Εντάξει τώρα, πού και πού χρειάζεται να κάνεις τη ζαβολιά σου, αυτήν τη μικρή παρέκκλιση που θυμίζει παιδική αθωότητα και σε κάνει να κρυφογελάς. Τώρα που το σκέφτομαι, το στέκι των Πετραλώνων δεν θα μπορούσε να βρει πιο πετυχημένο όνομα, αφού όλο του το στήσιμο είναι σαν να σε καλεί να ξεφύγεις για λίγο από τους τύπους, τους καθωσπρεπισμούς και τους κανόνες που σε ορίζουν, θες δεν θες.
Χρώματα, μοτίβα, εντυπωσιακά murals και στοιχεία που θυμίζουν παιδικό δωμάτιο είναι ένας συνδυασμός χαράς που γίνεται σκηνικό απόλαυσης για όλη την ημέρα. Δεν χρειάζεται να κατατάξεις τη Ζαβολιά σε κάποια κατηγορία τύπου comfort, γιατί διαθέτει μια ταυτότητα τόσο δική της που τη λες και ανένταχτη.
Ναι, φυσικά θα φας άνετα και χαλαρά –η κουζίνα κλείνει στις 12:00, οπότε έχεις άπλετο χρόνο–, θα είσαι ο εαυτός σου και θα αποφασίσεις αυθόρμητα αν θα συνδυάσεις τα πιάτα με κάποια ετικέτα της wine list, που συγκεντρώνει επιλογές του ελληνικού, του γαλλικού και του ισπανικού αμπελώνα, ή με κάποιο κοκτέιλ από τον signature κατάλογο της Ζαβολιάς. Με λίγα λόγια, εδώ το «κάνε ό,τι θέλεις» έχει μια απόλυτα θετική έννοια, αυτήν της ελευθερίας και της χαλαρότητας.
Όσο για τα πιάτα, το μενού που δημιουργεί ο Ανδρέας Χαρίσης κλείνει το μάτι σε πολλές και διαφορετικές κουζίνες και μοιάζει σαν μια βαλίτσα που επιστρέφει από τον γύρο του κόσμου με γευστικά σουβενίρ.
Patatas bravas με μαγιονέζα μαύρου σκόρδου, spring rolls με αρνίσιο κιμά, bao buns με μαριναρισμένη πανσέτα ή γαρίδες σοτέ, μπέργκερ από μοσχαρίσιο κιμά brisket, σεβίτσε λαβράκι, μπαλοτίνα με παστράμι και παλαιωμένη γραβιέρα: αυτά και πολλά άλλα συνδυάζονται στον κατάλογο σε μια έκφραση πολυπολιτισμικότητας τόσο παιχνιδιάρικης ώστε να ταιριάζει στην έννοια της Ζαβολιάς.
Κυδαντιδών 36, Αθήνα
- Facebook
- Twitter
- E-mail
0