Δήμος Αβδελιώδης: «Όταν μετατρέπεται σε δημιουργία, η θλίψη θεραπεύει»

Ο Δήμος Αβδελιώδης σκηνοθετεί φέτος το έργο Τουλούζ Λωτρέκ - Η φαντασία της αμαρτίας του Χριστόφορου Χριστοφή, που θα δούμε στη σκηνή του Ολύμπια - Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας». Ο σκηνοθέτης μάς μιλά γι’ αυτή την ιδιαίτερη παράσταση κινηματογραφικής υφής.

— Κύριε Αβδελιώδη, τι σας τράβηξε στο έργο του Χριστόφορου Χριστοφή;
Η αβίαστη συγκίνηση. Σπάνια τη νιώθει κανείς σε σύγχρονα θεατρικά έργα. Συλλαμβάνει και αποδίδει την προσωπογραφία του Τουλούζ Λωτρέκ με έμπνευση και απόλυτη γνώση των κανόνων της δραματουργίας, που κάνουν το έργο ενθουσιώδες και συναρπαστικό, χωρίς η μυθοπλασία να αυθαιρετεί υπέρ της, αλλά ούσα γειωμένη στα πραγματικά γεγονότα και σε όσα συνθέτουν τη ζωή και την τέχνη του ζωγράφου. Έτσι το έργο αποκτά κλασική αξία γιατί έχει καταγράψει τον διακριτό χαρακτήρα του Λωτρέκ καθώς και τους διακριτούς χαρακτήρες των τριών γυναικών του έργου, τη Μητέρα, την Ερωμένη και την Οικονόμο, που είναι μοντέλα των ανθρώπινων χαρακτήρων οι οποίοι πάντα υπήρξαν και υπάρχουν διαρκώς ανάμεσά μας.

— Ποια είναι τα στοιχεία της προσωπικότητας του Τουλούζ Λωτρέκ που σας δίνουν έμπνευση;
Γνώριζα και λάτρευα τη ζωγραφική του, γιατί αποκαλύπτει με καθαρότητα τα αισθήματα των προσώπων τη στιγμή που τα ζωγραφίζει, αδιαφορώντας για την καλλιέπεια και το στυλ, αλλά δεν είχα ψάξει το γιατί. Μέσα από το κείμενο κατάλαβα την αθωότητα του Λωτρέκ και έτσι τον ονόμασα Μικρό Πρίγκιπα της ζωγραφικής που βιώνει τον κόσμο σαν πραγματικό θαύμα, όπου δεν υπάρχει το καλό ή το κακό αλλά η ύπαρξη ή η απουσία της ευφυΐας της αγάπης. Με αυτό το καθαρό βλέμμα παρακάμπτει τη ρητορική και τη φλυαρία της ηθογραφίας και ζωγραφίζει βλέποντας κατάματα τον βαθμό της ευτυχίας ή της δυστυχίας των ανθρώπων στην προσπάθειά τους να ζήσουν την απόλαυση, δηλαδή την πληρότητα μέσα από την ταυτόχρονη συμφωνία ψυχής, σώματος και πνεύματος.

— Τελικά, πίσω από τους μεγάλους καλλιτέχνες κρύβεται και μια μεγάλη θλίψη;
Η θλίψη, όταν μετατρέπεται σε δημιουργία, θεραπεύει. Ο Λωτρέκ ένιωσε πολλαπλάσια χαρά γιατί ζούσε κάθε στιγμή τη μεγάλη ερωτική σχέση με την τέχνη του και τους έρωτές του με τις γυναίκες της νύχτας απενοχοποιημένος και ελεύθερος, γιατί δεν υποδουλώθηκε ποτέ στη λαγνεία. Είχε την αθωότητα και τη γενναιοφροσύνη ενός παιδιού που δεν κρατούσε κακία ούτε και σε αυτούς που του φέρνονταν σκληρά. Η θλίψη για κείνον ήταν στιγμιαία και χωρίς αποδέκτες ή φταίχτες, δεν τη χρέωνε στους άλλους, ακόμα κι όταν εν μέσω της ασθένειας και του παραληρήματός του βρέθηκε χωρίς χρήματα, μην μπορώντας να πουλήσει τους πίνακές του.

— Στην παράσταση ερμηνεύει ζωντανά τη μουσική του Νίκου Ξανθούλη το κουαρτέτο εγχόρδων L’anima. Μιλήστε μας για τον τρόπο που λειτουργεί αυτή η συνύπαρξη μουσικής και θεατρικής τέχνης στη σκηνή;
Η μουσική προέκυψε ως δραματουργική ανάγκη των συνδέσεων μέσα από το έργο και όχι ως ενίσχυση ή υπογράμμιση της αισθαντικότητάς του. Στις κινηματογραφικού χαρακτήρα πυκνές σκηνές του αλλάζουν ριζικά ο χρόνος και τα αισθήματα των ηρώων που είναι έντονα και απαιτούν έναν ικανό, και απολαυστικό θα έλεγα, θεατρικό χρόνο απόσβεσής τους ως τη μετάβαση στην επόμενη σκηνή. Ο Ξανθούλης και οι μουσικοί του κουαρτέτου υποστηρίζουν συγχρονικά, αρμονικά και άλλοτε αντιστικτικά τις μεταβολές των αισθημάτων των τεσσάρων ρόλων που παίζουν ο Θανάσης Τσαλταμπάσης και η Βερόνικα Αργέντζη. Η παρουσία αυτών των καλλιτεχνών δημιουργεί μια συνομιλία ανάμεσα στη δραματουργική, στην ερμηνευτική και στη μουσική τέχνη με την πρόσθετη αισθητική των σκηνικών και των αγαλμάτων του γλύπτη Αριστείδη Πατσόγλου και των κουστουμιών της Βασιλικής Σύρμα, εξυπηρετώντας τον σκοπό της παράστασης που είναι η αμοιβαία ευχαρίστηση του κοινού και των συντελεστών.

Δείτε εδώ πληροφορίες για την παράσταση «Τουλούζ Λωτρέκ - Η φαντασία της αμαρτίας».

Θέατρο Ολύμπια, Ακαδημίας 59, Αθήνα, 210 3711200