Outview Film Festival

Έναρξη Outview Film Festival
Iνστιτούτο Θερβάντες, Παρασκευή 27/05/2011

Με το που έμπαινες σε καλωσόριζαν μ’ ένα διαφημιστικό προφυλακτικό, ένα μπρελόκ με την κόκκινη κορδέλα του ΑIDS κι ένα ενημερωτικό φυλλάδιο για το πώς να μη μολυνθείς. Το 5ο Gay & Lesbian Film Festival της Αθήνας ξεκίνησε στο νέο κτίριο του Ινστιτούτου Θερβάντες στην οδό Μητροπόλεως. Λίγη ώρα πριν από την έναρξη των προβολών, στην αίθουσα εκθέσεων εγκαινιάστηκε, ως παράλληλη εκδήλωση, η έκθεση φωτογραφίας του video artist Νίκου Γιαβρόπουλου και του φωτογράφου Γιώργου Στριφτάρη. Από τον πρώτο ξαναείδαμε τις πολύ ιδιαίτερες διπλοτυπίες του από τη σειρά «Αθήνα 2.450 χρόνια μετά» που είχε εκθέσει στο Cheapart με διαφάνειες νέων, σύγχρονων εξεγερμένων Αθηναίων επάνω σε κλασικές φιγούρες από την Κενταυρομαχία της μετώπης του Παρθενώνα, αλλά και έργα όπου αντιστρέφει τους αρχαιοπρεπείς άντρες ώστε να καλύπτουν τους σύγχρονους, και το βίντεο «Αφροδίτη», που με τον τρόπο του «εξιστορεί» τη γένεση του έρωτα. Ο δεύτερος εκθέτει μια σειρά από φωτογραφίες γυμνού άντρα με φόντο σκληρά και μη φιλικά περιβάλλοντα, όπως είναι και οι ίδιες οι πόλεις, σε συναισθηματικό επίπεδο, δηλαδή ένα «στραπατσάρισμα» του ανθρώπου ως μονάδας, ενώ συγχρόνως «έτρεχαν» σε μια οθόνη τηλεόρασης περισσότερες γυμνές φωτογραφίες σε αντιπαράθεση με ατάκες από ερωτικά chat, κουβέντες της καθημερινότητας και λήμματα από λεξικό, όπως «τι εστί ελευθερία», υπογραμμίζοντας πάντα τη μοναξιά και το ανυπεράσπιστο της συγκινησιακής μας γύμνιας απέναντί της. Στις 9:00 μ.μ. ακριβώς η διοργανώτρια Μαρία Cyber κήρυξε την έναρξη του φεστιβάλ, αφηγούμενη τις περιπέτειες μιας αφίσας -της οποίας την ανάρτηση σε δημόσιους χώρους ακύρωσε η ελληνική ψευτοηθικολογική προκατάληψη για μια ακόμη φορά, γιατί πώς να εξηγήσει σ’ ένα παιδάκι ο μπαμπάς του πως δυο γυμνοί άντρες φιλιούνται στο στόμα-, αναφέρθηκε στο αφιέρωμα στον Μπρους Λα Μπρους και στην άφιξη της λεσβίας Αγγλίδας συγγραφέως Σάρα Γουότερς, της οποίας βιβλία έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο και την τηλεόραση του BBC (δική της είναι η μίνι σειρά «Fingersmith» που θα δούμε εδώ). Φέτος, τα φιλμ με θέμα τον λεσβιακό έρωτα ισοψηφούν μ’ εκείνα για τους γκέι άντρες. Η πρώτη ταινία που προβλήθηκε, πάντως, ήταν μια μεγάλη ισπανική παραγωγή του 2009, το El Consul de Sodoma (Ο πρόξενος των Σοδόμων) του Σιγκφρίντ Μονλεόν, που προλόγισε ο διευθυντής σπουδών του Θερβάντες, Χουάν Βιθέντε Πικέρας, για τον απλούστατο λόγο ότι παρουσιάζει τη ζωή ενός από τους σπουδαιότερους Ισπανούς ποιητές, του Χάιμε Γκιλ ντε Μπιέντμα. Η ταινία είχε προταθεί για πάρα πολλά βραβεία Goya, γεγονός που για κάποιον λόγο θεωρήθηκε σκανδαλώδες, ενώ ούτε ιδιαίτερα τολμηρή ήταν ούτε καμία τομή κάνει. Αν και πρόσφερε αισθητικό αποτέλεσμα, δείχνοντας τη μεγαλοαστική ζωή του Μπιέντμα, το ότι ο ποιητής διασχίζει τα χρόνια του Φράνκο είναι σχεδόν ανεκμετάλλευτο, οι ερωτικές σκηνές σεμνότατες και το «τραγικό» του τέλος από AIDS το 1990 λίαν αδιάφορο. Ευτυχώς, ακολούθησε το Δίπτυχο: Η αγάπη που δεν λέει το όνομά της του συγγραφέα και σεναριογράφου της Στρέλλας Παναγιώτη Ευαγγελίδη κι η βραδιά πήρε μπρος. Γνωστά έργα του Γιάννη Τσαρούχη έπαιρναν σάρκα και οστά σ’ ένα εξαιρετικό ταμπλό-βιβάν, όπου τα μοντέλα του ζωγράφου (κι εδώ του σκηνοθέτη) προχωρούσαν σε σεξουαλικές πράξεις. Όπως είπε και ο Ευαγγελίδης, ήταν η απάντηση στο ερώτημα του τι θα έκανε σήμερα ο Τσαρούχης, αν χρησιμοποιούσε τους ίδιους άντρες. Για να ‘μαι ειλικρινής, μου φάνηκε περισσότερο σαν κινηματογραφοποίηση της συλλογικής γκέι φαντασίωσης που ξυπνούν οι εικόνες των έργων του Τσαρούχη, των ερεθισμάτων που προσφέρουν οι εσατζήδες του κι οι ναύτες του, και λιγότερο η απόδοση του τι θα έκανε μ’ αυτούς ο ζωγράφος, που στην Ελλάδα της συντήρησης και της υποκρισίας δεν θα τολμούσε, αν ήθελε την άμεση αποδοχή. Το φεστιβάλ συνεχίζεται μέχρι και την Τελετή Λήξης την Παρασκευή, στις 3/6, στο Noiz Club, στο Γκάζι, με τα βραβεία κοινού κι επιτροπής.