Public Enemy

H «μαύρη τηλεόραση» (the black CNN) των Public Enemy είχε ζωντανή αναμετάδοση από την Αθήνα με παρουσιαστές τον πολύ Chuck D, τον αλαζονικό Flavor Flav και τον Professor Grif. Το συγκρότημα που έβαλε τη λέξη yo! στα χείλη των «λευκών» απέδειξε για μία ακόμη φορά στο κοινό το αυτονόητο: όταν είσαι αυθεντικός και η μουσική σου πηγάζει από πραγματικά βιώματα (και όχι από το οποιοδήποτε hype που σου πασάρεται, «Don’t believe the hype» που λένε και οι ίδιοι) τότε δεν έχει σημασία αν βρίσκεσαι στην τέταρτη δεκαετία της ζωής σου ή αν είσαι ένας πιτσιρικάς που καταπιέζεται από τον περίγυρο και τις φυλετικές διακρίσεις που βιώνει καθημερινά. Οι στίχοι που «διακηρύσσουν» επί σκηνής έχουν ακόμα και σήμερα μεγάλη σημασία, πράγμα που το καταλαβαίνεις από τον τρόπο με τον οποίο οι φαν κοιτάζουν τη σκηνή, χοροπηδάνε στα ξεσπάσματα του δάσκαλου Chuck D και παρακολουθούν τον Flavor Flav να λικνίζει το κορμί του, έχοντας στο λαιμό το τεράστιο ρολόι (το οποίο είτε το κοιτάς σε μία αποθήκη του Λόνγκ Άιλαντ το 1982 είτε στο Gagarin το 2008 την ίδια ώρα λέει). Τα μαθήματα ιστορίας που παρέδωσε το συγκρότημα καταπιάστηκαν με όλα τα άλμπουμ της 25ης πορείας τους, αρκετά από τα οποία ήταν τόσο επιδραστικά που πολλά συγκροτήματα που μας απασχόλησαν και μας απασχολούν οφείλουν την ύπαρξή τους σε αυτά. Τελικά θυμηθήκαμε την εφηβεία μας, άλλα μάλλον ήταν πιο σημαντικό το ότι θυμηθήκαμε ότι πρέπει να πιστεύεις σε αυτό που κάνεις και να είσαι κάθε στιγμή έτοιμος να ξαναβγείς έξω στο δρόμο, με το καπέλο ανάποδα, φορώντας την μπλούζα με τον ανθρώπινο στόχο.