Ο Peter Murphy το'χει ακόμα
Εντυπώσεις από την εμφάνιση του 60χρονου σταρ των Bauhaus στην Αθήνα
Ευδιάθετος εμφανίστηκε ο Peter Murphy το βράδυ της Παρασκευής με το λαμέ σακάκι του και το θεατράλε attitude πάνω στην σκηνή. Πώς να μην ήταν καλύτερα, μια και το Tae Kwon Do ήταν ασφυκτικά γεμάτο, τουλάχιστον στην αρένα του, με διάφορους μαυροντυμένους που είχαν ξεπηδήσει από τις προηγούμενες δεκαετίες.
Τουλάχιστον δεν είχε τα νεύρα του όπως είδαμε από τις ντροπιαστικές εικόνες της προ-προηγούμενης ημέρας που οι φρουροί στο venue της Σουηδίας τον είχαν ξαπλώσει στο πάτωμα για να μην επιτεθεί στους διοργανωτές ή σε κάποιον φαν (;).
Δεν έγινε ποτέ ακριβώς ξεκάθαρο τι συνέβη. Παρά τα 60 του χρόνια φαίνεται ότι δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από τις πανκ μέρες του στα '80s και φαίνεται πως έχει τσαγανό ακόμη, όπως και φωνή.
Λόγω του ηχητικού αχταρμά δεν κατάλαβα καθόλου αν έπαιξαν ολόκληρο το «In the Flat Field». Νομίζω ότι μου έλειψε αισθητά η απουσία του «Dark Entries», από την άλλη δεν είμαι και σίγουρη αν παίχτηκε και πραγματικά δεν το αναγνώρισα.
Πράγματι η φωνή του είναι άθικτη. Κι αν στην αρχή της συναυλίας δεν ακουγόταν λόγω κακού ήχου –που είναι κατάρα για τις περισσότερες εγχώριες συναυλίες– στα «χιτάκια» που ευτυχώς βελτιώθηκε αισθητά η κατάσταση, είναι αυτό που σου μένει περισσότερο. Το κοινό συμμετείχε τραγουδώντας, που ήταν από τις πιο όμορφες στιγμές που πετύχαινες.
Λόγω του ηχητικού αχταρμά δεν κατάλαβα καθόλου αν έπαιξαν ολόκληρο το «In the Flat Field». Νομίζω ότι μου έλειψε αισθητά η απουσία του «Dark Entries», από την άλλη δεν είμαι και σίγουρη αν παίχτηκε και πραγματικά δεν το αναγνώρισα. Η αλήθεια είναι ότι έχω να ακούσω Bauhaus για πάνω από μια δεκαετία, εκτός κι αν κάποιος βάλει κάνα κομμάτι σε γνωστά μπαρ και κλαμπ της φάσης.
Για μια συναυλία με «γέρους» πάντως, όπως μου είπε μια φίλη, ήταν τίμιο show. Μαζί του είχε τον μπασίστα από τα τότε, τον σπουδαίο David J, όπως τον χαρακτήριζε κάθε τρεις και λίγο. Η τελευταία φορά που ο κ. Μέρφι ήρθε από τα μέρη μας παρότι μένει στην Κωνσταντινούπολη με την Τουρκάλα γυναίκα του, νομίζω ήταν σόλο, το 2005, στο Bios. Τότε είχε τα μαλλιά του οξυζενέ ξανθά και δεν είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις.
Η άλλη «παραφωνία» της βραδιάς, αν μπορείς να την πεις έτσι, ήταν το support γκρουπ. Όχι ότι οι συμπαθείς Steams ήταν κακοί αλλά οι ψυχεδελικοί φολκ ήχοι τους ακουγόταν λίγοι παράταιροι στους φαν της γκοθιάς. Προσωπικά θεωρώ ότι επειδή ήταν λίγο περισσότερο φολκ, δεν χαλούσαν το πακέτο. Από την άλλη, υπάρχουν εξαιρετικά dark μουσικά σχήματα που θα μπορούσαν να ταιριάξουν καλύτερα και να μην αφήσουν κανέναν παραπονεμένο, αλλά από ό,τι έμαθα ήταν επιλογή τελευταίας στιγμής λόγω ακύρωσης του κανονικού ξένου support γκρουπ.
- Facebook
- Twitter
- E-mail
0