Στη θεαματικά θορυβώδη «Κουζίνα» του Γιώργου Νανούρη

Η σκηνή του θεάτρου Αποθήκη ξηλώθηκε ξανά, για να φιλοξενήσει φέτος την κουζίνα ενός εστιατορίου. Έναν θορυβώδη, υγρό και ζεστό χώρο που μόνο ιδανικό χώρο εργασίας δεν τον λες. Η κουζίνα, πριν αρχίσει να λειτουργεί είναι παγωμένη, όμως οι εργαζόμενοί της είναι «καυτοί», αεικίνητοι και λαχταρούν να ζήσουν αλλιώς.

Στον industrial αυτό χώρο, ο Γιώργος Νανούρης διασκεύασε και παρουσιάζει ένα έργο (και) για τη θέση της εργατικής τάξης, που γράφτηκε πριν από 60 χρόνια και έχει παιχτεί σε πάνω από 40 χώρες ανά τον κόσμο.

Αγγίζει τις (ερωτικές και μη) ανθρώπινες σχέσεις που εκεί μέσα ασφυκτιούν. Αλλά, κυρίως, καταπιάνεται με την αδυναμία μας να ονειρευτούμε και να χαράξουμε πορεία για μια καλύτερη ζωή. Δουλειά, μόχθος, κέρδος. Και μετά; Που είναι η ζωή;

«Η Κουζίνα» του Arnold Wesker παραμένει ωστόσο ιδιαίτερα επίκαιρη, αφού καταπιάνεται πρωτίστως με τις εργασιακές συνθήκες, την καταπίεση στον χώρο εργασίας, τον ρατσισμό απέναντι στους μετανάστες ή το καθετί διαφορετικό. Αγγίζει τις (ερωτικές και μη) ανθρώπινες σχέσεις που εκεί μέσα ασφυκτιούν. Αλλά, κυρίως, καταπιάνεται με την αδυναμία μας να ονειρευτούμε και να χαράξουμε πορεία για μια καλύτερη ζωή. Δουλειά, μόχθος, κέρδος. Και μετά; Πού είναι η ζωή; Μια μικρογραφία της κοινωνίας βρίσκεται εκεί μέσα. Βιάζεται, αγχώνεται, προσπαθεί, συνήθως τα καταφέρνει.

Εκεί μέσα λοιπόν, μας τρέλανε ο θόρυβος, αλλά με την καλή έννοια. Έντεκα νέοι ηθοποιοί καταθέτουν το είναι τους, αφού κάποιοι απ' αυτούς δουλεύουν παράλληλα ή έχουν δουλέψει στον χώρο της εστίασης και ξέρουν την πίεση που συναντάται εκεί. Εκτός μιας κιθάρας, τα υπόλοιπα όργανα της παράστασης είναι τα μαγειρικά σκεύη, που δίνουν έναν (πολύ) δυνατό ρυθμό. Ο συγχρονισμός των ηθοποιών είναι ζηλευτός και η παράσταση ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που δημιουργεί.

Φωτο: Νίκος Πανταζάρας

Στην απόδοσή του, ο σκηνοθέτης εισήγαγε και κάποια κείμενα για να υπογραμμίσει τα πολιτικοκοινωνικά μηνύματα του Wesker. Κι έτσι, μια έρευνα για το ψωμί, ένα ποίημα του Μπρεχτ και άλλο ένα της Δημουλά ενσωματώνονται λειτουργικά.

Στον Νανούρη μπορεί επίσης να πιστωθεί η κίνηση να προτείνει μια πολυπρόσωπη παράσταση χωρίς την ασφαλή επιλογή ηχηρών ονομάτων, σε ένα κατά τ' άλλα όχι μικρό θέατρο, μιας όχι μικρής παραγωγής.

Στην κουζίνα αυτή χορτάσαμε χωρίς να φάμε. Γιατί; Οι εργαζόμενοι σε αυτήν αγαπιούνται και μισιούνται αφόρητα μεταξύ τους, αλλά το κάνουν ταυτόχρονα. Κι αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό. Το κακό είναι ότι δεν δίνουν καθόλου χώρο στους εαυτούς τους. Μέχρι πότε;

Στην κουζίνα αυτή χορτάσαμε χωρίς να φάμε. Γιατί; Οι εργαζόμενοι σε αυτήν αγαπιούνται και μισιούνται αφόρητα μεταξύ τους, αλλά το κάνουν ταυτόχρονα. Φωτο: Νίκος Πανταζάρας

Στην απόδοσή του, ο σκηνοθέτης εισήγαγε και κάποια κείμενα για να υπογραμμίσει τα πολιτικοκοινωνικά μηνύματα του Wesker. Κι έτσι, μια έρευνα για το ψωμί, ένα ποίημα του Μπρεχτ και άλλο ένα της Δημουλά ενσωματώνονται λειτουργικά. Φωτο: Νίκος Πανταζάρας

Έντεκα νέοι ηθοποιοί καταθέτουν το είναι τους, αφού κάποιοι απ' αυτούς δουλεύουν παράλληλα ή έχουν δουλέψει στον χώρο της εστίασης, και ξέρουν την πίεση που συναντάται εκεί. Φωτο: Νίκος Πανταζάρας

Info

«Η Κουζίνα» του Arnold Werner

Μετάφραση-Προσαρμογή-Σκηνοθεσία: Γιώργος Νανούρης

Παίζουν: Μαρία Αθητάκη, Μοσχούλα Ατσιδαύτη, Παναγιώτης Γαβρέλας, Κωνσταντίνος Γιουρνάς, Απόστολος Καμιτσάκης, Φίλιους-Μιχαήλ Κανάκης, Χρήστος Καρνάκης, Τάσος Κορκός, Γρηγορία Μεθενίτη, Μάριος Ράμμος, Σταύρος Τσουμάνης

Κοστούμια: Λάζαρος Τζοβάρας

Σκηνικό-Φωτισμοί: Γιώργος Νανούρης

Ρυθμοί, Κινησιολογία και Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Νανούρης και Θίασος

Θέατρο Αποθήκη (Σάρρη 40,Ψυρρή)

Τετ., Κυρ. 20:00, Πέμ., Παρ. 21:00, Σάβ. 18:00 & 21:00