έπειτα, ακολούθησε ο Μανώλης Μητσιάς με το «Θα 'ρθει άσπρη μέρα και για μας» του Γρηγόρη Μπιθικώτση και πάλι σε στίχους του Νίκου Γκάτσου, ενώ συνέχισε η Ελευθερία Αρβανιτάκη και η Ηρώ Σαϊα.

Για σχεδόν δυόμισι ώρες ο ακούραστος Σταύρος Ξαρχάκος, πιο ενεργός συναυλιακά από ποτέ, παρουσίασε μια ανθολογία του ανεκτίμητου έργου του. Όση ώρα τον παρακολουθούσα θαύμαζα την αντοχή και τη νεανική του διάθεση. Αεικίνητος και παθιασμένος, δωρικός και ιδανικός ενορχηστρωτής, μας ταξίδεψε στις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του, με νέες ενορχηστρώσεις. Εξαιρετικοί ήταν και οι δώδεκα μουσικοί που τον συνόδευαν.

Ο Μανώλης Μητσιάς, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Ηρώ Σαΐα και ο Ζαχαρίας Καρούνης συμμετείχαν στη συναυλία. Φωτ.: Βασίλης Λαμπίρης

Μια από τις πιο δυνατές στιγμές της συναυλίας ήταν όταν τραγούδησε ο Μανώλης Μητσιάς το «Σαββατόβραδο στην Καισαριανή» του Λευτέρη Παπαδόπουλου και στις κερκίδες έβλεπες αρκετό κόσμο να σιγοτραγουδά συγκινημένος. Ο μεγάλος μαέστρος απογείωσε τη βραδιά στο τελευταίο εικοσάλεπτο όταν ξεσήκωσε όλους τους θεατές καλώντας τους να ενώσουν τις φωνές τους με τους καλλιτέχνες που βρίσκονταν στη σκηνή. Το κλείσιμο της συναυλίας έγινε με το «Ήτανε μια Φορά» (Στίχοι: Κώστας Φέρρης, Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος) που πρωτοτραγούδησε ο Νίκος Ξυλούρης.

Το παρών εκτός από τον δήμαρχο Αθηναίων, Κώστα Μπακογιάννη, έδωσαν και άλλοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, άνθρωποι των γραμμάτων και τεχνών αλλά και ένα ετερόκλητο πλήθος. Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν, θα διαπιστώσουμε ότι η επιλογή του μουσικοσυνθέτη δεν ήταν καθόλου τυχαία, αφού ο ίδιος είχε αφήσει το στίγμα του στον συγκεκριμένο χώρο το καλοκαίρι του 1978, όταν είχε δώσει έντεκα συναυλίες στον Λυκαβηττό, με αφορμή τις θερινές εκδηλώσεις του ΕΟΤ στην Αθήνα. Όλες έγραψαν τη δική τους ιστορία με τη συμμετοχή καλλιτεχνών όπως ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Νίκος Ξυλούρης, ο Σταμάτης Κόκοτας, η Βίκυ Μοσχολιού, ο Μανώλης Μητσιάς, η Δήμητρα Γαλάνη, η Σωτηρία Μπέλλου και ο Πάνος Γαβαλάς. Μάλιστα, κάποια από τα στιγμιότυπα αυτά και ηχογραφήσεις των τραγουδιών του Ξαρχάκου συγκεντρώθηκαν σ’ έναν δίσκο που κυκλοφόρησε στα τέλη του ’78 με τίτλο «Ξαρχάκος – Στο Λυκαβηττό».  

Γύρω στα μεσάνυχτα η μεγάλη γιορτή έφτασε στο τέλος της. Οι πρώτοι θεατές της νέας εποχής του Λυκαβηττού αποχωρούσαμε ενθουσιασμένοι. Η πόλη απλώνονταν μπροστά μας. Ανάμεσα στις τόσες δυσάρεστες ειδήσεις που μας κατακλύζουν καθημερινά, το φωτισμένο θέατρο εξέπεμπε χθες το βράδυ μια αισιόδοξη νότα. Ένα από τα αγαπημένα τοπόσημα της πρωτεύουσας, ύστερα από μια μακρά περίοδο που ο περιβάλλων χώρος του είχε μετατραπεί σε σκουπιδότοπο, οι κερκίδες του σάπιζαν και φθείρονταν από το πέρασμα του χρόνου, αναβίωσε ξανά.

Φωτ.: Βασίλης Λαμπίρης

Φορέας διαχείρισης: Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων

Δείτε αναλυτικά τις συναυλίες στο www.cultureisathens.gr

Περισσότερες πληροφορίες: www.cultureisathens.gr