«Eraritjaritjaka, το μουσείο των φράσεων»

Το θέαμα και το ακρόαμα, η περφόρμανς και η συναυλία, τα multimedia και τα εικαστικά, ο κινηματογράφος και το live video, η ποιητική της καθημερινότητας και η περιπέτεια της ευρωπαϊκής σκέψης γίνονται «ένα σώμα» σε αυτή την παράσταση του 2004 που οδήγησε το μουσικό θέατρο σε νέες τοπογραφίες και τον θεατή του 21ου αιώνα στην εμπειρία ενός ολιστικού έργου τέχνης.

«Νόστος για ό,τι χάθηκε» σημαίνει στη γλώσσα των Αβορίγινων Αυστραλών ο δυσπρόφερτος τίτλος και ένα «μουσείο φράσεων» απαρτίζει το κείμενο της παράστασης,συντεθειμένο από σκέψεις και αφορισμούς του νομπελίστα συγγραφέα Ελίας Κανέττι. Όλα ξεκινούν με το φημισμένο Mondriaan Quartet να ερμηνεύει το 8ο Κουαρτέτο του Σοστακόβιτς και όλα εξελίσσονται με τον αινιγματικό και ονειρικό τρόπο του υπερρεαλισμού: μηχανές-ρομπότ και ένα κανονικό σπίτι εμφανίζονται στη σκηνή, ενώ ο πρωταγωνιστής, ο βετεράνος ηθοποιός Αντρέ Βιλμς, εγκαταλείπει ξαφνικά το θέατρο. Μια χειροκίνητη κάμερα τον ακολουθεί στους δρόμους της Αθήνας και, έπειτα, σε ένα διαμέρισμα του κέντρου, όπου η παρασκευή μιας ομελέτας συγχρονίζεται άψογα με το Κουαρτέτο για έγχορδα του Ραβέλ, όπως ακριβώς η ύπαρξή μας συνενώνει το τετριμμένο και τη μεταφυσική.