Με τον Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου γιορτάζει το Εθνικό Θέατρο την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου

O Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου του Μ. Καραγάτση, σε διασκευή Θανάση Τριαρίδη απευθείας από τη Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» σε live streaming για δεύτερη φορά.

The LiFO team, 23.3.2021 | 10:59

Με τον Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου γιορτάζει το Εθνικό Θέατρο την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, το Σάββατο 27 Μαρτίου. Η παράσταση, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου ανεβαίνει ζωντανά για δεύτερη φορά σε live streaming, απευθείας από τη Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη».

Η αληθινή (;) ιστορία ενός εξωμότη γίνεται στα επιδέξια χέρια του Μ. Καραγάτση ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα, ενώ η διασκευή του από τον Θανάση Τριαρίδη τη φέρνει στο σανίδι του Εθνικού Θεάτρου. Γνώριμοι ημίθεοι από το έπος του 1821 παρελαύνουν με τις ανθρώπινες αδυναμίες τους ενώπιόν μας και μας μεταφέρουν στην άγρια ζωή εκείνων που ονειρεύτηκαν μια ελεύθερη πατρίδα. Στο κέντρο όλων αυτών, ο Μίχαλος Ρούσης, ένας «κατά λάθος» ήρωας, που αγωνίστηκε με γενναιότητα χάρη στον φόβο του θανάτου.

Ο σκηνοθέτης σημειώνει: Ο Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου είναι μια ελεγεία πάνω στον ανθρώπινο φόβο. Με φόντο την ελληνική επανάσταση, ο Μ. Καραγάτσης μιλάει με τόλμη για την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης, για την Ιστορία που ρέει σαν ορμητικό ποτάμι και μας ξεπερνά, για τη ζωή που αφήνουμε να γλιστρήσει μέσα από τα χέρια μας, για την αφόρητη τυχαιότητα της ύπαρξης, για τον ηρωισμό ως ατύχημα, για την ελευθερία ως άπιαστο όνειρο. Ο Θανάσης Τριαρίδης, που ανέλαβε τη θεατρική διασκευή, παραδίδει ένα πολύ ενδιαφέρον έργο, καθώς κινείται διαρκώς στις παρυφές ενός εφιάλτη. Θα μπορούσε και να ονομάζεται «Στο μυαλό του Μίχαλου Ρούση». Η σκηνοθεσία επιχειρεί να συλλάβει τους χαρακτήρες ως ονειρικά όντα, σε κρίσιμες στιγμές της ύπαρξης. Η αποδοχή της υποκειμενικότητας είναι το κλειδί για να κατορθώσουμε να συνδιαλεχθούμε με την ιστορία μας, τη βιολογική μας ταυτότητα. Όλοι και όλα είναι και κάτι άλλο από αυτό που φαίνονται. Ο κωμικοτραγικός επίλογος της ζωής του Μίχαλου Ρούση είναι απλώς μια υπενθύμιση της ανθρώπινης ματαιότητας, της αβάσταχτης ελαφρότητας της ύπαρξής μας.