Neverland, 13.08.2008

Σπλάτερ, παραμύθια, είδωλα της ποπ κουλτούρας, πρότυπα της εφηβικής ομορφιάς, το κυνήγι της νεότητας και της ομορφιάς. Όλα αυτά τα στοιχεία χαρτογραφούν τη Χώρα του Ποτέ, τη Neverland του Κωνσταντίνου Ρήγου, που παρουσιάστηκε στην Τεχνόπολη στις 14 και 15 Ιουλίου. Βρεθήκαμε στη γενική δοκιμή όπου η Έλενα Τοπαλίδου - Γουέντι και ο Παναγιώτης Κοντονής - Πίτερ Παν ακολουθούν τις οδηγίες του Κωνσταντίνου Ρήγου, ο οποίος στη συγκεκριμένη φάση προσπαθεί να βρει μια νέα φόρμα αφήγησης.

Σε αυτή την παράσταση, που εντάσσεται σε ένα work in progress, είδαμε δύο παράλληλες δράσεις: από τη μια η Γουέντι και ο Πίτερ Παν, από την άλλη ο Μάικλ Τζάκσον και η Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Πρόκειται για «μια σχέση όπου και οι δυο αναζητούν τη νεότητα και αντιμετωπίζουν την ομορφιά με μια εμμονή και μια αφέλεια» εξηγεί ο Κωνσταντίνος Ρήγος που μαζί με την Έλενα Σκουλά συμμετέχουν στην παράσταση ως δυο σκιές. Είναι ο Κάπτεν Χουκ και η βοηθός του Σμιτ που εμφανίζονται στην αρχή και στο τέλος της παράστασης, σκιάζοντας τη Γουέντι και τον Πίτερ Παν που προσπαθούν να ξεφύγουν από τη μοναξιά και να βρουν το δρόμο για να επιστρέψουν στη ζωή.

Φυσικά από την παράσταση δεν έλειψε το σπλάτερ, το αίμα - αγαπημένη εμμονή του Κωνσταντίνου Ρήγου. Το αίμα αντιπροσωπεύει το τέλος της καριέρας του Μάικλ Τζάκσον -θυμάστε το «Βlood on the dance floor»- που στο Neverland κυλιέται και πέφτει στο πάτωμα, όπως πέφτει το αίμα.