Ρόι Σερ - Καναρίνι μου γλυκό,

Η περασμένη Τετάρτη ήταν άλλη μια μέρα κατά την οποία δοκιμάστηκαν τα νεύρα όλων των κατοίκων αυτής της πόλης, μια και κανένα από τα μέσα μαζικής μεταφοράς αλλά ούτε και τα ταξί δεν κυκλοφορούσαν στους δρόμους. Παρ’ όλα αυτά, το βράδυ η αυλή και το Auditorium του Γαλλικού Ινστιτούτου, όπου πραγματοποιείται και φέτος για τρίτη χρονιά το CinéDoc, γέμισαν ασφυκτικά από κόσμο και όλα όσα τράβηξε ο καθένας καθόλη τη διάρκεια της μέρας (σχεδόν) ξεχάστηκαν, ενώ ταυτόχρονα αναδείχτηκε ένα αρκετά σημαντικό (σε αριθμό) κοινό που ενδιαφέρεται για τη συστηματική παρακολούθηση νέων ντοκιμαντέρ. Η έναρξη, λοιπόν, του νέου κύκλου προβολών του CinéDoc έγινε με το διεθνούς παραγωγής (Ισραήλ, Ελλάδα, Γαλλία και Γερμανία συνεργάστηκαν για να φτιαχτεί) δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ Καναρίνι μου γλυκό. Η ταινία είναι αφιερωμένη στη ζωή και την καλλιτεχνική πορεία της σπουδαίας Ρόζας Εσκενάζι, που υπήρξε μια απ’ τις μεγαλύτερες ερμηνεύτριες του ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού. Ο σκηνοθέτης της ταινίας, ένας νεαρός Ισραηλινός, ο Ρόι Σερ, έστησε ένα μουσικό ταξίδι στο οποίο ακολούθησε τρεις, επίσης νέους, μουσικούς: τη Mehtap Demir από την Τουρκία, τον Tomer Katz από το Ισραήλ και την Ελληνοκυπριακής καταγωγής Martha Lewis από τη Βρετανία. Ταυτόχρονα, βέβαια, στην ταινία υπήρχε και το βιογραφικό σκέλος, που παρακολούθησε την Εσκενάζι στη ζωή και στο πάλκο, από την Κωνσταντινούπολη στη Θεσσαλονίκη κι από εκεί στην Αθήνα, τον Πειραιά, την Αμερική και, τέλος, στο Στόμιο, την κωμόπολη του Κορινθιακού Κόλπου όπου τάφηκε. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι κατά γενική ομολογία το ντοκιμαντέρ έμοιαζε αρκετά άνισο, αφού ούτε κάποια σοβαρή έρευνα για το ρεμπέτικο παρουσίασε ούτε εντρύφησε ιδιαίτερα στην πολυτάραχη ζωή της τραγουδίστριας, αλλά περισσότερο αναλώθηκε στα προσωπικά ταξίδια των τριών νέων μουσικών. Ωστόσο, δεν έλειψαν και οι τρυφερές στιγμές, όπου η Ροζμαρί Λιναρδοπούλου, εγγονή της Ρόζας, μιλάει για τη γιαγιά της, όπως και η Βούλα Φιλιππακοπούλου, γυναίκα του Χρήστου Φιλιππακοπούλου, τελευταίου συντρόφου της Εσκενάζι. Το σίγουρο είναι ότι δεν απογοητευτήκαμε, γιατί όλο και κάτι μάθαμε απ’ την ταινία, αλλά κυρίως διότι ακολουθούν πολλά άλλα κι ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ που θα προβληθούν στο πλαίσιο του CinéDoc μέχρι και το τέλος του Απριλίου του ερχόμενου έτους.

Μερόπη Κοκκίνη