Περιστρεφόμαστε αιωνίως, πλησιάζοντας το ένα προς το άλλο ενώ ταυτόχρονα απομακρυνόμαστε. Κάθε μας βήμα ισορροπεί μεταξύ εγγύτητας και απόστασης, σύνδεσης και χωρισμού. Οι φτιαγμένες από κρύσταλλα φορεσιές μας λαμπυρίζουν στο φως του αόρατου φεγγαριού. Καθώς προχωράμε, ο αέρας δονείται σε μια συμφωνία ψίθυρων και αντίλαλων. Η απουσία αγγίγματος αντηχεί μέσα στο κενό. Αυτόν τον αέναο χορό, τον χορεύουμε όλα, χάνοντας και βρίσκοντας το ένα το άλλο στη μουσική της κοινής μας ύπαρξης.

 

Αυτή η παράσταση εξερευνά την δυναμικής της συγκατοίκησης, υπό το πρίσμα ενός επίμονου αλλά εύθραυστου προστατευτικού καλύμματος. Εμβαθύνει στις πτυχές της αλληλεξάρτησης, της σύγκρουσης και του αποχωρισμού, εξετάζοντας πώς τα πλάσματα περιηγούνται σε κοινά περιβάλλοντα και διαπραγματεύονται τα όριά τους. Η χρήση των κελυφών ως βασικό οπτικό και θεματικό στοιχείο σε όλη την παράσταση υπογραμμίζει τις έννοιες του σπιτιού, της προστασίας και των αργών, συχνά δύσκολων, διαδικασιών της προσαρμογής και της συνύπαρξης.

 

Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά

 

Ημέρες & ώρες παραστάσεων

14,15,16 Ιουνίου στις 21:15