7 Κρεμασμένοι

Ρωσία. Επτά κρατούμενοι – πέντε μέλη μίας τρομοκρατικής οργάνωσης που κατηγορούνται για την απόπειρα δολοφονίας ενός υψηλόβαθμου κυβερνητικού αξιωματούχου και δύο ποινικοί εγκληματίες –καταδικάζονται σε θάνατο διά απαγχονισμού. Ο εκκωφαντικός ήχος ενός καρδιακού παλμού που φτάνει στα αυτιά των μελλοθάνατων, η ξέφρενη αναπνοή, οι πικρές αναμνήσεις, οι οραματισμοί, οι στόχοι, η μυρωδιά ενός πρωινού από την παιδική ηλικία, η φευγαλέα ανάμνηση ενός χαμόγελου… Όλα ζωντανεύουν μέσα στα στενά όρια του κελιού τους. Εσύ τι θα έκανες αν ήσουν αντιμέτωπος με τον θάνατό σου;

Η νουβέλα «Μια διήγηση για τους επτά κρεμασμένους» του Λεονίντ Αντρέγιεφ, ενός από τους σημαντικότερους συγγραφείς της προεπαναστατικής Ρωσίας, μεταφέρεται για πρώτη φορά στη σκηνή σε δραματουργική επεξεργασία της Αγγελικής Πασπαλιάρη και σκηνοθεσία της ίδιας και του Κωνσταντίνου Γώγουλου.

Στο έργο του ο Αντρέγιεφ εμπνέεται από μία αληθινή ιστορία για να καταγγείλει την ίδια την έννοια της θανατικής ποινής. Ο συγγραφέας βυθίζεται στο μυαλό επτά ανθρώπων που περιμένουν να πεθάνουν από μέρα σε μέρα, φωτίζει τις μύχιες σκέψεις και τις αγωνίες τους, καθώς και την προσπάθειά τους να συλλάβουν και να δώσουν σχήμα στο αδιανόητο. Η νουβέλα του «Μια διήγηση για τους επτά κρεμασμένους», κατά γενική ομολογία το σημαντικότερο έργο του, παρά το πεσιμιστικό της περιεχόμενο παραμένει ένας ύμνος στη ζωή.