Πάρτι Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου

Ήταν νομίζω διαφορετικά από τις άλλες χρονιές. Κυρίως όσον αφορά τη σύνθεση των προσκεκλημένων στο καθιερωμένο πάρτι που κάνει το Φεστιβάλ λίγο πριν την έναρξή του, στον κήπο της Πειραιώς 260. Περισσότεροι καλλιτέχνες (κι όμως γίνεται), πολλοί περισσότεροι, πιο χαλαρή διάθεση και non stop μουσική ενιαίας ατμόσφαιρας από τους DJs του Κosmos που βρίσκονταν μέσα στο φλούο παράλληλο σύμπαν του τροχόσπιτου. Η πρόσκληση έλεγε «μετά τις εννιά», και οι περισσότεροι άρχισαν να φτάνουν πολύ μετά τις 9, ακόμη και μεταμεσονύχτια, όπως ο Δημήτρης Παπαϊωάννου. Στα τραπέζια, κουρασμένοι από τις πρόβες σκηνοθέτες και ηθοποιοί συζητούσαν για την αγωνία της παράστασης όταν δεν πετάγονταν να φιλήσουν κάποιο συνάδελφο που είχαν καιρό να δουν. Χαλαρά, ζεστά, πολύ ποτό: το πάρτι της ενήλικης απροσχημάτιστης οικειότητας. Όλοι περνούσαν από το τραπέζι της Ειρήνης Παππά για μια καλησπέρα, ο Καστελούτσι στα μαύρα, ντροπαλός, καθόταν στην άκρη και χαμογελούσε συνεχώς, μια παρέα ξαφνικά άρχισε να χορεύει με ύποπτα συντονισμένες κινήσεις, ο Αγγελος Δεληβοριάς και η Ειρήνη Γερουλάνου (όλοι τούς έλεγαν ότι ο «Ύμνος στη σκιά» είναι η έκθεση της χρονιάς) πολιορκήθηκαν από γνωστούς, όλοι ήθελαν να μιλήσουν στον Λευτέρη Βογιατζή... Η νύχτα κράτησε πολύ, μέχρι τις 3 σχεδόν, με τη γεύση ενός πάρτι εφηβικών γενεθλίων. Και του χρόνου.